Η ηθοποιός Αναστασία Παπασπύρου μιλά στα Θ.Π για το διάσημο θεατρικό έργο του John Pielmeier ” Αγνή του Θεού” που παρουσιάζεται με ιδιαίτερη επιτυχία στον πολυχώρο πολιτισμού “ΔΙΕΛΕΥΣΙΣ” σε σκηνοθεσία της Χρυσάνθης Κορνηλίου.
Το ψυχολογικό θρίλερ του Αμερικανού συγγραφέα είναι εμπνευσμένο από πραγματικό γεγονός που συνέβη στις Η.Π.Α. στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Εστιάζει στην Αγνή, την οποία υποδύεται η Αναστασία , μια νεαρή δόκιμη μοναχή ενός καθολικού μοναστηριού , το βρέφος της οποίας βρίσκεται πνιγμένο με τον ομφάλιο λώρο. Ο Πιλμέιερ στήνει ένα δράμα πάνω στην αμφισβήτηση με βάση το ζήτημα ποιος κατέστησε έγκυο τη νεαρή μοναχή και εν συνεχεία ποιος φόνευσε και πέταξε το βρέφος σ’ ένα καλάθι απορριμμάτων.
Το έργο είναι ένα ψυχολογικό δράμα και διαπραγματεύεται τη μάχη της πίστης με την αμφιβολία, του ορθολογισμού με το μυστήριο!
Συμμετέχετε φέτος στην παράσταση η Αγνή του Θεού, όπου ερμηνέυετε την Αγνή. Μιλήστε μας λίγο για την υπόθεση του έργου και για το ρόλο σας.
Πρόκειται για ένα υπαρξιακό δράμα ,με επίκεντρο μια νεαρή δόκιμη μοναχή(Αγνή) η οποία κατηγορείται για το φόνο του νεογέννητου βρέφους της. Η δικαστική ψυχίατρος έρχεται αντιμέτωπη με την Ηγουμένη της μονής, η οποία λειτουργώντας υπερπροστατευτικά στο πρόσωπο της Αγνής, δυσκολεύει την έρευνα της ψυχίατρου ενώ η Αγνή φαίνεται να μη θυμάται τίποτα ούτε για μωρό , ούτε για γέννα, ούτε για φόνο.
Η Αγνή είναι ένα πλάσμα που φαίνεται να έχει δημιουργήσει ένα δικό του κόσμο. Η ζωή της υπήρξε δύσκολη και αυτό φαίνεται να είναι η προστασία της. Πόσο σας εκφράζει εσάς αυτή η στάση ζωής; Πόσο δικαιολογημένη είναι και τελικά πόσο αθώα είναι η ίδια;
Η Αγνή είναι ένα πλάσμα απόλυτα συνδεδεμένο με το Θεό. Πρόκειται για ένα παιδί που έχει τραυματικά βιώματα από την παιδική του ηλικία και να τονίσουμε ότι δεν έχει έρθει για 21 χρόνια σε επαφή με τον έξω κόσμο. Θεωρώ λοιπόν ότι κάποιοι άλλοι δημιούργησαν ένα πλασματικό κόσμο για την Αγνή και όχι η ίδια. Στον πλασματικό αυτό κόσμο η Αγνή είναι δικαιολογημένη για τις πράξεις της.
Τελικά ποιο θεωρείτε ότι είναι το κεντρικότερο θέμα και νόημα που επιδιώκει να περάσει ο συγγραφέας, εστιάζοντας στη δική σας εμπειρία από το έργο αυτό;
Η δικαστική ψυχίατρος, η οποία είναι άθεη και εκφράζει μίσος για την καθολική εκκλησία εξαιτίας ενός σκοτεινού μυστικού από το παρελθόν της, καλείται να εξιχνιάσει το μυστήριο του νεκρού βρέφους και έρχεται αντιμέτωπη με την Ηγουμένη. Εκεί ξεκίνα μια ιδεολογική αντιπαράθεση. Η Αγνή μέσα από την αθωότητα και την αλήθεια της καταφέρνει να ταρακουνήσει αυτές τις δυο γυναίκες ώστε να αμφισβητήσουν τα ίδια τους τα πιστεύω.
Ο κόσμος που θα έρθει να δει την παράσταση ανήκει σε μια συγκεκριμένη ιδεολογία, κρίνοντας από τη θρησκευτική χροιά του έργου, ή πιστεύετε ότι μπορεί η παράσταση να συγκινήσει ένα πιο ευρύ κοινό;
Το ίδιο το έργο δεν ανήκει σε κάποια συγκεκριμένη ιδεολογία. Στο πρόσωπο της ψυχίατρου βλέπουμε τον ορθολογισμό της επιστήμης,στο πρόσωπο της Ηγουμένης την πίστη στο Θεό και την Εκκλησία ενώ η Αγνή εκφράζει την αληθινή Πνευματικότητα. Αυτό που βλέπω είναι πως αυτές οι σύνθετες και διαφορετικές μεταξύ τους προσωπικότητες συγκινούν το ευρύ κοινό αλλά και προβληματίζουν σε θέματα βαθιά όπως είναι το μυστήριο της ύπαρξης.
Μιλήστε μου για το χώρο που σας φιλοξενεί και για τη συνεργασία σας με τη σκηνοθέτη, Χρυσάνθη Κορνηλίου.
Ο πολυχώρος τέχνης “ΔΙΕΛΕΥΣΙΣ” ένας πραγματικά πανέμορφος και ζεστός χώρος τον οποίο προσωπικά ένιωσα από την αρχή σαν να βρίσκομαι στο χώρο μου. Τώρα για την Κυρία Κορνηλίου θα μπορούσα να μιλάω ώρες. Εδώ έγινε το εξής υπέροχο,από την πρώτη κιόλας συνάντηση μας για να μιλήσουμε για το έργο με έπεισε ότι πρόκειται για ένα σπουδαίο έργο και με έκανε να νιώσω τόση σιγουριά για το αποτέλεσμα που εμπιστεύτηκα τυφλά το όραμα της ώσπου το υιοθέτησα εντελώς.
Ποια είναι η ευθύνη του ηθοποιού, όταν αναλαμβάνει να ερμηνεύσει ένα ρόλο, το όραμα ενός σκηνοθέτη ή ενός συγγραφέα;
Η ευθύνη του ηθοποιού απέναντι στον συγγραφέα του έργου είναι να μην κάνει αυθαίρετες και ανούσιες αλλαγές στο κείμενο. Προσωπικά είμαι αρνητική στο να επεμβαίνεις στο κείμενο απλά και μονό για να διευκολύνεις τη δουλειά σου. Αυτό είναι κάτι που γίνεται συχνά. Το δύσκολο αλλά και το πιο ελκυστικό είναι να αναλύσεις το κείμενο, μπαίνοντας στο υποσυνείδητο του συγγραφέα και πιστεύω ότι αυτό είναι το πιο όμορφο κομμάτι των προβων. Όπως ευθύνη είναι το να μην παρεκκλίνει από το όραμα του σκηνοθέτη βάζοντας όμως τη δική σου σφραγίδα στο ρόλο.
Μιλήστε μου για εσάς και την μέχρι τώρα πορεία σας στο θέατρο.
Δυστυχώς βιοποριστικοί λόγοι με κρατούν συχνά μακριά από το θέατρο και έτσι αναγκάζομαι να μη συμμετέχω σε πολλές δουλείες. Αυτό τελικά φαίνεται να λειτουργεί θετικά διότι η έλλειψη χρόνου με κάνει να επιλέγω δουλειές που πραγματικά με γεμίζουν. Την περασμένη χρονιά συμμετείχα με την θεατρική ομάδα της Κυρίας Θωμαδακη “ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΞΟΔΟΣ” στο φεστιβάλ έργων τρόμου όπου κερδίσαμε και βραβείο και μέσω αυτής της εμφάνισης μου προέκυψε ο ρόλος της Αγνής.
Για ποιο λόγο επιλέξατε να ασχοληθείτε με το θέατρο; Ποια είναι η ανάγκη που καλύπτεται από αυτή την ενασχόληση;
Επέλεξα να γίνω ηθοποιός από πολύ μικρή ηλικία. Οι λόγοι πολλοί και διάφοροι αλλά κανένας συγκεκριμένος Αυτό που ξέρω είναι ότι αυτό επέλεξα να σπουδάσω και να εκπαιδευτώ. Αυτό έμαθα να κάνω καλύτερα από οτιδήποτε άλλο και θα συνεχίσω να το κάνω ακόμα κι αν χρειάζεται να κάνω 3 δουλειές για να τα βγάζω πέρα.
Έχετε ήδη ξεκινήσει παραστάσεις. Ποια είναι η υποδοχή του κοινού στα μηνύματα της παράστασης μέχρι τώρα;
Αυτό που βλέπω και με χαροποιεί ιδιαίτερα οτι οι θεατες δεν φευγουν μετα την παρασταση αμέσως..πολλά βράδια καθόμαστε στο φουαγιέ και συζητάμε για θέματα που αφορούν το έργο.Τα μηνύματα είναι θετικά και οι κριτικές ενθαρυντικές.
Με την υπάρχουσα οικονομική κατάσταση θεωρείται ότι το θέατρο είναι κάτι που θα επιδιώξει ο κόσμος ή είναι μια πολυτέλεια;
Πολυτελεια θεωρώ οτιδήποτε είναι περιττό για τη ζωή μας. Φαντάζεστε έναν κόσμο χωρίς θέατρο?Εγώ πάντως όχι!
2000
2k
