“Τα μπλε καστόρινα παπούτσια” του Θανάση Σκρουμπέλου ‘παρασύρουν’ την ομάδα 4Frontal σε ένα μαγικό στροβιλισμό γύρω από τον Κολωνό, το Μεταξουργείο και το ιστορικό μαγαζί για “Κόρες φυλακισμένες σε σώματα γιών”, τη “Χαβάη”, χαρίζοντας στην ομάδα περπατησιά σε μια μετεμφυλιακή Ελλάδα, την περίοδο μεταξύ 1963-1964 μέχρι τον εορτασμό της ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοποτάμου, στις 29 Νοεμβρίου του 1964. Μια γιορτή του λαού που στιγματίστηκε με 13 νεκρούς και 51 τραυματίες, άτυχα θύματα μιας οργανωμένης προβοκάτσιας από τον αμερικανικό δάκτυλο και το πανίσχυρο παρακράτος της εποχής, περίτεχνα καμουφλαρισμένης ….εξαιτίας μιας έκρηξης μιας παλιάς νάρκης.
Η Νεφέλη Μαϊστράλη, μετά τους “Αριστερόχειρες”, καταδύεται στο μυθικό και σαγηνευτικό κόσμο της “Χαβάης” μέσα από το ιστορικοπολιτικό και νοσταλγικό βιβλίο του Θανάση Σκρουμπέλου. Με ικανότατους χειρισμούς επιλέγει πρόσωπα και γεγονότα και έχοντας την κατάλληλη γνώση για ένα τέτοιο εγχείρημα πραγματοποιεί τη θεατρική διασκευή του μυθιστορήματος καταθέτωντας ένα έργο με στιβαρή πλοκή, καταιγιστική δράση, σασπένς και δραματική κορύφωση.
Κεντρική μορφή του έργου ο δεκαπεντάχρονος Γαζούρης ή Λάζαρος, ένα αθώο αγόρι, ένα βακχικό πλάσμα με ένα υπερμέγεθες ‘χάρισμα’ της φύσης που λατρεύει τον Πρίσλεϊ και τον μιμείται τέλεια τραγουδώντας και χορεύοντας με πάθος rock’n’roll με μπλε καστόρινα παπούτσια, δώρο από έναν Αμερικανό στρατιωτικό. Τριγύρω του ‘βασιλεύουν’ οι τραβεστί-θρυλικές και τραγικές υπάρξεις της “Χαβάης”, με τους θαμώνες της, ένα συνονθύλευμα βρώμικου περιθωρίου: πρώην Χίτες, πράκτορες, άνθρωποι του σκοτεινού παρακράτους και τα καινουργιοφερμένα αμερικανάκια ενώ παράλληλα δρουν οι φίλοι του, μέλη της οργάνωσης των Λαμπράκηδων. Ο Γαζούρης με το τραγικό του τέλος εκπροσωπεί την άνοιξη που δεν πρόλαβε να ανθίσει γιατί την ‘πλακωσε’ η βαρυχειμωνιά της 29ης Νοεμβρίου του 1964….μια χαμένη άνοιξη.
Ο Θανάσης Ζερίτης αφουγκράζεται τους πολύπλοκους κραδασμούς του έργου αναδεικνύοντας με σκηνοθετική μαεστρία το θολό μετεμφυλιακό κλίμα και την ελπίδα που φέρνει η νεολαία των Λαμπράκηδων. Με λοξή, ευρηματική και παιγνιώδη σκηνοθετική ματιά προσεγγίζει το έργο ισορροπώντας με ακρίβεια και μέτρο ανάμεσα στο τραγικό και το κωμικό στοιχείο. Η γρήγορη αλλαγή των σκηνών οδηγεί στην κορύφωση του έργου κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον και συγχρόνως αναδεικνύει τις απίστευτες ερμηνευτικές ικανότητες των έξι ηθοποιών, οι οποίοι μέσα από την ταχεία εναλλαγή των ρόλων δομούν με θαυμαστό τρόπο τους διαφορετικούς χαρακτήρες.
Οι ηθοποιοί, Σταύρος Γιαννουλάδης, Χάρης Κρεμμύδας, Γιάννης Λατουσάκης, Νεφέλη Μαϊστράλη, Διονύσης Πιφέας (εκπληκτικός Γαζούρης), Πάνος Τοψϊδης μεγαλουργούν επί σκηνής μέσα από τους πολλαπλούς τους ρόλους υπηρετώντας με συνέπεια το σκηνοθετικό πνεύμα και την κινησιολογία της Κατερίνας Φώτη χωρίς ίχνος επιθεωρησιακής χροιάς.
Η Γεωργία Μπούρδα δημιούργησε ένα πολύ απλό σκηνικό εκμεταλλευόμενη όλες τις δυνατότητες του θεάτρου και έντυσε τους ηθοποιούς με κοστούμια στο πνεύμα της εποχής αλλά και με πινελιές ανάλογα με τις ‘υπηρεσίες’ που προσφέρουν. Οι μουσικές επιλογές των Σταύρου Γιαννουλάδη και Γιάννη Λατουσάκη επέτυχαν έναν μοναδικό εναγκαλισμό του Έλβις Πρίσλεϊ με τον Μίκη Θεοδωράκη. Ο δε φωτισμοί του Σάκη Μπιρμπίλη ανέδειξαν τον κόσμο της “Χαβάης” και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
Η καταξιωμένη ομάδα 4Frontal (και δεν είναι καθόλου τυχαίο που θα συμμετάσχει με το έργο “Σπυριδούλες” στο showcase του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου) δημιούργησε μια ανθρώπινη και γλυκόπικρη παράσταση ικανή να θυμίσει πρόσωπα και γεγονότα σε αυτούς που τα έζησαν αλλά και να δώσει την ευκαιρία στους νεότερους να τα γνωρίσουν.
2000
2k
