Δέσποινα Σαραφείδου : «Η Μήδεια εκρήγνυται και πεθαίνει όπως ένα άστρο»

Η Δέσποινα Σαραφείδου τελείωσε τη Φιλοσοφική Σχολή Αθήνας (Φ.Π.Ψ.) και τη Σχολή Δραματικής Τέχνης Ε. Χατζίκου. Ως ηθοποιός έχει παίξει στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Η.Π.Α., Ευρώπη). Έχει συνεργαστεί ως βοηθός σκηνοθέτη με τους Ρ. Πατεράκη και L. Breuer και έχει διδάξει υποκριτική. Φέτος πρωταγωνιστεί στη «Μήδεια∙ μηδέν στο κόκκινο», το καινούργιο έργο της Σοφίας Διονυσοπούλου, εμπνευσμένο από το μύθο που προϋπήρχε του Ευριπίδη, όπου η Μήδεια θυσιάζει τα παιδιά της στην Ήρα για να τα σώσει από την οργή του όχλου, προσφέροντάς τους έτσι την αθανασία. Έργο βαθιά πολιτικό και αντιρατσιστικό, φέρνει σε αντιπαράθεση δύο κόσμους, τον κόσμο της Φύσης και τον κόσμο των αστών.

Συνέντευξη στη Μάρω Καστράτου

Μήδεια

Με αφορμή το έργο «Μήδεια∙ μηδέν στο κόκκινο» θα θέλαμε να μας πείτε για αυτό το ιδιαίτερο έργο, πώς το αντιλαμβάνεστε εσείς;

Το έργο αντλεί από μύθους που προϋπήρχαν του Ευριπίδη. Εδώ η Μήδεια δεν είναι παιδοκτόνος από εκδίκηση, πραγματοποιεί τη θυσία των παιδιών ώστε η Ήρα να τους χαρίσει την αθανασία. Μορφικά πρόκειται για ένα ποίημα με έντονα ελεγειακά στοιχεία, που καταγράφει μια ιδιότυπη διαστολή του ψυχισμού της Μήδειας. Χρησιμοποιώντας τον διάλογο ανάμεσα σε δύο πλευρές της ηρωίδας, τη μάγισσα/βασίλισσα και τη γυναίκα, ξετυλίγεται ως χρονικό της αυτοθανάτωσής της.

Από τον τίτλο βλέπουμε ότι έχει μια άνω τελεία, και αναρωτιόμαστε είναι σαν δύο έργα; Ή είναι ένας διαχωρισμός που δηλώνει κάτι;

«Γίνε μηδέν αιματηρό, βάψε το σύμπαν σκοτεινό» λέει κάπου στο έργο. Είναι η στιγμή όπου η Μήδεια θα προβεί στη θυσία των παιδιών της και, προκειμένου να συμβεί αυτό, η ίδια εκμηδενίζεται. Αυτή η στιγμή αποτυπώνεται στον τίτλο. Η Μήδεια, κατά κάποιον τρόπο, εκρήγνυται και πεθαίνει όπως ένα άστρο.

Η Μήδεια υπάρχει στις μέρες μας; Αν ναι, πώς είναι;

Νομίζω αντανακλάσεις της επιζούν σε όλους μας, και δεν εννοώ μόνο τις γυναίκες. Η ξενότητα, η συνδιαλλαγή με την εξουσία, η προδοσία, η εκδίκηση, ο έρωτας είναι ζητήματα με τα οποία καθένας μας έρχεται αντιμέτωπος.

Δέσποινα Σαραφίδου

Ο έρωτας είναι η μεγαλύτερη εξουσία ή ο τίτλος της βασίλισσας;

Ο έρωτας είναι ανάγκη αδήριτη, έχει ανεξέλεγκτη δυναμική – με την έννοια αυτή, είναι απόλυτη εξουσία.

Μετά από αυτό σας πετυχαίνουμε και σε άλλα δύο έργα, μιλήστε μας για αυτά που ετοιμάζετε.

Τώρα παίζω και στο Serengeti τού Ramiro Torres de Miguel, που παρουσιάζεται στο Άβατον, σε σκηνοθεσία Luis Gomezbeck. Για τον Μάρτιο, ετοιμάζουμε το Υπέρ αδυνάτου, μια σκηνική σύνθεση βασισμένη στο λόγο του Λυσία και στο γλυπτό Μικρή χορεύτρια 14 ετών του Ντεγκά. Θα ανέβει στην Οικία Κατακουζηνού σε σκηνοθεσία Θοδωρή Τσαπακίδη. Ακολουθεί η Θυσία του Αβραάμ σε σκηνοθεσία Δαμιανού Κωνσταντινίδη.

Τι σας αρέσει πιο πολύ από την υποκριτική;

Το ότι σου δίνει την ευκαιρία να ζεις κι άλλες ζωές. Να ανακαλύπτεις κάθε φορά εξαρχής τον εαυτό σου και τον κόσμο. Και να παίζεις με άλλα παιδιά. Επί σκηνής με τους συνεργάτες και από σκηνής με τους θεατές.

Τι είναι αυτό που σας δυσκολεύει;

Όπως σε κάθε παιχνίδι, το δύσκολο είναι να συναντηθείς και να συντονιστείς με τον άλλο.

Έχετε γράψει και δικά σας κείμενα – αυτό πότε ξεκίνησε;

Ό,τι έχω γράψει ήταν κατά παραγγελία. Την πρώτη φορά, η σκηνοθέτις Όλγα Ζήση ήθελε να ανεβάσει ένα έργο με λόγο, χορό και μουσική βασισμένο στο Τραγούδι του νεκρού αδερφού και στη νουβέλα Ποιος έφερε την Ντορουντίν του Ισμαήλ Κανταρέ. Μου ζήτησε λοιπόν να παίξω και να φτιάξω το κείμενο. Η παράσταση, με τίτλο «Του Κωσταντή, της Αρετής…» παρουσιάστηκε στο ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων και στη Νέα Υόρκη, στο La MaMa και στο Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού.

Τι σημαίνει για εσάς ένα βραβείο; Αναφερόμαστε στα βραβεία ερμηνείας που έχετε λάβει (Α΄ Γυναικείου Ρόλου – Φεστιβάλ Apollon, Actor of Europe 2012 – Φεστιβάλ Actor of Europe, Καλύτερης Ερμηνείας σε Trans Ρόλο – 3rd Queer Theatre Awards) για τον μονόλογο Kassandra.

Ήταν τιμή και χαρά και, κυρίως, ενθάρρυνση να συνεχίσω.

Ένα μεγάλο όνειρο;

Περιμένω να πραγματοποιηθεί.

Ένας ρόλος απωθημένο;

Η Ιουλιέττα.

Δέσποινα Σαραφίδου