Skip to main content

closer

Ταυτότητα παράστασης

Σκηνοθεσία : Ιωσήφ ΒαρδάκηςΜετάφραση : Θωμάς Μοσχόπουλος
Μουσική : Γιάννης Αναγνωστάτος–Λόλεκ Σκηνογραφία-visual arts: Παντελής Ξηροχειμώνας Κοστούμια : Βασιλική ΣύρμαΕπιμέλεια Κίνησης: Όλγα Σπυράκη
Βοηθός σκηνοθέτη : Ειρήνη Καλλιανίδου Φωτογραφίες: Στράτος Προύσαλης
Επεξεργασία φωτογραφιών – σχεδιασμός αφίσας, teaser: Παντελής Ξηροχειμώνας
Ερμηνεύουν με αλφαβητική σειρά: Αργύρης Θανάσουλας, Γιάννης Λασπιάς, 
Δάφνη Μανούσου, Ιωάννα Σταυροπούλου

ΘΕΑΤΡΟ 104 Ευμολπιδών 41, Αθήνα 118 54 ΤΗΛ: 21 0345 5020

«Η αγάπη και το σεξ είναι σαν την πολιτική. Δεν έχει σημασία το τί λες ή τί εννοείς αλλά το τί κάνεις.
Οι πράξεις είναι εκείνες που μετράνε…»
Patrick Marber

Είναι ο φόβος-πόθος, ο πειθήνιος στην στιγμή έρωτας χαμηλά, πάνω από το κεφάλι των ανθρώπων, που τους μέλλεται η πεπρωμένη η ώρα, λίγο την ημέρα προχωρεί και πιο πολύ την νύχτα είναι που η αλήθεια των σχέσεων χαίρεται… ή χάνεται…

Το Closer είναι ένα έξυπνο ψυχολογικό-κοινωνικό έργο, σκληρό και ταυτόχρονα τρυφερό όπως και οι ήρωες του οι οποίοι ψάχνουν απεγνωσμένα ν’ αγαπήσουν και ν’ αγαπηθούν.
Οι όποιες παρελθοντικές τους εμπειρίες τους τρομάζουν, τους ξεγυμνώνουν εν αγνοία τους.
Οι ηθοποιοί-ήρωες, ο Αργύρης, ο Γιάννης, η Δάφνη και η Ιωάννα αδυνατούν να εξερευνήσουν τον εαυτόν τους διότι το μεγάλο κι αδιάφθορο για τον καθέναν τους «εγώ» τους κρύβει τον ορίζοντα της πραγματικής αυτογνωσίας. Η αγάπη, ο έρωτας, το σεξ, η αλήθεια και το ψέμα – όλα ένα.
Αν εξετάσουμε τις σχέσεις αυτών των ηρώων εύκολα μπορούμε να τους παραλληλίσουμε με τα τέσσερα απόμακρα σημεία του ορίζοντα. Από την Ανατολή (Δάφνη)-Άλις στην Δύση (Ιωάννα)-Άννα, κι από τον Βορρά (Αργύρης)-Λάρι στον Νότο (Γιάννης)-Νταν χάνεται ο εξάντας της αυτογνωσίας, κι επιμηκύνεται ο φόβος και η άγνοια, μεγεθύνεται η μάσκα κι οδηγούνται σ’ έναν αισθηματικό λαβύρινθο.
Σε διάστημα τεσσάρων περίπου ετών καταφέρνουν/καταφεύγουν να εμπλακούν σ’ ένα ανελέητο ερωτικό παιχνίδι απ’ όπου κανείς δε βγαίνει αλώβητος. Φαινομενικά ο καθένας ξέρει τι θέλει για πόσο και γιατί. Ο Νταν γνωρίζει τη νεαρή Άλις που μόλις έχει έρθει από τη Νέα Υόρκη, και δίχως δεύτερη σκέψη ψάχνει να βρει-να ανανεώσει τον εαυτόν του μέσα από την Άλις, ο έρωτας είναι αμοιβαίος και κεραυνοβόλος. Αδυναμία; Ανάγκη; Αβεβαιότητα; Μόλις μήνες αργότερα θα γνωρίσει την Άννα, φωτογράφο στο επάγγελμα, που φωτογραφίζει ότι την φοβίζει, φυλακίζει τον άγνωστο ευατό της μέσα σε τυχαίες μορφές, βολεύεται και ικανοποιείται ηθικά με την σκέψη ότι η ίδια δεν εκτίθεται. Το φλερτ από πλευράς Νταν ανοιχτό κι αψυχολόγητο, η επιβεβαίωση ύπαρξής του και επιρροής στο αντίθετο φύλο εμφανής. Το όνομα “Άννα” παίζει εύκολα κι αβίαστα σε κάποιο chat room του Ιντερνέτ, ο Νταν κλείνει ραντεβού με τον Λάρι, έναν άγνωστό του γιατρό. Το ψάξιμο κι η ανασφάλεια, η ανάγκη για επιβεβαίωση κατά βάθος τους ξεγυμνώνει. Το παιχνίδι στην όποια ευκολία του δείχνει και τα τρωτά του ανελέητα θνησιγενή σημεία. Η συνάντηση της Άννας με τον Λάρι τυχαία-μοιραία. Αρέσουν ο ένας στον άλλον, κάνουν σχέση, παντρεύονται. Η ταχύτητα με την οποία εξελίσσονται οι σχέσεις είναι άκρως ρηχές και επικίνδυνες. Αν και οι ήρωες είναι τέσσερεις στον αριθμό, αντιλαμβάνεται κανείς με μια πιο ερευνητική ματιά ότι εδώ έχουμε το ξετύλιγμα 2 ταυτόχρονων Ιψενικών τριγώνων εφ’ όσον ο καθένας τους χάνεται ή αν θέλετε γίνεται ένα με τον άλλον. Οι ανασφάλειες και οι υποψίες σκιάζουν την όλη διαδρομή του έργου μιας εξ’ αρχής.  Έπειτα από καιρό θα προκύψουν υποψίες ότι η Άννα έχει ερωτικές επαφές με τον Νταν. Παράλογο; Αδιανόητο; Φαιδρό; Αλήθεια; Ψέμα; Δεν μπορεί κανείς τους να πατήσει πουθενά προκειμένου να βρει τον χαμένο εαυτό του. Οι ανασφάλειες κιρκάνιων κύκλων τους εγκλωβίζει σε μονοπάτια δύσκολα, άκαπνον θύος οι προσπάθειές τους. Ανθρώπινες μεν μικρόψυχες δε. Όταν οι τέσσερις αυτοί χαρακτήρες αρχίζουν να επιζητούν την αλήθεια οι σχέσεις τους οδηγούνται στην δια-φθορά και οι ίδιοι μένουν γυμνοί και ευάλωτοι, οι αδυναμίες τους ως εραλδικό έμβλημα έρχονται να τους στιγματίσει, να τους ενοχοποιήσει σε βαθμό που ούτε και οι ίδιοι δεν μπορούν ν’ αντιληφθούν αφού μιας εξ’ αρχής δείχνουν να μην γνωρίζουν τους εαυτούς των, δεν γνωρίζουν τα πάθη τους, χωρίς προσωπεία και πανοπλίες περιφέρονται ασκόπως, ο έρωτας μια ιδέα, η αγάπη ανύπαρκτη, το μόνο που ενοχικά τους δένει και τους αποκρυπτογραφεί είναι το σεξ.
Μια έξυπνη παράσταση, άκρως αληθινή-ρεαλιστική, έρχεται να μας ταρακουνήσει, να μας βάλει στον ρόλο των ηθοποιών που με τόση άνεση κι ευκολία ντύθηκαν έτσι ώστε ο θεατής να μπορέσει μέσα από την δική τους ιστορία να εστιάσουμε στις δικές μας: ίδιες κι απαράλλακτες, αδιάφορες.
Ο Ιωσήφ Βαρδάκης μέσα από αυτήν τη νέα του σκηνοθετική δουλειά βγάζει στην επιφάνεια και αναδεικνύει το έμφυτο ταλέντο της Square Theatre Company.
Η Διονυσιακή-μεθυστική εντιμότητα στις σχέσεις έρχεται να επιβεβαιώσει το «δύσκολο» της υπόθεσης. Οι ανθρώπινες-αισθηματικές σχέσεις σε κρίση, ανεξερεύνητες σαν τον πυθμένα του ωκεανού.

Η κάθε σχέση και μια ψυχολογική-κοινωνική-πολιτική διατριβή. Η αγάπη το θύμα. Ο έρωτας πανάκριβος, και το σεξ μια αχτίδα φωτός που θα μπορούσε να εμφανιστεί απροσδόκητα απ’ οποιοδήποτε σημείο του ορίζοντα κι ύστερα να χαθεί σαν σύννεφο βροχής.
Η Άλις χορεύει για να ξεχάσει και συνάμα να ξεχαστεί. Η Άννα φωτογραφίζει ότι βαθιά δεν την προδίδει -πρόσωπα-ερείπια των καιρών. Ο Νταν γράφει για να γράφει για ξεχασμένους ζωντανούς νεκρούς, κι ο Λάρι στο καθήκον του αγνοώντας την μεγαλύτερη ασθένεια στον άνθρωπο, την μοναξιά. Κλήθηκε με έναν έξυπνο τρόπο η Square Theatre Company να μας αφυπνίσει…
Ευτυχώς για το θάρρος και την τόλμη τους, ευτυχώς για την Τέχνη που βασίζεται σε τέτοιους – νέους καλλιτέχνες. Ευτυχώς για όσους είδαν την παράσταση και πλέον μπορούν να ελπίζουν για μια καλύτερη κοινωνία με μια μεγαλύτερη δόση ειλικρίνειας και πίστης πρώτα στους εαυτούς τους και κατόπιν στους άλλους. Επίσης ένα μεγάλο εύγε στο 104 που έδωσε βήμα σε αυτά τα παιδιά.


 Νίκος Θ. Παναγιωτάρας     

καθηγητής – κριτικός – λογοτέχνης

ΕΡΑ-ΕΡΤ_open

 

 

 

fb-share-icon2000
Tweet 2k
error: Content is protected !!