Η παράσταση “Μυστήριο 115 Μεγάλα και Μικρά Πλοία” παρουσιάστηκε στο πλαίσιο της “2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης”, στη Βλύχα της Ελευσίνας, κάτω από ένα ολόγιομο φεγγάρι, τη δεύτερη πανσέληνο του Αυγούστου. Έναν τόπο με δική του ξεχωριστή και απόκοσμη ιστορία, ένα γλωσσίδι άγονης γης, το οποίο φιλοξενεί παροπλισμένα πλοία και εισχωρεί στη θάλασσα δημιουργώντας έναν βαθύ όρμο. Πλοία παραδομένα στη φθορά, τη διάλυση, σε έναν αργό θάνατο. Ένα υπαίθριο νεκροταφείο πλοίων. Με το ενδεχόμενο , ίσως, κάποια κομμάτια από αυτά τα πλοία να φανούν χρήσιμα, ώστε να τα αποσπάσουν από το ακίνητο-νεκρό σώμα και να τα τοποθετήσουν σε ενεργά πλοία, χαρίζοντας στα “μοσχεύματα” μια δεύτερη ζωή.
Αυτό το ιδιότυπο τοπίο με το βαρύ προορισμό εμπνέει τον Ευθύμη Φιλίππου και δημιουργεί το έργο “Μεγάλα και Μικρά Πλοία”, μια ‘σουρεαλιστική αλληγορία’ όπως το χαρακτηρίζει η Αργυρώ Χιώτη, η σκηνοθέτις της παράστασης. Ένα αιρετικό κείμενο, το οποίο συνδιαλέγεται με το γυρω περιβάλλον και φέρει τη σφραγίδα της weird γραφής του δημιουργού του, ενός ευφυούς λογοπλάστου, γητευτή λέξεων, με έντονο λοξό χιούμορ και ανατρεπτική ματιά.
Στη Βλύχα φτάνουν με το φορτηγάκι τους δύο αδέλφια για να πραγματοποιήσουν μια άλλόκοτη και μυστηριώδη τελετή: να μεταμοσχεύσουν στα σώματά τους μέλη των πεθαμένων γονιών τους, με μοναδικούς μάρτυρες τους θεατές και τον Θεό. Πάνω στην καρότσα του μικρού φορτηγού, με παρόντα τα μουσικά όργανα, εξελίσσεται όλη η δράση του έργου. Ουσιαστικά τον μονόλογο της αδελφής συνοδεύει με μουσική και τραγούδια ο αδελφός της. Και οι δύο με μέτρο και παλμό συν-δημιουργούν και συν-αφηγούνται αυτή την πρωτότυπη τελετουργική πράξη παντρεύοντας τους φόβους και τις επιθυμίες τους με τις μεταμορφώσεις των σωμάτων τους. Μια τελετουργία η οποία εμπεριέχει την συμφιλίωση με την απώλεια, τον θάνατο, τη φθορά, το παρελθόν, τις βαθιές πληγές και την αναπόφευκτη ομοιότητα με τους γονείς μας.
Η Αργυρώ Χιώτη, έχοντας συνεργαστεί με τον Ευθύμη Φιλίππου αρκετές φορές στο παρελθόν, γνωρίζει το ανατρεπτικό πνεύμα του και προσεγγίζει το έργο με έξυπνο και λιτό τρόπο αναδεικνύοντας το σκοτεινό χιούμορ, την υποδόρια αλληγορία, τη μυστηριώδη ατμόσφαιρα, την υποβόσκουσα αγωνία και ενέργει του κειμένου, αξιοποιώντας με φειδώ και μαεστρία τις ικανότητες των ερμηνευτών της παράστασης.
Η Αγγελική Παπούλια, μια ηθοποιός με μεγάλη εκφραστική γκάμα, πλάθει το ρόλο της αδελφής με λιτότητα, ακρίβεια και ενσυναίσθηση, ένα πλάσμα αέρινο και ταυτόχρονα χειροπιαστό δημιουργώντας μια συναρπαστική περσόνα. Ο The Boy, ως αδελφός, πλαισιώνει μουσικά, με άψογο τρόπο την συμπρωταγωνίστριά του.
Ο μυσταγωγικός φωτισμός του Τάσου Παλαιορούτα καθώς και τα απρόβλεπτα λευκά κοστούμια του Άγγελου Μέντη ενισχύουν την αντισυμβατική ατμόσφαιρα της παράστασης.
Μια στοχαστική και απόκοσμη παράσταση μυστηριακής τελετουργίας, η οποία συμφιλιώνει τη ζωή με τον θάνατο με έναν ποιητικό και ταυτόχρονα παράδοξο τρόπο.