ΕΙΔΑΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «Ο ΑΣΧΗΜΟΣ» ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ TEMPUS VERUM

Ο ΑΣΧΗΜΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥΣ ΦΟΝ ΜΑΓΕΝΜΠΟΥΡΓΚ ΣΕ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΑΛΟΥ

Ο 47χρονος Μάριους Φον Μάγενμπουργκ, μόνιμος συνεργάτης της βερολινέζικης Σαουμπίνε, διαγράφει μια δυναμική τροχιά στο γερμανικό χώρο των γραμμάτων και των τεχνών. Το 2006 γράφει το θεατρικό έργο «Ο Άσχημος», το 2007 ανεβαίνει στη Σαουμπίνε και στη συνέχεια παίζεται με μεγάλη επιτυχία στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη. Το 2008 πρωτοπαρουσιάζεται στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Θανάση Σαράντου.

Ο ΑΣΧΗΜΟΣ, ΣΜΑΡΩ ΚΩΤΣΙΑ, ΚΡΙΤΙΚΗ

«Ο Άσχημος» είναι μια μαύρη κωμωδία με «τραγικό πυρήνα» στην οποία αποτυπώνεται η υπερεκτίμηση του ωραίου και της ομορφιάς, οι υπερβολές των κοινωνικοοικονομικών συμβάσεων και των ανθρώπινων συμπεριφορών.

Ο Λέτε είναι ένας έξυπνος επιστήμονας και εφευρέτης, στον οποίο η εταιρεία του δεν επιτρέπει να προωθήσει την εφεύρεσή του γιατί είναι αποκρουστικά άσχημος. Τότε για πρώτη φορά ο Λέτε συνειδητοποιεί την τερατώδη ασχήμια του, την οποία επιβεβαιώνει και η γυναίκα του. Αποφασίζει να αλλάξει τη ζωή του, κάνει πλαστική εγχείρηση προσώπου και μεταμορφώνεται σε έναν προκλητικά πανέμορφο άνδρα. Γίνεται ένας άλλος άνθρωπος στον οποίο όλοι θέλουν να μοιάσουν, με αποτέλεσμα ο πλαστικός χειρουργός του να γίνει ζάπλουτος αναπαράγοντας το ίδιο πρόσωπο και δημιουργώντας ένα πλήθος όμοιων ανθρώπων στην όψη. Ο Λέτε δεν αναγνωρίζει τον εαυτό του βλέποντας το «νέο» του πρόσωπο στον καθρέφτη και συγχρόνως δεν τον ξεχωρίζει ανάμεσα στο πλήθος που φέρει τη μαζική αναπαραγωγή του «νέου» του προσώπου.

Ο ΑΣΧΗΜΟΣ, ΣΜΑΡΩ ΚΩΤΣΙΑ, ΚΡΙΤΙΚΗ

Ο Μάγενμπουργκ, με τρόπο ιδιοφυή, περιπλέκει το τραγικό με το γελοίο, το κωμικό με το φαρσικό στοιχείο για να καταγγείλει μια κοινωνία που προσκυνά την ομορφιά αναπαράγοντας πρότυπα προς μίμηση με στόχο την κοινωνική καταξίωση, την επιτυχία και τον πλουτισμό. Ο συγγραφέας «εικονοποιεί» με χιούμορ την τραγική διάσταση μιας εφιαλτικής κοινωνίας με όμοιους ανθρώπους, ισοπεδωμένους, χωρίς διακριτή ταυτότητα, που υπακούουν πειθήνια στα εκάστοτε προτεινόμενα πρότυπα-μοντέλα. Μια ζοφερή καταναλωτική κοινωνία στην οποία, ο ίδιος ο άνθρωπος στερημένος από την προσωπικότητά του, μετατρέπεται σε αναλώσιμο καταναλωτικό προϊόν.

Ο Δημήτρης Λάλος, με ιδιαίτερη μαεστρία, μεταφράζει και σκηνοθετεί το έργο αναδεικνύοντας όλες τις «πτυχές» του. Με έντονο το στοιχείο της καρικατούρας, της υπερβολής και του γκροτέσκο χιούμορ «ντύνει» την παράσταση δημιουργώντας μια «σουρεάλ» σύλληψη του έργου που αντανακλά πλήρως το πνεύμα του συγγραφέα.

Ο ΑΣΧΗΜΟΣ, ΣΜΑΡΩ ΚΩΤΣΙΑ, ΚΡΙΤΙΚΗ

Από τους τέσσερις πολύ καλούς ηθοποιούς, πλην του Θανάση Δόβρη ως «Άσχημου», οι άλλοι τρεις, η Βάσω Καβαλιεράτου, ο Συμεών Τσακίρης και ο Μιχάλης Βρεττός ερμηνεύουν και άλλους ρόλους αλλάζοντας ταυτότητα εύστοχα και με πειθώ. Όλοι οι ηθοποιοί «υπηρετούν» το σκηνοθετικό όραμα με ευφάνταστες ερμηνείες και ιδιαίτερη σωματική και εκφραστική πλαστικότητα. Ο απέριττος σκηνικός χώρος εφοδιασμένος με ελάχιστα στοιχεία (Ιωάννα Πλέσσα) και τους κατάλληλους φωτισμούς (Περικλής Μαθιέλης) μεταμορφώνεται σε διαφορετικούς χώρους δράσης: γραφείο, σπίτι, χειρουργείο, ξενοδοχείο, αίθουσα διαλέξεων. Τέλος η πρωτότυπη μουσική σύνθεση του Μίνωα Μάτσα υπογραμμίζει δυναμικά την κωμικοτραγική «διάθεση» του έργου.

Στο χώρο του Tempus Verum η παιγνιώδης παράσταση του Δημήτρη Λάλου ξετυλίγει με έξυπνο, σκοτεινό και γκροτέσκο τρόπο –όπως σταδιακά «ξετυλίγονται-αφαιρούνται» οι επίδεσμοι (ενδυματολογικό στοιχείο: Κρίστελ Καπερώνη) από τα πρόσωπα των ηρώων – την υπόθεση του έργου αφήνοντας στο τέλος μια πικρή γεύση…για περαιτέρω «επεξεργασία» από τον θεατή.

Ο άσχημος, Tempus Verum