ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΜΑΡΩ ΚΩΤΣΙΑ
Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά παρουσιάζεται με τεράστια επιτυχία, στο θέατρο “Κιβωτός”, το έργο του Νικολάι Γκόγκολ “Οι Παίχτες”, σε σκηνοθεσία και μετάφραση του Γιώργου Κουτλή. Πρόκειται για ένα σπινταριστό ανέβασμα των “Παιχτών” με πολύ χιούμορ, κέφι και ανατροπές, μέσα σε μια ροκ ατμόσφαιρα, με παρείστικη διάθεση. Μια ανάγνωση του έργου που αναδεικνύει την ευφυΐα του σκηνοθέτη και τις απίστευτες ικανότητες των ηθοποιών στην υποκριτική, τη μουσική και την κίνηση.
Σε ένα απομακρυσμένο ξενοδοχείο καταφτάνει ένας “επαγγελματίας χαρτοπαίχτης”, πανέξυπνος χαρτοκλέφτης με εξειδίκευση στις σημαδεμένες τράπουλες με σκοπό να ‘αλιεύσει’ κάποιο πλούσιο θύμα. Εκεί όμως συναντά δύο αετονύχηδες χαρτοπαίχτες, εξπέρ κομπιναδόρους, θα συνεργαστεί μαζί τους για να ‘μαδήσουν’ έναν αφελή νεαρό που περιμένει να εισπράξει ένα σεβαστό ποσό. Τίποτα όμως δεν είναι όπως φαίνεται, η μια μπλόφα διαδέχεται την άλλη για να επαληθευτεί το ρητό “το έξυπνο πουλί απ’ τη μύτη πιάνεται”.
Όλη η πλοκή του έργου είναι ένα γαϊτανάκι συνεχών ανατροπών, όπου η θέση του θύτη με το θύμα εναλλάσσεται συνεχώς και η αλήθεια με το ψέμα συγχέεται. Στην παράσταση επικρατεί ένα φρενήρες παιχνίδι απάτης και εξαπάτησης, το οποίο ενορχηστρώνει η μουσική σύνθεση του Αλέξανδρου Δράκου Κτιστάκη με απίστευτη ακρίβεια και εκρηκτικό ρυθμό. Και το κυριότερο: κυριαρχεί μια ψευδαίσθηση κανονικότητας μέσα από μια πλαστή απεικόνιση προσώπων και καταστάσεων.
Ο Γκόγκολ, πατέρας του ρωσικού ρεαλισμού, ξεκίνησε να γράφει το έργο το 1836, το ολοκλήρωσε το 1842 και ανέβηκε το 1843. Είναι μια φαρσοκωμωδία που ξεσκεπάζει με καυστικό χιούμορ το πάθος της χαρτοπαιξίας, τη διαφθορά, την απάτη, την απληστία, την εξαπάτηση και τον εύκολο πλουτισμό μιας μερίδας της ρώσικης κοινωνίας, επί Τσάρου Νικολάου Α’. Ένα έργο που αντανακλά μια διαχρονική κοινωνική παθογένεια.
Αυτό το βαθύτερο νόημα του έργου , ο Κουτλής το προσπέρασε με μαεστρία υποβοηθούμενος από τη δραματουργική επεξεργασία του Βασίλη Μαγουλιώτη. Στάθηκε στην επιφάνεια των καταστάσεων δημιουργώντας μια φρέσκια, γεμάτη χρώμα και μουσική παράσταση, με σύγχρονες αναφορές, μοντέρνα όψη , η οποία αποζητά να σκορπίσει έντονο γέλιο και διασκέδαση. Πράγμα που το επιτυγχάνει. Το αποδεικνύουν τα συνεχή sold out και το επιβεβαιώνει το ενθουσιώδες χειροκρότημα των θεατών.
Όλοι οι συντελεστές της παράστασης πίστεψαν στην σκηνοθετική συλληψη και δούλεψαν με φαντασία και μεράκι. Το λειτουργικό σκηνικό της Άρτεμις Φλέσσα δημιουργεί ένα άνω επίπεδο για τα τεράστια κρουστά δίνοντας μια αίσθηση πάλκου ροκ συναυλίας ενώ το κάτω αφήνει χώρο ελεύθερο για δράση. Τα πολύχρωμα κοστούμια της Ιωάννας Τσάμη συνάδουν με το ροκ πνεύμα της παράστασης χωρίς να απουσιάζουν κάποιες ρωσικές πινελιές.
Όλοι οι ηθοποιοί : Βασίλης Μαγουλιώτης, Ηλίας Μουλάς, Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος, Γιώργος Τζαβάρας, Γιώργος Μποκαούρης, Θέμης Πάνου με επικεφαλής τον Γιάννη Νιάρρο ερμήνευσαν με αμείωτο ενθουσιασμό, έντονη σωματικότητα, πάθος και αστείρευτη ενέργεια τους ρόλους τους αποδεικνύοντας τη δεξιοτεχνική τους ικανότητα. Μια σφιχτοδεμένη ομάδα με τρομερή χημεία που ζει και απολαμβάνει κάθε δευτερόλεπτο της παράστασης και βέβαια αυτό το περνά στους θεατές.
Ο Γιώργος Κουτλής εμπνεύστηκε και υλοποίησε μια παράσταση που αρχίζει από το τέλος και προχωρά στην αρχή δίνοντας την εντύπωση μιας διαρκούς επανάληψης Σαν μια Μπάμπουσκα όπου η μια παράσταση εμπεριέχει μια άλλη και αυτή μια άλλη και έτσι συνεχίζεται ένα διαρκές παιχνίδι…ένα παιχνίδισμα των βλεφάρων, μια ψευδαίσθηση που αυτό άλλωστε είναι το θέατρο.
2000
2k
