Ο Αμίρ Ρεζά Κουεστανί είναι ένας από τους πλέον σημαντικούς σύγχρον¾ους σκηνοθέτες στο Ιράν, σε μια χώρα όπου η βαριά σκιά της λογοκρισίας κυριαρχεί παντού και βέβαια στο θέατρο. Ο Κουεστανί είναι ένας ευαισθητοποιημένος καλλιτέχνης τος λογοκρισίας.Η δυναμική εμπλοκή των γυναικών στις διαδηλώσεις, στην πρόσφατη εξέγερση στο Ιράν, με αφορμή τον θάνατο της Μαχσά Αμινί (Σεπτέμβριος του 2020) συνέβαλε στον μετασχηματισμό του κινήματος απέναντι στη βάναυση καταστολή.
Ο Κουεστανί εμπνέεται από αυτήν την εύφλεκτη κοινωνικοπολιτική κατάσταση και δημιουργεί μια μίνιμαλ παράσταση για έναν άνδρα και μια γυναίκα. Μια παράσταση εμπλουτισμενη με το ανήσυχο γυναικείο πνεύμα, πυκνές σιωπές, εναγώνιες παύσεις, υφέρποντα νοήματα, καίρια μηνύματα, μεταναστευτικούς προβληματισμούς και όλα αυτά ειπωμένα με μια ποιητική και συμβολική γλώσσα. Ο Κουεστανί γράφει το κείμενο της παράστασης, σκηνοθετεί και διαμορφώνει μόνο με τη χρήση φωτός και σκιάς και ελάχιστο video ένα άκρως λιτό σκηνικό σύμπαν .
Η παράσταση πλέκει περίτεχνα μυθοπλασία και φανταστικά γεγονότα με μια ισχυρή ” δόση” αληθινής ιστορίας. Αυτό άλλωστε το δηλώνει ο δημιουργός με αυτά που σταδιακά γράφουν και σβήνουν στον μαυροπίνακα οι δύο ηθοποιοί, Alnaz Azarhoush και Mohammad Reza Hosselnzadeh, στην αρχή της παράστασης για να προϊδεάσουν το κοινό.
Ένα ζευγάρι προπονείται καθημερινά στο τρέξιμο για να διαφύγει στη Βρετανία κατορθώνοντας να διασχίσει τα 27 χιλιόμετρα της σήραγγας της Μάγχης, μέσα στις 5 ώρες που μεσολαβούν ανάμεσα στο τελευταίο βραδινό τραίνο και στην αναχώρηση του πρώτου πρωϊνού. Δυστυχώς η γυναίκα συλλαμβάνεται, λόγω μιας ανάρτησής της στο διαδίκτυο, μια εβδομάδα πριν ξεκινήσουν. Ωστόσο συνεχίζουν να προπονούνται στο τρέξιμο εκείνος τρέχοντας έξω από τον τοίχο της φυλακής και εκείνη μέσα από τον τοίχο, στο κελί της και στο μακρύ διάδρομο της φυλακής.
Η φυλακισμένη γυναίκα, η πολιτική κρατούμενη εξομολογείται ότι μέσα στη φυλακή το μόνο που της έχει απομείνει είναι τα μάτια, γιατί τα χέρια και τα πόδια της είναι ” δεμένα”. Λόγω του βίαιου εγκλεισμού της δεν μπορεί πλέον να διαφύγει και να ενεργοποιηθεί πολιτικά. Ωστόσο παροτρύνει το άνδρα της να γίνει “ο οδηγός” της τυφλής δρομέας στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Η τυφλή δρομέας, την οποία οι δυνάμεις καταστολής τύφλωσαν με πλαστικές σφαίρες σε μια διαδήλωση, χωρίς μάτια, αλλά με ελεύθερα τα πόδια και τα χέρια της, δεμένη χέρι-χέρι με τον οδηγό της -τον άνδρα της φυλακισμένης γυναίκας- τρέχει προς τη νίκη. Μια νίκη που συμβολίζει την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ που κατακτάται με συνοδοιπόρους και με συλλογικό πνεύμα και αγώνα .
Ο Αμίρ Ρεζά Κουεστανί χειρίζεται τη θεατρική τέχνη αριστοτεχνικά, με ελλειπτικό, συμβολικό και ποιητικό λόγο, για να μιλήσει για την σύγχρονη κοινωνικοπολιτική κατάσταση στο Ιράν αλλά και για οποιαδήποτε άλλη χώρα, στην οποία πλανάται το φάντασμα των ανελεύθερων καθεστώτων που ωθούν τους λαούς στην προσφυγιά, στη μετανάστευση και σε κάθε μορφή εξέργεσης.
2000
2k
