Με αφορμή το γνωστό δημοτικό τραγούδι και υλικό από την πεζογραφία του Γιώργου Θεοτοκά και την ποίηση του Γιάννη Ρίτσου, οι θεατρικοί Οργανισμοί Ευτοπία και Εβδομη Θύρα ένωσαν τις δημιουργικές τους δυνάμεις και παρουσιάζουν σε συμπαραγωγή με το Σύγχρονο Θέατρο την παράσταση «Το γεφύρι της Άρτας ~ επί του μύθου σύνθεσις». Ο μύθος γνωστός και με πανάρχαιες ρίζες. Καθώς η παράσταση ολοκληρώνει την πετυχημένη πορεία της, κερδίζοντας τις καλύτερες εντυπώσεις η πολυτάλαντη σκηνοθέτης του τολμηρού αυτού εγχειρήματος και ικανότατη ηθοποιός Ίρις Χατζηαντωνίου μιλάει στα Θ.Π για το θεατρικό, μοναδικό της, ταξίδι.
Πώς προέκυψε η ιδέα και η υλοποίηση της παράστασης «Το γεφύρι της Άρτας – επί του μύθου σύνθεσις» καθώς και η σύμπραξη των οι θεατρικών Οργανισμών Ευτοπία και Έβδομη Θύρα;
Η ιδέα για το Γεφύρι ήταν του Βαγγέλη Ρόκκου (μέλος της ομάδας Ευτοπία -στη παράσταση παίζει τον Πρωτομάστορα), ήξερε πως στο παρελθόν είχα ξαναδουλέψει τον μύθο με τον Γ. Κοντραφούρη και την ομάδα Υψηλού Κινδύνου πάνω στο ομώνυμο έργο του 1947 του Γ. Θεοτοκά. Μια παράσταση σημαντική για την εποχή της(1995 -κτήριο Καλλιτεχνών) όπου εκεί κρατούσα το ρόλο της γυναίκας του Πρωτομάστορα. Μου φάνηκε λοιπόν καλή ιδέα να ξαναδουλέψω με τον Βαγγέλη το ίδιο κείμενο αφαιρώντας πρόσωπα, μοιράζοντας το ρόλο της γυναίκας σε δύο, προσθέτοντας και ένα ακόμη πρόσωπο παραβατικό που θα κρατούσα εγώ και θα μιλούσε την ποίηση του Γ. Ρίτσου που θεωρώ τόσο ταιριαστή να τρέξει παράλληλα με το δημοτικό ποίημα και τον Θεοτοκά. Η σκέψη ήταν να ενώσουμε δυνάμεις οι δυο ομάδες (Ευτοπία και Έβδομη θύρα) ώστε να χουμε από όλες τις πλευρές ένα καλύτερο αποτέλεσμα.
Πόσο δύσκολη ήταν η δημιουργία του θεατρικού κειμένου (με αφορμή το γνωστό δημοτικο παραμύθι και τη σύνθεση του θεατρικού τουΓ. Θεοτοκάμε το πεζογράφημα «Ένα σκυλί μέσα στη νύχτα» του Γ. Ρίτσου ) καθώς και η μεταφορά μιας τέτοιας θεματολογίας στη σκηνή;
Η δημιουργία του κειμένου ήθελε κάποια δουλειά αλλά την κάναμε με μεγάλη χαρά κι έτσι η όποια δυσκολία γρήγορα ξεπερνιόταν. Ούτε εγώ ούτε ο Βαγγέλης είμαστε φιλόλογοι οπότε η επιλογή έγινε με οδηγό την διαίσθηση και την θεατρική εμπειρία και των δυο μας σε σχέση με το τι μπορεί να επικοινωνήσει καλύτερα με το κοινό. Η βοήθεια του μουσικοσυνθέτη Γ.Στεφανακίδη ήταν επίσης πολύ σημαντική σ αυτό το στάδιο (μας χάρισε κάποια κείμενα του εμπνευσμένα από τον μύθο, σε δεκαπεντασύλλαβο-αυτά καθάρισαν πολύ το πώς θέλαμε να πούμε αυτή την ιστορία). Η αλήθεια είναι πως η μεταφορά μιας τέτοιας θεματολογίας στη σκηνή δεν με τρόμαξε καθόλου αφού ήξερα πως έχω τόσο καλούς συνεργάτες και καθαρό όραμα για την παράσταση.
Πώς σχετίζεται η θεματική της παράστασης με τη σύγχρονη πραγματικότητα και για ποιο λόγο τα μηνύματα του γνωστού δημοτικού τραγουδιού παραμένουν διαχρονικά ως σήμερα;
Οι θυσίες που πρέπει να κάνουμε για να στεριώσουν τα έργα μας…Εκεί που μας παρασύρουν να πιστεύουμε ότι καλώς θυσιάζουμε ότι πολυτιμότερο έχουμε…κι η τραγική συνειδητοποίηση πως τίποτα απ όλα αυτά δεν είχε νόημα και πως η καταστροφή είναι σίγουρη. Αυτό δεν είναι το σκοτεινό τοπίο το γεμάτο απογοητεύσεις που ζούμε και σήμερα;
Σαν σκηνοθέτης πού θέλησες να δώσεις έμφαση και κατά πόσο πραγματώθηκε το όραμα που είχες αρχικά για την παράσταση;
Ήθελα να δώσω έμφαση στο δράμα του Πρωτομάστορα. Για μένα αυτός είναι το τραγικό πρόσωπο. Και ναι η αρχική μου σκέψη για την παράσταση πραγματώθηκε σε μεγάλο ποσοστό. Μέσα από τη συνεργασία και τις πρόβες προέκυψαν φυσικά και νέοι δρόμοι που εξερευνήσαμε και πλούτισε αυτό το όραμα.
Συνεργάζεσαι σταθερά με κάποιους ανθρώπους τόσο σκηνοθετικά, όσο και υποκριτικά.Πιστεύεις στη δύναμη των ομάδων, στην ένωση των ανθρώπινων δυνάμεων και της συλλογικότητας;
Ναι υπάρχει ένας πυρήνας ανθρώπων με τους οποίους εργάζομαι και είναι πολύ καλό αυτό γιατί μπορούμε να βαθαίνουμε την κατανόησή μας πιο γρήγορα και ουσιαστικά σε κάθε νέα δουλειά. Πιστεύω πολύ στη δύναμη των ομάδων, στη συλλογικότητα. Όμως πάντα χαίρομαι και μια συνεργασία με καινούργιους ενδιαφέροντες καλλιτέχνες.
Σαν ομάδα πως έχετε καταφέρει να παραμείνετε ενωμένοι και να ξεπερνάτε τις όποιες δυσκολίες;Τελικά τι χρειάζεται για να μπορέσει να επιβιώσει στο πέρασμα των χρόνων και σε τόσο δύσκολους καιρούς μια θεατρική ομάδα;
Χρειάζεται αποδοχή και υπομονή και επιμονή στην καλή επικοινωνία. Χρειάζονται κότσια για να επιβιώσει μια ομάδα στις μέρες μας…
Ποιές δουλειές σου, είτε σκηνοθετικά, είτε υποκριτικά, θυμάσαι με ιδιαίτερη αγάπη;
Την σκηνοθετική μου δουλειά με την Κωνσταντίνα Τάκαλου στο « Όταν η Μέριλυν Μονρόε μένει μόνη της» του Γ. Κοντραφούρη στο «Θέατρο Αγγέλων Βήμα» πριν λίγα χρόνια, ήταν πολύ έντονη κι αποκαλυπτική εμπειρία όλο αυτό. Και σαν ηθοποιός, την δουλειά μου με την Ρούλα Πατεράκη στο «Από Μηχανής» με το έργο «Εξόριστοι» του Τ.Τζους στο ρόλο της Βέρθα.
Τί προτιμάς πιο πολύ να παίζεις ή να σκηνοθετείς και πότε έχεις περισσότερο άγχος;
Προτιμώ να σκηνοθετώ αυτή την περίοδο. Πιο πολύ άγχος έχω όταν παίζω σίγουρα.
Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σου σχέδια;
Να συνεχίσω να δουλεύω το «Γεφύρι της Άρτας-επί του μύθου σύνθεσις» και να το κινήσω κι εκτός Αθήνας καθώς και σε φεστιβάλ του εξωτερικού. Διάβασα όμως και το νέο έργο του Γιάννη Παπάζογλου και πρέπει να πω πως πολύ με ιντριγκάρισε!
Ποιά είναι η πολυτιμότερη συμβουλή που σου χουν δώσει και που θα θελες να τη μεταφέρεις και συ με τη σειρά σου σε κείνους που αγαπάς;
Να κάνεις πάντα ότι σου λέει η καρδιά σου.
( τελευταία παράσταση 9/4/2016 στις 19.00)
2000
2k
