Ο Κίμωνας Δούσης εμφανίζεται φέτος, δίπλα στον Δημήτρη Πιατά και σ’ ένα πολυπληθή θίασο ικανών ηθοποιών, στην παράσταση Η «Ασπίς» του Μένανδρου και το «Συμπόσιο» (Λάπιθαι) του Λουκιανού. Παράσταση που ήδη αγαπήθηκε από το κοινό και συνεχίζει την Καλοκαιρινή της περιοδεία σε όλη την Ελλάδα με επιτυχία.
Ο νέος και ταλαντούχος ηθοποιός έρχεται να επιβεβαιώσει τον κανόνα ότι η Ικαρία δημιουργεί πλέον παράδοση στη γέννηση άξιων και αγαπημένων καλλιτεχνών. Ας τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα μέσα από τα Θ.Π
Επιμέλεια: Μάρω Καστράτου
Γεννήθηκα στην Αθήνα, στο Μαρούσι τον Νοέμβριο του 1989 και μένω στην Παιανία. Κατάγομαι από την Ικαρία, το νησί του Ίκαρου και της ελευθερίας. Αυτό που με συνδέει με την Ικαρία είναι τα παιδικά μου χρόνια, οι πρώτοι έρωτες, οι διακοπές, τα Αυγουστιάτικα πανηγύρια, τα ξενύχτια, η ανεμελιά, οι τρέλες με τους φίλους , οι βόλτες με τις μηχανές, οι παραλίες της. Είμαι τελειόφοιτος στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στο τμήμα Κοινωνιολογίας και χρωστάω δύο μαθήματα ακόμα για να πάρω το πτυχίο μου. 
Με το θέατρο αποφάσισα να ασχοληθώ το 2011. Ξεκίνησα στην δραματική σχολή ‘’Πρώτη Πράξη’’ του Τάσου Χαλκιά και συνέχισα στον ‘’ Ίασμο’’ του Βασίλη Διαμαντόπουλου, όπου και αποφοίτησα το 2014. Είχα δασκάλους κάποια από τα μεγαλύτερα ονόματα, όπως τον Κώστα Γεωργουσόπουλο, τον Σπύρο Ευαγγελάτο, τον Γιώργο Μιχαηλίδη, τον Γιάννη Μετζικώφ, τον Τάσο Χαλκιά την Πένυ Παπουτσή, την Τζένη Μιχαηλίδου, την Μίρκα Παπακωνσταντίνου, την Στεφανία Γουλιώτη, την Ταμίλα Κουλίεβα, τον Γιώργο Ηλιόπουλο, τον Ηλία Κουντή, τον Τάσο Καραχάλιο, τον Δημήτρη Κουτσιαμπασάκο, τον Πάνο Αμαραντίδη και άλλους πολλούς… 
Δεν νομίζω ότι μπορεί κάποιος να ορίσει με ευκολία γιατί αποφασίζει να ασχοληθεί με την υποκριτική, δεν είναι τόσο ευδιάκριτο, ούτε τόσο απλό. Ειδικά σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που το μέλλον είναι ακόμα πιο αβέβαιο, είναι πράξη αντίστασης το να ανεβαίνεις στην σκηνή και να παίζεις, ελπίζοντας πως μπορείς να καλυτερέψεις τον κόσμο ή έστω να τον κάνεις πιο υποφερτό. Μακάρι η ζωή να αντέγραφε το θέατρο ή την τέχνη γενικότερα, θα είχαμε λύσει πολλά από τα προβλήματα που μας ταλανίζουν. Οι δυσκολίες πλέον έχουν να κάνουν με τις εκπτώσεις που βλέπεις να είναι διάχυτες γύρω σου σε όλα τα επίπεδα, πέρα από οικονομική ένδεια, αντιμετωπίζουμε και μια ανθρωπιστική και πολιτισμική κρίση.
Το επάγγελμα μας λυμαίνονται διάφοροι παρατρεχάμενοι που δεν έχουν σχέση με το λειτούργημα που καλούμαστε να φέρουμε σε πέρας. Παρόλα αυτά αντί να αποσυντονίζομαι από όλα αυτά, προσπαθώ να επικεντρωθώ και να κάνω ακόμα καλύτερα την δουλειά μου. Επιμένω ρομαντικά σε ένα πιο δίκαιο αύριο. Αυτή η αβεβαιότητα τρέφει την επιμονή μου για περισσότερη δουλειά και όνειρα. Είναι πολυτέλεια σε αυτήν την εποχή με όλα αυτά που συμβαίνουν, να κάνεις αυτό που αγαπάς.
Ξεκίνησα από τον δεύτερο χρόνο της σχολής να δουλεύω στο θέατρο, αρχικά κερδίζοντας με την τότε θεατρική μου ομάδα Up Art-ia την πρώτη θέση στο Φεστιβάλ Παραμυθίας με την παράσταση To Μπεεέ or not to Mπεεέ, παράλληλα έπαιζα και στην Αντιγόνη του Σοφοκλή στο θέατρο Λήδρα σε σκηνοθεσία Ανδρέα Ζαχαριάδη. Μετά ήρθε μια ευτυχισμένη στιγμή όπου βρέθηκα στην παράσταση του δασκάλου μου Γιώργου Μιχαηλίδη ‘’ Η Αυλή των Θαυμάτων’’ του Ιάκωβου Καμπανέλλη στο Θέατρο Κνωσός στον ρόλο του Στέλιου. Μετά έκανα μια κωμωδία τo ‘’Νυμφομάνια΄΄ του Αντώνη Στελιανέση στο Θέατρο Αργώ και πέρσι κερδίσαμε με την θεατρική ομάδα μου την Σκευή την πρώτη θέση στο Φεστιβάλ 28 έργων Τρόμου στο Θέατρο Παραμυθίας με το έργο ‘’GR-exit’’ σε σκηνοθεσία Αφροδίτης Ματκάρη.
Τώρα είμαι σε περιοδεία σε όλα τα αρχαία θέατρα της Ελλάδας με την παράσταση «Η Ασπίς & Το Συμπόσιο» Μενάνδρου και Λουκιανού, όπου πρωταγωνιστούν ο Δημήτρης Πιατάς, ο Τάσος Παλαντζίδης, ο Γιάννης Σιαμσιάρης, ο Γιάννης Παπαθύμιος, ο Αλέξης Μαρτζούκος και ένας θίασος 11 ακόμα νέων ηθοποιών. Την παράσταση σκηνοθετούν ο Χριστόφορος Χριστοφής και ο Γιώργος Παπαθεοδώρου. Ο ρόλος μου στην Ασπίδα είναι ένας τραπεζοκόμος που έρχεται να διεκδικήσει τα δεδουλευμένα του, εμπλεκόμενος σε κωμικές καταστάσεις και στο Συμπόσιο συμμετέχω ως ένας από τους παρευρισκόμενους. Το έργο “Ασπίς” του Μενάνδρου τελειώνει με δύο γάμους και γίνεται έτσι μια ιδανική σύνδεση με το έργο του Λουκιανού που ακολουθεί και διαδραματίζεται σε ένα γαμήλιο συμπόσιο. Και τα δύο έργα πραγματεύονται την πονηριά, την αλαζονεία, τον εγωκεντρισμό, την υποκρισία και τον ιμπεριαλισμό μέσα από το πρίσμα της κωμωδίας. Ένα μοναδικό και σπουδαίο χαρακτηριστικό της παράστασης είναι ότι θα έχει διερμηνεία στη νοηματική γλώσσα, από τον Στράτο Πατρινό και τον Γιάννη Γιαλλούρο. Επίσης υποστηρίζει και ακουστική περιγραφή για τυφλούς!
2000
2k
