Η Λεία Βιτάλη δε χρειάζεται συστάσεις. Είναι μία από τις σημαντικότερες σύγχρονες συγγραφείς με πλούσιο και αναγνωρισμένο συγγραφικό έργο τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό.
Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Νομικά, Ψυχολογία και Δημοσιογραφία ενώ παρακολούθησε σεμινάρια Σκηνοθεσίας, Δημιουργικής Γραφής και Μάρκετινγκ. Σαν συγγραφέας έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία, ελληνικά και διεθνή, για μυθιστορήματά της και θεατρικά της έργα. Έχει τιμηθεί επίσης με βραβεία για τη δουλειά της στη Διαφήμιση. Θεατρικά έργα της έχουν ανέβει στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στην Κύπρο και στο Λονδίνο («Το Γεύμα», «Το Μεγάλο Παιχνίδι», «Ροστμπίφ», «Addio Del Passato», «Rock Story», «Ένατος Γάμος», «Ζεϊμπέκικο»). Τα «Άπαντα Θεατρικά» της κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Αιγόκερως. Έχουν εκδοθεί επίσης τα μυθιστορήματα της: «Άννα Χ.», «Η Κοιλιά της Μεταφράστριας», «Η Τρομοκρατία της Μνήμης», «Το Παραμύθι του Μεγάλου Φόβου», «Ιερή Παγίδα» και συλλογές διηγημάτων: «Η Μυρωδιά του Μαύρου», «Σκοτεινές Μητέρες». Έχει γράψει πολλά σενάρια για την Τηλεόραση (Καταδίωξη, Άννα Χ., Ματωμένα Χώματα, κ.α.), τον Κινηματογράφο (Ελεύθερη Κατάδυση», κ.α.), και το Ραδιόφωνο. Έχει πάρει μέρος σε πολλά Ελληνικά και Διεθνή Συνέδρια Θεάτρου. Διδάσκει Δημιουργική Βιωματική Γραφή στην Αθήνα και Ραφήνα. Είναι μέλος της ΕΕΘΣ. Το χειμώνα θα ανέβει το τελευταία της θεατρικό έργο «Νύχτα στην Εθνική» στο «Αγγέλων Βήμα», στα πλαίσια του «Φεστιβάλ Ελληνικού έργου του 21ου αι.» που διοργανώνει μαζί με το θέατρο. (www.leiavitali.blogspot.com)
Θ.Π: Κατ’ αρχήν θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για την τιμή που μας κάνετε να μιλήσετε στα Θεατρικά Προγράμματα .Η πρώτη ερώτηση που ήθελα να σας θέσω είναι ποια ανάγκη σας ώθησε στη δημιουργία του πρώτου σας θεατρικού έργου και πόσο διαφορετική ήταν η συγγραφική διαδικασία σε σύγκριση με τα λογοτεχνικά έργα, με τα οποία είχατε καταπιαστεί ως τότε με μεγάλη επίσης επιτυχία.
Λ.Β: Το πρώτο κείμενο που έγραψα ήταν ένας θεατρικός μονόλογος. Θα μπορούσαμε βέβαια να πούμε ότι δεν ήταν παρά ένα διήγημα, είναι πολύ κοντά αυτά. Δεν σημαίνει βέβαια ότι ένα διήγημα μπορεί να αποτελεί και έναν θεατρικό μονόλογο οπωσδήποτε. Ανάλογα με τον τρόπο αφήγησης. Για παράδειγμα ο μονόλογος της Μόλλυ από τον Οδυσσέα του Τζόυς έχει αρκετές φορές παρασταθεί σαν θεατρικός μονόλογος, ενώ ανήκει στο μυθιστόρημα. Σίγουρα ωστόσο υπάρχει μια διαφορετική διαδικασία στη συγγραφή του ενός από το άλλο είδος. Αν θέλετε το θεατρικό έργο είναι πιο γειωμένο ενώ στο μυθιστόρημα η φαντασία μπορεί να καλπάζει ανεξέλεγκτα. Αλλά νομίζω ότι τα υλικά και στα δυο είδη είναι τα ίδια. Άνθρωποι και ανθρώπινες καταστάσεις.
Η Sarah Duglas και η Maureen Perkins από την παράσταση του “Ροστιμπίφ” στο Λονδίνο.
Θ.Π: Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας για κάθε έργο σας, και από τα θεατρικά σας έργα ποιο ξεχωρίζετε περισσότερο;
Λ.Β: Είναι αρκετή μια εικόνα, μια λέξη, μια επιθυμία σφοδρή ή ένα βίωμα που δε λέει να ξεχαστεί για να πάρει φωτιά το κομπιούτερ. Μετά την πρώτη φωτιά καταλαγιάζουν τα πράγματα και αρχίζει η επεξεργασία της ιδέας και των ανθρώπινων χαρακτήρων και από μόνο του το θέμα διαλέγει αν θα μετατραπεί σε θεατρικό ή σε μυθιστόρημα. Δεν μπορώ όμως να πω ποιο έργο μου αγαπώ πιο πολύ. Με μια πρώτη σκέψη θα έλεγα ότι αγαπώ πάντα το καινούριο. Και το πιο καινούριο μου είναι το «Νύχτα στην Εθνική», αυτό που θα ανέβει στα πλαίσια του Φεστιβάλ μας.
Θ.Π: Έχετε μια συγκεκριμένη μέθοδο γραφής, ή η ίδια η γραφή σας παρασύρει;
Λ.Β: Κλασική μέθοδο γραφής θα μπορούσα να πω. Απλά πράγματα. Βρίσκω τους ήρωες που αγαπώ (γιατί αν δεν τους αγαπώ δεν μπορώ να γράψω γι’ αυτούς), κατόπιν φτιάχνω την αρχή, τη μέση και το τέλος. Μετά τα ανατρέπω όλα και γράφω. Ξεκινώντας τις περισσότερες φορές από το τέλος.
Θ.Π: Πόσο επηρεάζουν τη συγγραφή των έργων σας τα θέλω και οι απαιτήσεις του μεγάλου αναγνωστικού κοινού που έχετε δημιουργήσει, και πόσο ελεύθερη αισθάνεστε μέσα στη συγγραφική διαδικασία;
Λ.Β: Αν δεν αισθάνομαι ελεύθερη δεν μπορώ να δημιουργήσω. Άλλωστε η ίδια η δημιουργία και η τέχνη απαιτεί ελευθερία. Αλίμονο αν βάζαμε σαν προτεραιότητα τι θέλει ο αναγνώστης μας ή ο θεατής μας, αυτό θα ήταν μια εκ των προτέρων λογοκρισία και θα ματαίωνε τη δημιουργικότητα. Αυτό δεν είναι απαξίωση του κοινού μας αλλά αντίθετα ένας τρόπος για να του προσφέρουμε πραγματική τέχνη χωρίς αναστολές. Η τέχνη δεν θέλει αναστολές ούτε παραγγελίες. Θέλει τόλμη.
Η Μαίρη Νάνου από την παράσταση “Ένατος Γάμος” στο Αγγέλων Βήμα
Θ.Π: Ποια ανάγκη ή ποια αφορμή σας ώθησε στη δημιουργία του Φεστιβάλ διαρκείας ελληνικού έργου του 21ου αιώνα;
Λ.Β: Παρόλο που τα τελευταία χρόνια ανεβαίνουν στις διάφορες σκηνές αρκετά Ελληνικά έργα, εντούτοις υπάρχει μια διάχυτη απαξίωση της Ελληνικής δραματουργίας και στη χώρα μας αλλά και διεθνώς. Φυσικά πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις για κάποιους μεμονωμένους συγγραφείς. Δυστυχώς –το λέω για χιλιοστή φορά και μπορεί να γίνομαι κουραστική- η Πολιτεία δεν βοηθά τους Έλληνες δραματουργούς ούτε στο εσωτερικό αλλά ούτε και έξω. Υπάρχουν θεατρικά έργα στα συρτάρια που θα άξιζε να δουν τα φώτα της σκηνής και ο κόσμος να τα γνωρίσει. Είμαι σίγουρη ότι γνωρίζοντάς τα θα τα αγαπήσει. Γιατί το Ελληνικό έργο στους Έλληνες δεν μιλάει με λέξεις αλλά με κώδικες. Είναι βγαλμένο από τα σπλάχνα της κοινωνίας μας και μιλάει γι’ αυτήν. Έτσι μετά από προσπάθεια χρόνων κατέληξα στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Το Αγγέλων Βήμα αγκάλιασε την ιδέα και τώρα γίνεται πραγματικότητα ένα όνειρο χρόνων. Μόνο όλοι μαζί μπορούμε να προχωρήσουμε και να στηρίξουμε τους εαυτούς μας.
Θ.Π: Πόσο δύσκολο είναι για ένα θεατρικό συγγραφέα να καταφέρει να δημιουργήσει, αλλά και να επιβιώσει στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα; Θεωρείτε ότι η πολιτεία στηρίζει τους νέους συγγραφείς;
Λ.Β: Η Πολιτεία δεν μπορεί να στηρίξει τον εαυτό της. Και θεωρεί τον πολιτισμό πολυτέλεια. Αλλά όλοι ξέρουμε ότι η τέχνη είναι ένας τρόπος να αντέχουμε την πραγματικότητα και να συνεχίζουμε τη ζωή μας.
Θ.Π: Με ποια κριτήρια επιλέχτηκαν τα έργα και οι συγγραφείς του πρώτου φεστιβάλ διαρκείας ελληνικού έργου του 21ου αιώνα;
Γιώργος Νινιός, Στέλλα Κρούσκα, Μαρία Κατσούλη, και οι μουσική Θοδωρής Ζέης, Σπύρος Κουτρουμάνης από την παράσταση του “Ζεϊμπέκικου” στο Studio Μαυρομιχάλη.
Λ.Β: Το κριτήριο ήταν να υπάρχει σ’ αυτά η χαλαρή, έστω, ατμόσφαιρα νουάρ για να μπορούν να ενταχθούν σ’ αυτή την θεματική ενότητα που έχει αυτή τη σεζόν το Αγγέλων Βήμα. Και φυσικά να είναι έργα που αντιπροσωπεύουν την υψηλή σύγχρονη Ελληνική δραματουργία.
Θ.Π: Το τελευταίο σας έργο “Νύχτα στην Εθνική“ θα παρουσιαστεί στα πλαίσια του Φεστιβάλ στο Αγγέλων Βήμα σε σκηνοθεσία δική σας. Ποια θέματα πραγματεύεται το νέο σας θεατρικό έργο, και πόσο μεγάλο ατού θεωρείτε ότι είναι για ένα θεατρικό συγγραφέα να μπορεί να σκηνοθετήσει ο ίδιος το πόνημά του;
Λ.Β:Η νύχτα στην Εθνική κρύβει αυτά που δεν βγαίνουν εύκολα στο φως. Κρύβει βία, παρανομία, σκοτεινές επιθυμίες, άνομους έρωτες… Έναν ολόκληρο κόσμο που ζει μέσα στις σκιές. Ο βιασμός, γι’ αυτόν τον κόσμο, είναι ένας τρόπος να κάνεις έρωτα και το έγκλημα ένας τρόπος για να απαλλαγείς απ’ τους ανεπιθύμητους. Το έργο αναφέρεται στον ρατσισμό μας και στην αγάπη που όλοι λαχταράμε αλλά την επιδιώκουμε με τον λάθος τρόπο και τη βία. Δεν επιμένω να σκηνοθετώ τα έργα μου –άλλωστε το πρόσφατο «Ζεϊμπέκικο» δεν ανέβηκε σε δική μου σκηνοθεσία, αλλά του Φώτη Μακρή- όμως είναι φορές που κάτι με ερεθίζει να το κάνω. Όπως όταν γεννάς ένα μωρό και θες να το μεγαλώσεις μόνος σου. Σαν να ολοκληρώνεις μια δύσκολη γέννα και να παραδίδεις ο ίδιος το παιδί σου στον κόσμο. Αν το ‘χεις μεγαλώσει σωστά, θα προοδεύσει.
Η Claire Porter στην παράσταση-αναλόγιο του “Ένατου Γάμου” από το Lamb Theatre στο Λονδίνο.
Θ.Π: Υπάρχουν κάποιες αρετές ή κάποια εφόδια που θεωρείτε ότι είναι απαραίτητα για τη συγγραφή ενός θεατρικού έργου; Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο θεατρικό συγγραφέα στο ξεκίνημά του;
Λ.Β: Να βλέπει πολύ και καλό θέατρο, να αγαπάει τους ήρωές του και να επιμένει σ’ αυτό που κάνει. Μέσα μας –ο καθένας μας- έχει μια φωνή που του ψιθυρίζει «προχώρα» αν κάτι μπορεί να το κάνει. Αυτή η φωνή λέγεται διαίσθηση. Μ’ αυτήν προχωράει η τέχνη.
Θ.Π: Αν παίρνατε συνέντευξη από τον εαυτό σας σ’ αυτή τη φάση της ζωής σας, υπάρχει κάποια ερώτηση που δεν σας έχει τεθεί ποτέ, και αν ναι, ποια θα ήταν αυτή;
Λ.Β: Δεν μου έχει τεθεί ποτέ η ερώτηση αν είμαι ευτυχισμένη. Αλλά έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορούσα να απαντήσω.
ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ θα παρουσιασθεί στο ΑΓΓΕΛΩΝ ΒΗΜΑ με καλλιτεχνική υπεύθυνη την Λεία Βιτάλη,για πρώτη φορά από τον Οκτώβριο 2014 έως τον Ιούνιο 2015 μέσα στα πλαίσια της φετινής θεματικής ενότητας με τίτλο NOIR.
Τίτλος Φεστιβάλ: ΕΞΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΖΗΤΟΥΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Στο φεστιβάλ θα συμμετάσχουν με έργα τους οι εξής γνωστοί και καταξιωμένοι συγγραφείς(με σειρά παρουσίασης της παράστασης):
1.- Νίνα Ράπη, Άγριες Νότες, σε σκηνοθεσία Χρύσας Καψούλη
από 6 Οκτωβρίου μέχρι 11 Νοεμβρίου 2014
2.- Τσιμάρας Τζανάτος, Εκκρεμότητα, σε σκηνοθεσία Βασίλη Νούλα από 17 Νοεμβρίου μέχρι 6 Ιανουαρίου 2014
3.- Λεία Βιτάλη,Νύχτα στην Εθνική, σε σκηνοθεσία της ίδιας από 9 Φεβρουαρίου μέχρι 17 Μαρτίου 2015
4.- Ανδρέας Φλουράκης, Μπλε Μαρέν, σε σκηνοθεσία Μαρίας Ξανθοπούλου, από 23 Μαρτίου μέχρι 28 Απριλίου 2015
5.- Χρύσα Σπηλιώτη, Πόρτες, σε σκηνοθεσία της ίδιας από 4 Μαϊου μέχρι 2 Ιουνίου 2015
Όλες οι παραστάσεις θα παρουσιάζονται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο ΑΓΓΕΛΩΝ ΒΗΜΑ.
Σατωβριάνδου 36 (ΜΕΤΡΟ Ομόνοια), Κέντρο
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 21 0524 2211
2000
2k
