Η Αθηνά Μουστάκα είναι μια ηθοποιός με ξεχωριστή σκηνική παρουσία,ήθος και ταλέντο.Μας εντυπωσίασε σαν Ιουλιέτα με το πάθος και τη δύναμη της ερμηνείας της στην παράσταση “Ρωμαίος και Ιουλιέτα για 2” και σίγουρα περιμένουμε πολλά από εκείνη στο μέλλον. Τα Θεατρικά Προγράμματα βρέθηκαν μαζί της για μια μοναδική συνέντευξη!
Αθηνά σε βρίσκουμε λίγο μετά το τέλος των παραστάσεων “Ρωμαίος και Ιουλιέτα για 2” στην Αθήνα και στο θέατρο θησείον. Μια μεγάλη επιτυχία που συνεχίστηκε για δεύτερη χρονιά. Το έργο σας αποτελεί θεατρική διασκευή στο ομώνυμο και αγαπημένο έργο του William Shakespeare από την ομάδα σας, την “Ιδέα, που αποτελείται από τον Κώστα Γάκη, τον Κωνσταντίνο Μπιμπή και σένα. Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Κώστα Γάκη και πώς δημιουργήθηκε η ομάδα σας;
Τον Κώστα τον γνώρισα στη σχολή, ήταν δάσκαλός μου. Με το που μπήκα στη σχολή αισθανόμουν ότι για να πάρω έπρεπε πρώτα να δώσω. Έτσι σε κάθε μάθημα προσπαθούσα αρκετά. Ο Κώστας αυτό το εκτίμησε σε μένα και μου πρότεινε να μπω στην ομάδα του. Τότε για μένα μια μεγάλη πόρτα άνοιγε…από εκεί ξεκίνησαν όλα. Πίστεψε σε μένα και τον Κωνσταντίνο, αναθέτοντάς μας το έργο του Σαίξπηρ με τη δική του σκηνοθετική γραμμή και τα υπόλοιπα πρόεκυψαν με πολύ φυσικό τρόπο, πάντα μέσα από ένα πλαίσιο απόλυτης αγάπης και αφοσίωσης ο ένας για τον άλλο. Μετά την όμορφη χημεία που είχαμε εξ αρχής, είδαμε ότι είχαμε κοινά όνειρα και σκεφτήκαμε χωρίς πολλά να γίνουμε ομάδα, η ομάδα “Ιδέα”.
Ποιές οι διαφορές και ποιές οι ομοιότητες σου με το ρόλο της Ιουλιέττας.
Μόνο ομοιότητες μπορώ να βρω με την Ιουλιέττα, ήταν πολύ κοντά σε μένα και στην ιδιοσυγκρασία μου. Η παιδικότητα της, ο αυθορμητισμός της, η επαναστατική της διάθεση και η τάση της να διεκδικεί νιώθω ότι με εκφράζουν. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι δεν ξέρω αν θα έβρισκα το κουράγιο εν τέλει να θυσιαστώ, χωρίς φυσικά να έχω αντιμετωπίσει μια τόσο ακραία κατάσταση όσο αυτή, στην οποία κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πως θα αντιδράσει.
Ο Ρωμαίος αποτελεί μια μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία. Ποια τα σχέδια για την παράσταση το επόμενο διάστημα;
Ευελπιστούμε να συνεχίσει και του χρόνου. Αυτόν το καιρό είμαστε στο ξεκίνημα της καλοκαιρινής περιοδείας, ένα όνειρο που είχαμε εξ αρχής για αυτό που κάνουμε και το οποίο θα βγει εκτός συνόρων για δεύτερη φορά- πέρυσι φιλοξένησε την παράσταση στην Σερβία, στο φεστιβάλ Σαίξπηρ ο Νικίτα Μιλιβόγιεβιτς- και θα ταξιδέψει στο φεστιβάλ Αλμάγκρο της Ισπανίας. Είμαστε πολύ χαρούμενοι γιατί αποφασίσαμε να πάμε οδικώς με σκοπό να κάνουμε στάσεις σε διάφορες πλατείες στην Ιταλία, στη νότια Γαλλία και τέλος στην Ισπανία, και να παίζουμε μουσική και non verbal theatre, ένα γεγονός που μας οδηγεί σε ουσιαστική επικοινωνία με τον κόσμο πέρα από γλώσσες και κουλτούρες, πράγμα που αποτελεί βασικό μας στόχο.
Η τέχνη του δρόμου είναι μία από τις αρχαιότερες μορφές τέχνης. Θεωρείς πως στην Ελλάδα αυτό το είδος είναι ανεπτυγμένο, και αν όχι γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό;
Αναμφίβολα η τέχνη του δρόμου είναι μια από τις αρχαιότερες και πιο διακρατικές μορφές τέχνης. Παίρνοντας για παράδειγμα τη λαϊκή παράδοση της Ιταλίας με τους αρλεκίνους που μπορούσε κανείς να συναντήσει ξαφνικά στο δρόμο έτσι κι εμείς σαν σύγχρονοι κλόουν επιδιώκουμε το ξάφνιασμα και την έξαψη στα μάτια των περαστικών βλέποντάς μας τυχαία. Στην Ελλάδα η τέχνη του δρόμου εκφράζεται κυρίως από ξένες ομάδες, ωστόσο τον τελευταίο καιρό περνώντας κανείς από την Διονυσίου Αρεοπαγίτου συναντά και νέα παιδιά από την Ελλάδα που βρίσκουν στο δρόμο το χώρο να εκφραστούν.
Ποια άλλα σχέδια έχετε για του χρόνου;
Θα σκηνοθετήσουμε και θα παίξουμε στο ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης τον «Ανύπαρκτο Ιππότη», ένα μυθιστόρημα του Ίταλο Καλβίνο, όπου αυτή τη φορά θα είμαστε και οι τρεις στο ρόλο του ηθοποιού, ακολουθώντας μια πιο αφηγηματική κατεύθυνση. Επίσης θα συνεχίσουμε την ολοκλήρωση των βιντεοκλίπ για τα τραγούδια της Εύας Λάκα σε στίχους του Παντελή Κυραμαριού.
Με ποια “όπλα” θεωρείς ότι πρέπει να είναι εφοδιασμένος ένας ηθοποιός για να αντέξει στο δύσκολο χώρο του θεάτρου;
Κατά τη γνώμη μου για να μπεις στο χώρο του θεάτρου πρέπει να έχεις επιλέξει ότι σου αρέσει 100%, και με γνώμονα την αγάπη που έχεις γι’αυτό να συνεχίσεις να προχωράς. Αυτό είναι το μεγαλύτερο όπλο. Η αγάπη και η αφοσίωση σε ό,τι κάνεις για να καταφέρεις να ανταπεξέλθεις σε κάθε πιθανή δυσκολία. Πρέπει να μπορείς να βρίσκεις τις αλήθειες σου, να βάζεις όρια σε αυτά που δεν σε εκφράζουν, αλλά ταυτόχρονα να μπορείς να είσαι ευέλικτος. Από εκεί και πέρα δυσκολίες μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς σε κάθε δουλειά, όχι μόνο στο θέατρο, απλά η ειδοποιός διαφορά του θεάτρου απ΄τα άλλα επαγγέλματα είναι ότι κάθε μέρα αναγκάζεσαι να ερεθίζεις το νευρικό σου σύστημα πράγμα επίπονο – οφείλεις να προσπαθείς να κάνεις σωστές επιλογές και να μην αφήνεσαι πάντα στη ροή του ποταμού. Θέλει πολλή μεγάλη δύναμη να προστατεύεις τον εαυτό σου. Ακόμα κι όταν δεν υπάρχουν επιλογές να τις δημιουργείς, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες και καταβάλλοντας μεγάλο μόχθο μέσω της προσωπικής δουλειάς. Το θέατρο είναι ένα αέναο παιχνίδι γνώσεων και παρατήρησης.
Η δημιουργία ομάδας είναι ένα από αυτά τα “όπλα”;
Σαφώς και είναι ένα από αυτά. Το καλωσόρισμα στην “οικογένεια” είναι κάτι που δημιουργεί μεγάλη ασφάλεια και οι κοινοί στόχοι μπορούν να επιτευχθούν με μεγαλύτερη άνεση, όταν ανήκεις σε μια ομάδα που υπάρχει η κατανόηση κι όταν τα μελή πορεύονται μέσα σε ένα αγαπητικό κλίμα.
Του χρόνου μαζί με την ομάδα «Ιδέα» θα ανεβάσετε τον «Ανύπαρκτο Ιππότη» του Ίταλο Καλβίνο. Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο έργο.
Καταρχάς ο «Ανύπαρκτος Ιππότης» του Ίταλο Καλβίνο ανήκει στην τριλογία που εμπεριέχει τον «Αναρριχώμενο Βαρόνο» και τον «Διχοτομημένο Υποκόμη». Το τελευταίο αποτελεί ένα μυθιστόρημα που κι τρεις μας κατά κάποιο τρόπο επηρεαστήκαμε από αυτό. Και τα τρία αυτά έργα μας δημιουργούν μεγάλο ενδιαφέρον και συγκίνηση. Ο Καλβίνο είναι ένας πολύ αγαπημένος μας συγγραφέας και μιλάει μια γλώσσα τόσο ανθρώπινη που αντηχεί μέσα στην καρδία μας. Μας συγκινεί πολύ η προσέγγιση του για τους χαρακτήρες του βιβλίου- το κάθε πρόσωπο κρύβει κάποιο χαρακτηριστικό των ανθρώπων που ζουν γύρω μας- και οι παραμυθένιες εικόνες που φτιάχνει μέσω της γραφής του συνθέτουν ένα βαθιά συγκινησιακό έργο. Το μυθιστόρημα είναι ένα παραμύθι γεμάτο περιπέτεια, εμπνευσμένο από τις παλιές όμορφες ιπποτικές ιστορίες εξιστορώντας την αγωνιστικότητα του ιππότη Αντζιλούλφο και του πιστού του συντρόφου Γκουρντουλού. Το έργο έχει να κάνει με αξίες και ιδανικά, όπως το να προχωράς με εντιμότητα και πίστη σε αυτό που κάνεις.
Σινεμά, θέατρο, ή τηλεόραση, τί προτιμάς;
Δυστυχώς δεν μου έχει δοθεί η ευκαιρία να συμμετέχω σε κάποια ταινία ή σίριαλ ακόμη. Η εμπειρία μου με την κάμερα είναι πολύ μικρή, μόνο μέσω της δημιουργίας των βιντεοκλίπ που φτιάξαμε με τα παιδιά τον Κώστα και τον Κωνσταντίνο…Παρόλα αυτά ενστικτωδώς πιστεύω ότι με κερδίζει-κεντρίζει περισσότερο η τέχνη του θεάτρου λόγω της άμεσης αποκαλυπτικής της ιδιότητας με το θεατή. Η αδρεναλίνη όταν είσαι πάνω στη σκηνή ανεβαίνει στα ύψη και το χειροκρότημα μετά από μια δύσκολη παράσταση μας χαρίζει απεριόριστη συγκίνηση κι είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή.
Πέρα από τις θεατρικές σου σπουδές στη σχολή του Γ. Αρμένη είσαι πτυχιούχος της Παντείου του τμήματος Επικοινωνίας Μέσων και Πολιτισμού. Θεωρείς ότι σε έχουν βοηθήσει αυτές οι σπουδές σου στην προσέγγιση ενός ρόλου ή στη σκηνοθεσία του;
Η “παθημάτων κάθαρσις” είναι μια τέχνη που οφείλει όποιος την τελεί να συνδυάζει πολλές αρετές. Οτιδήποτε παραπάνω ξέρουμε σαν ηθοποιοί ανοίγει το μυαλό και την ψυχή μας και μας κάνει ικανούς να’ρθουμε πιο κοντά στον ιδεατό άλλα ταυτόχρονα ρεαλιστικό χώρο του θεάτρου. O ηθοποιός οφείλει να έχει τις κεραίες του ανοιχτές και να έχει μεγάλη περιέργεια σε ότι συμβαίνει γύρω του αλλά και μέσα του.
Έχεις μάθει νοηματική, μια γλώσσα δύσκολη αλλά πολύ θεατρική και ενδιαφέρουσα. Πώς το αποφάσισες; Τί σε γοήτευσε στη συγκεκριμένη γλώσσα και πόσο δύσκολη είναι να την μάθεις; Βοηθάει στην εκμάθηση της ότι είσαι ηθοποιός;
Η νοηματική είναι μια άκρως σωματική γλωσσά που έχει να κάνει με την απόλυτη εκφραστικότητα και κίνηση. Όταν αποφάσισα να την μάθω ήταν η περίοδος που ήθελα να ασχοληθώ με το θέατρο, άλλα δεν τολμούσα και έτσι την είδα σαν μια εναλλακτική λύση. Είναι αρκετά δύσκολη στην εκμάθησή της και χρειάζεται συντήρηση.
Έχεις σπουδάσει κλασικό χορό. Φαντάζομαι ο χορός είναι μία από τις μεγάλες σου αγάπες. Ασχολείσαι ακόμα πέρα από το θέατρο με το χορό, ή αρκείσαι στην κίνηση μέσω της υποκριτικής;
Η αλήθεια είναι ότι έχω πολλά χρόνια να φορέσω τις πουέντ μου, γι αυτό το λόγο έχω χάσει την χάρη που είχα, και αυτό είναι κάτι που με βαραίνει, αλλά που ταυτόχρονα το διακωμωδώ. Ούτως ή άλλως το θέατρο που κάνουμε με την ομάδα μου είναι άκρως σωματικό και έτσι διατηρώ την επαφή με το σώμα μου.
Ποιο θεωρείς το μεγαλύτερό σου πλεονέκτημα και ποιο το μεγαλύτερό σου μειονέκτημα;
Μεγάλο μου μειονέκτημα είναι ότι είμαι καχύποπτη με τους ανθρώπους. Πλεονέκτημα θεωρώ τη λογική που μπορεί να χρησιμοποιήσω για να διαχειριστώ ένα συναίσθημα όσο και να με πονάει.
2000
2k
