Φορούσε συνήθως την χαρακτηριστική τραγιάσκα, παρακολουθούσε παραστάσεις σε όλο τον κόσμο και το όνειρο του ήταν να φέρει όσες περισσότερες μπορούσε στην Ελλάδα. Και τα κατάφερε, εφερε τις μεγαλύτερες θεατρικές παραγωγές κοντά στο ελληνικό κοινό.
Ο θεατρικός παραγωγος Μιχάλης Αδάμ «εφυγε» από τη ζωή, αθόρυβα, όπως και ο τρόπος με τον οποίο κινούνταν στο χώρο ολα αυτά τα χρόνια.
Ο Μιχάλης Αδάμ είχε φέρει στην Ελλάδα πολλές παραστάσεις που άφησαν ιστορία, συζητήθηκαν από το κοινό και κέρδισαν τις εντυπώσεις. Ήταν πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος στο Θέατρο Badminton, την χρυσή του εποχή, με τις σπουδαίες ελληνικές και ξένες παραστάσεις. Οταν τον ρωτούσες πώς και ξεκίνησαν όλα αυτά, απαντούσε, «απλώς ήμουν «φαν» των θεαμάτων».
Τη δυσάρεστη είδηση για τον θάνατο του Μιχάλη Αδάμ έκανε γνωστή ο Στράτος Φαναράς μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook.
«Χάσαμε πριν από λίγες ώρες τον αγαπημένο μας φίλο, τον αδελφό μας Μιχάλη Αδάμ. Αιώνια η μνήμη σου Μιχάλη μου. Να οργανώνεις παραστάσεις στα λιβάδια του ουρανού μέχρι να συνταντηθούμε πάλι. Έχουμε τόσα πολλά να πούμε και να κάνουμε ακόμη» έγραψε ο Στράτος Φαναράς.
Ο Μιχάλης Αδάμ είχε συνεργαστεί με δεκάδες καλλιτέχνες. Μιλώντας πριν από μερικά χρόνια στην ιστοσελίδα In2life, είχε αναφερθεί στη συνεργασία του με τον Μίκη Θεοδωράκη και τη συναυλία σε 27 πόλεις της Αμερικής.
«Εκείνη την περίοδο, περίπου το 1993- 1994, μου ζήτησε ο Μίκης Θεοδωράκης με τον οποίο είχαμε γίνει φίλοι από το τηλέφωνο, μέσω και του Κώστα Σπηλιάδη, να τον ακολουθήσω σε μια περιοδεία που είχε σε 27 πόλεις στην Αμερική, να τον βοηθήσω στις δημόσιες σχέσεις και γενικώς να εμπλακώ με την παραγωγή. Είχαμε 150 άτομα: Ορχήστρες, χωρωδίες, τραγουδιστές. Αυτό ήταν το επόμενο βήμα. Η… χαριστική βολή είχε πάλι να κάνει με μια από τις μανίες, τους ινδιάνους, τα ρεμπέτικα, τα γκόσπελ, που σού έλεγα ότι είχα στην Αμερική. Την περίοδο λοιπόν που είχα μανία με τα γκόσπελ, πήγαινα στις εκκλησίας της Αλαμπάμα και του Χάρλεμ και άκουγα κάθε Κυριακή.
(…) Είχα ένα φίλο εδώ στο Φεστιβάλ Αθηνών το 1995 και μου λέει «γιατί δεν κάνεις και μια πρόταση στο φεστιβάλ να φέρεις μια γκόσπελ χορωδία;». έκανα λοιπόν την πρόταση να φέρουμε μια χορωδία από το Τζάκσον του Μισσισιπί συγκεκριμένα, με 150 άτομα. Αυτό το έκανα όντας εντελώς άσχετος με τη δουλειά. Η πρόταση περιελάμβανε την παρουσίαση της γκόσπελ παράστασης στην Ακρόπολη, στο Ηρώδειο. Το δέχτηκαν κι έτσι ξεκίνησε».
2000
2k
