Ο Αργύρης Γκαγκάνης είναι ένας ηθοποιός με σπουδαία ερμηνευτική γκάμα. Σπούδασε υποκριτική στο Λονδίνο και εργάστηκε εκεί ως ηθοποιός για αρκετά χρόνια πριν να πάρει την απόφαση να εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα και να δοκιμάσει την τύχη του στην ελληνική θεατρική σκηνή. Φέτος πρωταγωνιστεί στο έργο “Η πόρνη που σέβεται”, ένα απ’ τα σημαντικότερα έργα του Ζαν Πωλ Σαρτρ με την Άννα Φόνσου και άλλους αξιόλογους ηθοποιούς.Για άλλη μια φορά εντυπωσιάζει με την ερμηνευτική του δύναμη και τη σκηνική του παρουσία. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στα θεατρικά προγράμματα ξετυλίγεται και η ενδιαφέρουσα προσωπικότητά του!
Γ.Λ
Αργύρη σπούδασες υποκριτική στο Hoxton Hall Arts Center στο Λονδίνο.Πως αποφάσισες να σπουδάσεις υποκριτική και μάλιστα στο εξωτερικό.
Ζούσα στο Λονδίνο ένα χρόνο και δούλευα σε μια γνωστή αγγλική μπυραρία στο Angel. The King’s Head Theater Pub.Εκεί γνώρισα κι έγινα φιλος με τους εγκέφαλους της βραβευμένης θεατρικής ομάδας, Primitive Science. Τον Boz Temple Morris και τον Marc von Henning. Είδαν τη λατρεία μου για το θέατρο,μου έδωσαν δουλειά σε παραγωγές τους,σε διαφορετικά πόστα αρχικά (χειριστής κονσόλας ήχου,βοηθός παραγωγής κτλ) και αυτοί με παρότρυναν να σπουδάσω υποκριτική. Οπως κι έκανα. Στην επιλογή της συγκεκριμένης σχολής,με βοήθησε μια πολύ καλή μου φίλη,Αγγλίδα ηθοποιός,η Esther Hall.
Εργάστηκες για κάποια χρόνια στο Λονδίνο ως ηθοποιός σε θέατρο κινηματογράφο και τηλεόραση.Ποιές παραστάσεις ,ποιες ταινίες , ποιες συνεργασίες έχεις να θυμάσαι από εκείνα τα χρόνια.
Τα πρώτα χρόνια θυμάμαι τις συνεργασίες μου στο θέατρο με τους Primitive Science! Σπεσιαλίστες στο εικαστικό,σωματικό και πειραματικό θέατρο.Το “The Two Dreamers”, μια site specific παράσταση που κάναμε στο Design Council του Λονδινου στο Covent Garden και το The Hunger του Φ.Κάφκα στο φεστιβάλ του Εδιμβούργου το 2000 που ηταν φανταστική εμπειρία!
Το 2003 γνωρισα την Αναστασία Ρεβή! Μια καταπληκτική Ελληνίδα σκηνοθέτις, καλλιτεχνική διευθύντρια του Theater Lab Company, που διαπρέπει στο Λονδίνο εδω και πολλά χρόνια, κρατάει ψηλά το λάβαρο της Ελλάδας και έχει βραβευθεί και διακριθεί σε διάφορα θεατρικά φεστιβάλ στο εξωτερικό. Έχουμε συνεργαστεί τόσο στο Λονδίνο όσο και στην Ελλάδα και την ευχαριστώ για όλες τις μοναδικές εικαστικά και μαγικές παραστάσεις που έχουμε κάνει μάζι!
Δεν θα ξεχάσω την επίσκεψη μου στα Pinewood Studios,εκεί όπου έχουν γυριστεί πολλές ταινίες του Τζέημς Μποντ κι εγώ συμμετείχα σε μια κωμική τηλεοπτική σείρα,το My Family.
Και στο σινεμά,ηταν μοναδική εμπειρία όταν γνώρισα και συνεργάστηκα με τον Mathew Vaughn(X-Men,Kick Ass) και βρισκόμουν στο ίδιο πλατό με τους Daniel Craig,Tom Hardy,Sienna Miller,Michael Gambon,Jamie Foreman και την αξιαγάπητη Sally Hawkins.
Πόσο δύσκολη ήταν η θεατρική αγορά του Λονδίνου για ένα έλληνα ηθοποιό;
Η θεατρική αγορά του Λονδίνου είναι δύσκολη όχι μόνο για τους Έλληνες ηθοποιούς αλλά γενικά για τους ξένους νομίζω. Κι αυτό έγγειται κυρίως στην προφορά και τις διαλέκτους της αγγλικής γλώσσας και σε κάποιο βαθμό και στα εμφανισιακά χαρακτηριστικά του εκάστοτε ηθοποιού.Τα δικά μου χαρακτηριστικά ας πούμε, είναι μεσογειακά. Από την άλλη, υπάρχει πληθώρα παραγωγών, διαφόρων πρότζεκτ, θεατρικών ομάδων και καλλιτεχνικών γραφείων και ατζέντηδων και με υπομονή, επιμονή και κυρίως σκληρή δουλειά, όλα είναι πιθανά στην “Μέκκα” της Ευρώπης, για μένα, στα καλλιτεχνικά δρώμενα.
Γιατί αποφάσισες να επιστρέψεις στην Ελλάδα και να εργαστείς εδώ μετά από μια πολυετή παραμονή στο Λονδίνο.Μετανιώνεις για την αποφασή σου αυτή δεδομένου και των δύσκολων οικονομικών συνθηκών; Έχεις σκεφτεί την προοπτική να ζήσεις και να εργαστείς πάλι εκτός ελληνικών συνόρων;
Οι λόγοι που με οδήγησαν πίσω στην Ελλαδα ηταν κυρίως οικογενειακοί. Εκανε μια σοβαρή εγχείρηση ο πατεράς μου και ήθελα να βρίσκομαι κοντά στην οικογένεια μου σε τέτοιες δύσκολες στιγμες. Επίσης είχαν γίνει κάποια τρομοκρατικά χτυπήματα στο Λονδίνο στο μετρό και λεωφορεία και υπήρχε μια έξαρση βίας,ωπου με ώθησαν στο να θέλω να φύγω απο εκεί για κάποιο καιρό.
Και πάντα ήθελα να δουλέψω στην μητρική μου γλώσσα και να συνεργαστώ με Έλληνες σκηνοθέτες και ηθοποιούς, καθώς και να βιώσω την εμπειρία του να παίξω σε παγκοσμίου βεληνεκούς αρχαία θέατρα όπως η Επίδαυρος, Δελφοί, Δίον, Φιλλίπων, κάτι που κατάφερα και είμαι ευτυχής γι’ αυτό.
Δεν έχω μετανιώσει για την απόφαση μου αν και όντως οι οικονομικές συνθήκες είναι πολύ δύσκολες τα τελευταία χρόνια. Υπάρχει πάντα μέσα μου η σκέψη και η διάθεση να δουλέψω και πάλι στο εξωτερικό. Και ανά καιρούς και προτάσεις. Έχω χάσει κάποιες πολύ καλές ευκαιρίες γιατι ήμουν δεσμευμένος εδώ με κάτι άλλο. Θέλει και λίγη τύχη για να μπορέσεις να συνδυάσεις χρονικά και τα δύο! Και προγραμματισμό που δεν εξαρτάται όμως πάντα απο σένα. Θέλω να πιστεύω οτι δεν είναι ανέφικτο κι ελπίζω σύντομα να τα καταφέρω.
Φέτος πρωταγωνιστείς στην παράσταση “Η πόρνη που σέβεται”,ένα απ’ τα σημαντικότερα έργα του Ζαν Πωλ Σαρτρ,( διαχρονικό και ιδιαίτερα επίκαιρο). Μαζί σου η Άννα Φόνσου, ο Γιώργος Γαρνάβος, η Ελένη Ροδά, ο Άλεξ Κρητικός, ο Παντής Κούσης,ο Γιώργος Τσάμης. Ποιόν ρόλο υποδύεσαι, ποιές ομοιότητες και ποιες διαφορές έχεις με το συγκεκριμένο χαρακτήρα;
Στην παράσταση “Η Πόρνη που σέβεται”, του Ζ.Π.Σαρτρ, υποδύομαι τον Γερουσιαστή Κλαρκ. Εναν σεβάσμιο, διεφθαρμένο πολιτικό του Αμερικάνικου Νότου της δεκαετίας του ’30. Ρατσιστής και μέλος της Κου Κλουξ Κλαν, με άριστους τρόπους και λόγο, που ξέρει καλά να χειραγωγεί με ευκολία κι εξυπνάδα τον νου και την σκέψη του απλού πολίτη. Δεν έχω καμιά ομοιότητα μ’αυτον τον χαρακτήρα, πέραν του ότι είναι ευγενικός. Είναι πολύ κοντρά σε μένα αυτός ο άνθρωπος όσον αφορά το τί είναι, το πως είναι και το τί αντιπροσωπεύει.
Για ποιους λόγους πιστεύεις ότι πρέπει κάποιος να δει τη συγκεκριμένη παράσταση;
Είναι πολλοί οι λόγοι για να έρθει κανείς να δει αυτη τη παράσταση! Καταρχήν είναι ενας ύμνος ενάντια στον ρατσισμό. Ένα πολύ επίκαιρο θέμα.Ενα πολιτικό, κοινωνικό έργο, που θα βάλει τον θεατή να προβληματιστεί και να σκεφθεί θετικά. Με εξαιρετικό κειμένο και με θαυμάσιες ερμηνείες απο την κυρία Φόνσου,την κυρία Ροδά και τους υπόλοιπους συναδέρφους.
Ο ρατσισμός είναι ένα από τα βασικά θέματα που πραγματεύεται το έργο του Σατρ.Πιστεύεις ότι εμείς σαν έλληνες είμαστε ρατσιστές; εσύ ο ίδιος βιώσες ποτέ ρατσισμό ζώντας στο Λονδίνο;
Δυστυχώς υπάρχει μια μερίδα Ελλήνων που ναι, είναι ρατσιστές. Θελω να πιστεύω οτι δεν ειναι πολλοί αυτοί. Στο Λονδίνο έχω βιώσει τον ρατσισμό κι έχω δει να εκτυλίσσονται μπροστά μου σκηνές απίστευτης κι αναίτιας βίας απο ανεγκέφαλους. Αλλά σε μια τόσο μεγάλη πληθυσμιακά πόλη όπως το Λονδίνο που απαρτίζεται από όλες σχεδόν τις εθνικότητες του κόσμου, φοβάμαι οτι ειναι αδύνατον να μην υπάρχουν κρούσματα φυλετικού, κοινωνικού και θρησκευτικού ρατσισμού.
Έχεις ασχοληθεί σχεδόν με όλα τα είδη θεάτρου. Έχεις ερμηνεύσει κλασικό,παιδικό,μοντέρνο θέατρο. Σ’εχουμε δει τόσο σε κωμικούς όσο και δραματικούς ρόλους.Τελικά πιο είδος προτιμάς, τι σ’ εξιτάρει πιο πολύ;
Από το ξεκίνημα της καριέρας μου στην Αγγλία, εξακολουθώ να αγαπώ το εικαστικό,σωματικό και πειραματικό θέατρο.
Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα μ’εξιτάρει πολύ και η κωμωδία. Δεν θα έλεγα όμως ποτέ όχι και σε ενα πολύ καλό δραματικό ρόλο.
Υπάρχουν κάποιοι ρόλοι απωθημένα που θα ήθελες να παίξεις;
Όχι δεν μου έρχονται στο μυαλό αυτή τη στιγμή κάποιοι ρόλοι απωθημένα.Ισως κάποιοι χαρακτήρες απο έργα του Σαίξπηρ και του Αρχαίου Ελληνικού δραματος.
Εχεις δουλέψει στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση σ’ελληνικές και ξένες παραγωγές. Τελικά θέατρο,κινηματογράφο ή τηλεόραση; τί σε κερδίζει πιο πολύ;
Αγαπάω και λατρεύω και τα τρία εξίσου! Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο. Νομίζω θα ήταν άδικο. Στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο μου αρεσει το γεγονος οτι εχεις γυρίσματα σε διάφορες τοποθεσίες,ταξιδεύεις,πρεπει να καταφέρεις να “πιάσεις” τη στιγμη κτλ. Στο θέατρο η διαδικασία ειναι διαφορετική αλλα εξίσου συναρπαστική!Ειναι κατι ζωντανό. Στις πρόβες επανέρχεσαι στον χαρακτήρα και στις παραστάσεις τον εξελισεις. Εξασκείσαι.Έχεις την επαφή με το κοινό, το αποτέλεσμα μένει καταγεγραμμένο μόνο στη μνήμη. Σαν μια γλυκιά ή πικρή αναμνηση,ανάλογα τη συνεργασία.Στο σινεμά και τηλεόραση,το αποτέλεσμα ειναι καταγεγραμμένο για πάντα και μπορείς να το χαρείς οπότε και όσες φορές επιθυμείς.
Έχεις διατελέσει και βοηθός σκηνοθέτη στην παράσταση “Μοναξια στην Αγρια Δυση” του Μαρτιν Μακ Ντονα την οποία σκηνοθέτησε η συνάδελφός σου Πέμυ Ζούνη .Η σκηνοθεσία είναι μέσα στα μελλοντικά σου σχέδια; Αν ναι ποιο έργο θα σ’ ενδιέφερε να σκηνοθετήσεις;
Η σκηνοθεσία δεν είναι στα μελλοντικά μου σχέδια.Μου αρεσουν οι εκτενεις αυτοσχεδιασμοί και ο ενεργός πειραματισμός στα πλαίσια του Devised Theater (επινοητικό θέατρο), αλλά σαν μέλος ομάδας και οχι μονάδας.Μου αρέσει να συμμετέχω με ιδέες, σκέψεις, προτάσεις τόσο σαν ηθοποιός όσο και ως βοηθός σκηνοθέτη που έχω διατελέσει μερικές φορές.Αλλα ως εκεί. Την σκηνοθεσία την αφήνω σ’αυτούς που την κατέχουν και τους υπηρετώ με απόλυτο σεβασμό. Αλλα ποτέ μη λες ποτέ!
Ποιό στοιχείο του χαρακτήρα σου θα ήθελες να αλλάξεις ή να τιθασεύσεις με το πέρασμα των χρόνων;
Θα ήθελα να τιθασεύσω το πάθος μου για το κάπνισμα.Τα είχα καταφέρει για ενάμισυ χρονο πριν επιστρέψω στην Ελλάδα,αλλά λίγο μετά που γύρισα το ξανάρχισα.
Και ποιο δε θ’άλλαζες ποτέ;
Δεν θα άλλαζα ποτέ το γεγονός οτι είμαι ειλικρινής άνθρωπος. Σιχαίνομαι το ψέμα και την υποκρισία και κατα συνέπεια όσους ζουν με βάση αυτά.
2000
2k
