Η Δώρα Χρυσικού μιλάει στα Θ.Π για τη βραβευμένη ντραμεντί «Grace & Glorie» του Tom Ziegler, όπου συμπρωταγωνιστεί μαζί με την Αλεξάνδρα Παντελάκη, υποδυόμενη την Γκλόρι.
Το έργο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και ήδη κερδίζει τις εντυπώσεις, στο θέατρο Αγγέλων Βήμα, στο πλαίσιο της φετινής θεματικής του ενότητας «Άβυσσος η Ψυχή…» σε σκηνοθεσία Γιάννη Λασπιά.
Grace and Glorie για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Γιατί πιστεύετε ότι το έργο έχει γνωρίσει παγκόσμια επιτυχία;
Είναι ένα τρυφερό και γλυκόπικρο έργο, έχει δηλαδή όλα τα στοιχεία της ζωής , με τις εναλλαγές και την ποικιλομορφία της. Κι έχει και μια απλότητα που λείπει. Επίσης είναι ένα έργο πρόκληση για τις δύο ηθοποιούς που θα κληθούν να ερμηνεύσουν τους ρόλους της Grace και της Gloria. Είναι έργο ερμηνειών .
Πως προσεγγίσατε τους ρόλους σας, ποιες οι δυσκολίες που αντιμετωπίσατε;
Ο κάθε χαρακτήρας έχει τη διαδρομή του, την εσωτερική ζωή του και τα κλειδιά του. Δεν νομίζω πως υπάρχουν δύσκολοι και εύκολοι ρόλοι, υπάρχουν όμως ρόλοι που σε μια συγκεκριμένη χαρακτηροδομή ανθρώπου- ηθοποιού είναι πιο δυσνόητοι ή λιγότερο εύκολα προσεγγίσιμοι. Παρολαυτά η Γκλόρυ δεν ήταν ένας ρόλος που με δυσκόλεψε περισσότερο απο το αναμενόμενο. Μου αποκαλύφθηκε σχετικά σύντομα και αρκετή γενναιοδωρία. Στην έρευνα και μελέτη μου για κάθε ρόλο προςπαθώ πάντα να φανταστώ τον «κόσμο» του ρόλου, το παρελθόν του , το περιβάλλον του , τις συνθήκες που διαμόρφωσαν την προσωπικότητα του. Και με τη βοήθεια του σκηνοθέτη πορεύομαι, κρατάω, πετάω στοιχεία μεχρι να ζωντανέψω αυτόν τον άνθρωπο που θα υποδυθώ.
Το έργο είναι ντραμεντί, δηλαδή συνδυάζει κωμικά και δραματικά στοιχεία. Η ζωή τελικά εμπεριέχει και τα δύο;
Μόνο. Δεν μπορείς να έχεις το ένα χωρίς το άλλο. Το σύμπαν άλλωστε διέπεται απο τα αντίθετα του, κι έτσι προχωράμε και πορευόμαστε σ αυτόν τον πλανήτη και στο ταξίδι της ζωής που αναλογεί στον καθένα μας.
Ποιό το νόημα του έργου τελικά;
Η αγάπη και η κατανόηση είναι αξίες που ελευθερώνουν, παρηγορούν, σώζουν και στέργουν. Και είναι οι μόνες που μπορούν να αμβλύνουν διαφορές και αντιθέσεις. Οι άνθρωποι λειαίνουν τις γωνίες τους και στρογγυλεύουν μέσα απο την ανθρώπινη επαφή.
Το έργο πραγματεύεται την μοναξιά της τρίτης ηλικίας και τη δύναμη της φιλίας και της αγάπης. Πιστεύετε ότι η κοινωνία είναι σκληρή απέναντι στην τρίτη ηλικία;
Οι κοινωνικές συντεταγμένες, οι συνθήκες μέσα στις οποίες καλούμαστε να ζήσουμε είναι σκληρές σε κάθε κοινωνική ομάδα που δεν μπορεί να παράξει αυτό που το σύγχρονο κοινωνικό σύστημα του άκρατου καπιταλισμού επιβάλλει. Στην Ελλάδα οι ηλικιωμένοι είναι ίσως σε καλύτερη μοίρα, γιατί την αναλγησία του κράτους και την έλλειψη κοινωνικής μέριμνας και επαρκών πόρων έρχεται να αντισταθμίσει η οικογένεια, που ευτυχώς ακόμα μια υγιής μορφή της έχει ενεργό ρόλο στην κοινωνία μας.
Πως δύο τόσο διαφορετικές γυναίκες, μία ενενηντάχρονη αγράμματη αγρότισσα και μια σαραντάχρονη τεχνοκράτης, απόφοιτος του Χάρβαρντ βρίσκουν κοινό κώδικα επικοινωνίας και επαφής; Ποιός ο ρόλος της φύσης και των βουνών της Βιρτζίνια στη σχέση αυτή;
Οι άνθρωποι όταν ξεχάσουν τα εξωτερικά τους χαρακτηριστικά, μόρφωσης, στάτους κοινωνικής καταξίωσης κλπ και συναντηθούν με το συναίσθημα μπορούν να βρουν πολλά κοινά στοιχεία. Και να εκπλαγούν ακόμα και οι ίδιοι απ την ικανότητα τους για εγγύτητα και επαφή. Η αγάπη είναι τεράστια συγκολητική αρετή. Τα βουνά της Βιρτζίνια είναι η ίδια η ζωή , η κοιτίδα οξυγόνου που μας επιτρέπει να αναπνέουμε. Λέει η Grace σε κάποιο σημείο του έργου, « τα δέντρα αυτά έδιναν μόνο ομορφιά, τροφή , παρηγοριά». Όποιος πληγώνει τη φύση , απειλεί τη ζωή του ανθρώπινου είδους πάνω στον πλανήτη. Το ζούμε, το ξέρουμε πια!
Τελικά η ηλικία είναι θέμα ταυτότητας ή ψυχολογίας;
Βιολογικά η ηλικία είναι ένα απόλυτο νούμερο, το γήρας είναι αναπόφευκτο και κοινή μοίρα, παρολαυτά η αντιμετώπιση αυτού που αντιπροσωπεύει ή σηματοδοτεί , η αυτό που συμπαρασύρει μαζί του είναι ξεκάθαρα θέμα σθένους ψυχικού και προσέγγισης. Το δύσκολο με το θέμα των γερατειών είναι πως συχνά η βιολογική ηλικία είναι αντιστρόφως ανάλογη απ αυτή του εσωτερικού ρυθμού του ανθρώπου. Και το σώμα που χει τους δικούς του κανόνες, συχνά δεν μπορεί να ακολουθήσει την ζωτικότητα της ψυχής .
Γιατί κάποιος να δει το Grace and Glorie;
Για να τρυφερέψει, να συγκινηθεί και να γλυκαθεί. Επαρκείς λόγοι νομίζω .
Φωτογράφιση: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Grace and Glorie : Υπόθεση
Ψηλά, πάνω στα όμορφα βουνά της Βιρτζίνια, σε μια άκρη ενός μεγάλου κτήματος, που πρόσφατα ξεπουλήθηκε σε έναν απατεώνα εργολάβο, ζει ολομόναχη, η ενενηντάχρονη αγρότισσα Γκρέις, μέχρι πρότινος ιδιοκτήτρια. Η πρόβλεψη των γιατρών του νοσοκομείου, από όπου μόλις βγήκε, είναι πως της απομένουν λίγες εβδομάδες ζωής.
Από την άλλη, η πρόβλεψη του εργολάβου είναι πως πολύ σύντομα η ηλικιωμένη γυναίκα θα του «αδειάσει» ακόμα και εκείνο το μικρό καλύβι στην άκρη που της έχει παραχωρήσει για να μείνει όσο ζήσει. Ήδη, οι μπουλντόζες του γκρεμίζουν το σπίτι και τις υπέροχες δενδρόφυτες εκτάσεις που το περιβάλλουν για να στηθεί, όσο πιο σύντομα γίνεται, ένα «πολυτελές resort».
Τον ίδιο καιρό, η παντελώς απρόβλεπτη, γεμάτη καυστικό χιούμορ, μεταδοτική αισιοδοξία και θέληση για ζωή και πάντα δραστήρια, Γκρέις, περνάει τον καιρό της ακούγοντας στην διαπασών εκκλησιαστικούς ύμνους και μουσική κάντρι από την αγαπημένη της Ντόλι Πάρτον, φροντίζει τις κότες και τις μηλιές της και δεν αφήνει στιγμή της ημέρας να περάσει χωρίς να κάνει κάτι χρήσιμο.
Εκεί, από το πουθενά, εμφανίζεται μπροστά της η Γκλόρι, μία γυναίκα σαράντα ετών, πτυχιούχος του Χάρβαρντ, πρώην κάτοικος Νέας Υόρκης και πρώην διευθυντικό στέλεχος μεγάλης εταιρείας, που, γεμάτη πίκρα και οργή, πρόσφατα παράτησε τα πάντα και ακολούθησε τον δικηγόρο σύζυγό της στο μέρος όπου γεννήθηκε, σε μια προσπάθεια να σώσουν τον γάμο τους μετά από μια οικογενειακή τραγωδία. Η πρόβλεψη της Γκλόρι είναι πως η ζωή δεν τής επιφυλάσσει τίποτα πια. Η ίδια περνάει τον καιρό της συντροφεύοντας εθελοντικά ανήμπορους ανθρώπους που βρίσκονται στο τέλος της ζωής τους. Αυτή τη συντροφιά έρχεται σταλμένη από το νοσοκομείο να προσφέρει και στην Γκρέις.
Μόνο που η Γκρέις δεν είναι μία τέτοια περίπτωση. Και εκεί αλλάζουν όλα.
Οι δύο εντελώς διαφορετικές γυναίκες αλληλοσυμπληρώνονται μέσα από μια δυνατή ιστορία αγάπης και συμφιλίωσης, μετριούνται με τη ζωή τους και με τη Ζωή, αποκαλύπτουν θαμμένα μυστικά και ανακαλύπτουν την ουσία και την αξία της Αγάπης.
Και κάνουν τις προβλέψεις όλων να μείνουν απλώς προβλέψεις…
Τους ρόλους έχουν ερμηνεύσει ντουέτα του μεγέθους των Τζίνα Ρόουλαντ / Νταϊαν Λέιν και Εστέλ Πάρσονς / Λούσι Αρνάζ
Συντελεστές
Μετάφραση: Μαργαρίτα Δαλαμάγκα – Καλογήρου
Σκηνοθεσία: Γιάννης Λασπιάς
Βοηθός Σκηνοθέτη: Γεωργία Παντέλη
Σκηνικά: Αρετή Μουστάκα
Κοστούμια: Χριστίνα Πανοπούλου
Φωτισμοί: Βαγγέλης Μούντριχας
Μουσική επιμέλεια: Γιάννης Λασπιάς
Φωτογραφίες : Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Παίζουν: Αλεξάνδρα Παντελάκη και Δώρα Χρυσικού
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Πρεμιέρα: Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2018 στις 19:00
(Για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων)
Σάββατο 21:15 & Κυριακή 19:00
Διάρκεια Παράστασης: 90’
Τιμές Εισιτηρίων:
Κανονικό: 12 ευρώ
Φοιτητικό – Θεατών άνω των 65 – Ανέργων: 10 ευρώ
Ατέλειες 5 Ευρώ
Ειδικές τιμές εισιτηρίων για φορείς και συλλόγους (210-5242211)
Προπώληση εισιτηρίων:
Προπωλήσεις στο ταμείο του θεάτρου καθημερινά 18.30-21.30. Τηλεφωνικές κρατήσεις με καθορισμό θέσεων στο 210 5242211.
Θέατρο: Αγγέλων Βήμα
Σατωβριάνδου 36, Ομόνοια, 104 31 Αθήνα
Τηλ: 210 5242211
2000
2k
