Ένας άντρας. Μια γυναίκα. Η έλξη, η αμηχανία, η γοητεία, ο ένας απέναντι στον άλλο. Η στιγμή είναι πάντα μια στιγμή και οι άνθρωποι είναι πάντα άνθρωποι. To κλασσικό έργο του Arthur Schnitzler “La Ronde”, που απαγορεύτηκε για 25 ολόκληρα χρόνια και βρέθηκε στην πυρά από τους Ναζί, παρουσιάζεται με επιτυχία στο Θέατρο Αγγέλων Βήμα, σε σκηνοθεσία του πολυπράγμονα Θοδωρή Βουρνά και μετάφραση της Μαργαρίτας Δαλαμάγκα-Καλογήρου. Δύο νέοι και ταλαντούχοι ηθοποιοί, ο Αποστόλης Ψαρρός και η Τζούλι Τσόλκα, αλλάζουν επί σκηνής προσωπεία και διαθέσεις συνθέτοντας ένα ρεαλιστικό πορτραίτο ανθρώπων και ανθρώπινων σχέσεων, όπως τους συναντάμε αναλλοίωτους μέσα στον χρόνο και τις εποχές. Βιώνοντας την αλήθεια της κάθε συγκυρίας, οι χαρακτήρες αποκαλύπτουν εναλλακτικές πτυχές του εαυτού τους μέσα από τον εκάστοτε «ρόλο» που καλούνται να παίξουν. Ο Αποστόλης Ψαρρός μιλάει αποκλειστικά στα Θ.Π
Για ποιό λόγο επιλέξατε να παίξετε στη συγκεκριμένη παράσταση;
Πάντοτε αναζητώ συγγραφείς και κείμενα που δεν εχω ξανασχοληθεί. Συνεπώς ένα έργο του Σνίτσλερ ήταν για μενα για μένα μιας πρώτης τάξεως πρόκληση.
Το έργο έχει ανέβει πολλές φορές στο εξωτερικό και στην Ελλάδα. Τι διαφορετικό έχει το συγκεκριμένο ανέβασμα;
Εκτός από κείμενα και συγγραφείς, αναζητώ επίσης και νέους τρόπους αφήγησης. Με την Τζούλι Τσόλκα παίζουμε ένα παιχνίδι. Πως ο ίδιος άνθρωπος, παρουσιάζεται σε διαφορετικούς ανθρώπους σε διαφορετικές εκδοχές του. Οι εκδοχές αυτές επαναλαμβάνονται στη ζωή μας, ανάλογα με ποιον έχουμε απέναντι μας με αποτέλεσμα οι επαναλήψεις αυτές του εαυτού μας να καθιστούν μια κυκλική συμπεριφορά. Όλοι είμαστε εν δυνάμει τα πάντα. Η πλευρά μας που βγαίνει προς τα εξω, είναι αυτή που τρέφουμε παραπάνω από τις άλλες.
Ποιες είναι οι ομοιότητες και οι διαφορές που έχετε ως άνθρωπος με το ρόλο σας
Όπως είπα πριν, αυτό έχει να κάνει με το πως “ταΐζουμε” τις πλευρές μας. Τι ερεθίσματα δίνουμε στον εαυτό μας για να γίνει π.χ ρομαντικός, φοβιτσιάρης, επιδειξιομανής. Κατ’ εμέ δεν έχει τόσο σημασία το πόσο μοιάζω εγώ σαν Αποστόλης στον εκάστοτε χαρακτήρα/ρόλο, αλλά πως ταιριάζω με τον επί σκηνής συμπαίκτη μου και πως καταφέρνουμε να εκμαιεύσουμε ο ένας από τον άλλο τα ζητούμενα πράγματα.
Ποιες οι δυσκολίες του ρόλου σας;
Η άμεση προσαρμογή σε εκ διαμέτρου διαφορετικές συμπεριφορές. Αυτό απαιτεί κάποιο χρόνο ώστε να μπορέσεις να αποδόσεις όλη την παλέτα των αποχρώσεων του ανθρώπου που ερμηνεύεις. Και στο έργο μας αυτό γίνεται ακαριαία. Εκεί είναι δυσκολία του την οποία εγώ και η Τζούλι ελπίζω πως αντιμετωπίζουμε με επιτυχία!
Πως προσεγγίζετε ένα ρόλο ως ηθοποιός;
Πρώτα απ’ όλα αναζητώ την σωματικότητα του. Πως αντιδρά και, φέρεται το σώμα του σε ό,τι χρειάζεται να αντιμετωπίσει. Πως επηρεάζει την ομιλία του και τον τρόπο σκέψης του. Όταν αρχίσουν και τα λόγια του χαρακτήρα αυτού να αποκτήσουν προφορικότητα, να γίνουν δηλαδή κτήμα μου, στη συνέχεια ασχολούμαι με οτιδήποτε άλλο. Την μουσική πρωτίστως και εν συνεχεία με την συνολική αισθητική.
Ηθοποιός ή σκηνοθέτης; Τι σας γοητεύει και τι σας αγχώνει περισσότερο;
Ηθοποιός. Αυτό σπούδασα. Αυτό με ολοκληρώνει και με λυτρώνει προσωπικά. Η ζωντανή δημιουργία που λαμβάνει χώρα μπροστά στα μάτια των θεατών. Του σκηνοθέτη η δουλειά είναι δυσκολότερη γιατί περνούν από τα χέρια του τα πάντα και οφείλει να κατέχει και να παρουσιάσει ένα έργο στην ολότητα του. Μ’αρέσει να σκηνοθετώ γιατί όταν το κάνω, μοιράζομαι την οπτική του “κόσμου”μου. Έχω την ευλογία να έχω συνεργαστεί με εξαιρετικούς ανθρώπους που απογείωσαν τις ιδέες και την αισθητική μου. Αλλά ανάμεσα στα δυο θα πω ηθοποιός. Ο σκηνοθέτης συχνά μπορεί να “κοροϊδέψει” το κοινό διότι μπορεί να κρυφτεί πίσω είτε από συνεργάτες είτε θολές προθέσεις και αδυναμίες. Ενώ ο ηθοποιός δεν μπορεί να παίξει θολά. Ξεγυμνώνεται ζωντανά στο κοινό χωρίς καμία κάλυψη κι αυτό τον καθιστά κοινωνό ενός πράγματος που δημιουργείται επι τόπου και κάθε μέρα είναι διαφορετικό.
Γιατί κάποιος να επιλέξει να δει το συγκεκριμένο έργο; Ποιο το μήνυμα του έργου;
Θα περάσει ευχάριστα και όμορφα. Βέβαια το αν η ζωή μας είναι ένας κύκλος και μόνο, θα το κρίνει μόνος του…
Μελλοντικά σας σχέδια;
Για την ώρα τρέχει η παιδική μου παράσταση “Η μικρή γοργόνα” που παίζεται στον Πολυχώρο Πόλις καθε Κυριακή και στον ίδιο χώρο για λίγες εμφανίσεις ακόμα λαμβάνει χώρα τις Τετάρτες ο “Ηρακλής ο Γενναίος”, παράσταση σε σκηνοθεσία και κείμενο δικό μου που συνεχιζεται με επιτυχία για 3η χρονιά. Με το θεατρικό γκρουπ που ίδρυσα πέρσι τους Πρactors, ετοιμάζουμε κάτι για το καλοκαίρι, και με την θεατρική Ομάδα του Πανεπιστημίου Πειραιώς θα παρουσιάσουμε τον Μάιο Δον Κιχώτη.
2000
2k
