Skip to main content

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΜΑΡΩ ΚΩΤΣΙΑ

Η Χρύσα Σπηλιώτη, η τόσο αδικοχαμένη, στο Μάτι το 2018, ταλαντούχα ηθοποιός και θεατρική συγγραφέας έγραψε το έργο ” Ο γιός μου, Νικόλαος Μάντζαρος” το 2014. Το έργο ανέβηκε σε διάφορα  θέατρα, ταξιδεύοντας σε πολλές πόλεις, με μεγάλη επιτυχία. Η ίδια η συγγραφέας ερμήνευσε τον επώνυμο ρόλο  με τεράστια επιτυχία, στον Πολυχώρο Vault, από τον Οκτώβριο έως τον Μάρτιο του 2018. Ο Δημήτρης Καρατζιάς, καλλιτεχνικός επιμελητής του Vault, αφιερώνει από πέρυσι ( 2021), στη μνήμη της Χρύσας Σπηλιώτη, μια σειρά γυναικείων μονολόγων που φωτίζουν τη ζωή μητέρων καταξιωμένων προσώπων (συγγραφέων και ηρώων).

Σε αυτό το πλαίσιο παρουσιάζεται για δεύτερη συνεχή χρονιά το έργο “Η μάννα  αυτουνού…Έλλη Ζάχου Ταχτσή” της Κικής Μαυρίδου.  Η συγγραφέας, ηθοποιός και ποιήτρια έσκυψε με απέραντη τρυφερότητα, κατανόηση, αγάπη, θαυμασμό και ενσυναίσθηση στη δυναμική προσωπικότητα. της Έλλης Ζάχου Ταχτσή. Την συνεπήρε η ατίθαση γυναίκα, το ελεύθερο πνεύμα της,  η ανυπότακτη ψυχή της  και η τόσο άτυχη ζωή της μητέρας του μεγάλου συγγραφέα Κώστα Ταχτσή και δημιούργησε έναν συναρπαστικό μονόλογο, το περιεχόμενο του οποίου μαρτυρά σε μια εις βάθος διείσδυση στην πολυτάραχη ζωή της ηρωίδας “κεντημένος” με ελάχιστα στοιχεία μυθοπλασίας. Ο επιδέξιος χειρισμός της γλώσσας,  η έντονη εναλλαγή συναισθημάτων, η αρμονική σύζευξη συγκίνησης και χιούμορ και η γλαφυρή απεικόνιση της εποχής σκιαγραφούν με ρεαλισμό την προσωπικότητα της Έλλης και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα εκείνης της  εποχής.

Η σκηνοθετική ματιά του Βαγγέλη Λάσκαρη φώτισε το έργο με μέτρο και λιτό τρόπο αναδεικνύοντας την προσωπικότητα της ηρωίδας σε όλα τα στάδια της τρικυμιωδους ζωής της: ως κόρη, κοπέλα, σύζυγο, μάνα, ερωμένη, γιαγιά. Η πρόθεση του σκηνοθέτη να προβληθεί ο λόγος είναι ολοφάνερη τοποθετώντας την ηθοποιό του μέσα σ’ έναν απέριττο σκηνικό χώρο και καθοδηγώντας την σε περιορισμένες κινήσεις. Επίσης λειτούργησε πολύ εμπνευσμένα και προκάλεσε συγκίνηση η φωνή off του Κώστα Ταχτσή μέσα από το αισθαντικό ηχόχρωμα  της φωνής του Νίκου Καραθάνου.

Η Ράνια Σχίζα υπήρξε η τέλεια ενσαρκώτρια της μάνας του Ταχστή κατατέθοντας μια συγκλονιστική ερμηνεία. Άν και καθόταν καθόλη τη διάρκεια της παράστασης πάνω σ ‘ ένα παλιό μπαούλο (σκηνικό  Γιώργος Λιντζέρης) η υποκριτική της δυνότητα, οι εκφράσεις του προσώπου της, οι ποικίλες ποιότητες  της φωνής της , η κίνηση των χεριών της χρησιμοποιώντας με μαεστρία και χάρη το σάλι που συνόδευε το πολύ απλό φόρεμά της (κοστούμι Γιώργος Λιντζέρης) μαγνήτιζαν τους θεατές δίνοντας την εντύπωση ότι ένα αερικό είχε κατακυριεύσει τη μικρή σκηνή.   Ο διακριτικά χαμηλός φωτισμός του Βαγγέλη Μούντριχα  ενίσχυε τον εξομολογητικό χαρακτήρα του έργου και δημιουργούσε παιχνιδίσματα σκιών με την ηρωίδα. Η δε εύστοχη πρωτότυπη μουσική σύνδεση του Μάνου Αντωνιάδη συνόδευε την Έλλη σε  όλο το πολυκύμαντο ταξίδι της ζωής της.

Εν κατακλείδι πρόκειται για μια παράσταση που σε γοητεύει με την απλότητά της και σε συγκινεί με την αλήθεια της.

fb-share-icon2000
Tweet 2k
error: Content is protected !!