Στο Cartel παίζεται το έργο του Έντεν Φον Χόρβατ «Καζιμίρ και Καρολίνα».
Θα μπορούσε να είναι ένα δακρύβρεχτο μελόδραμα ή μία βραζιλιάνικη σαπουνόπερα… Το αγόρι αγαπάει το κορίτσι, αλλά το κορίτσι τον εγκαταλείπει γιατί παρασύρεται από τη ματαιοδοξία του και προτιμάει έναν πλούσιο σύντροφο. Για το λόγο αυτό στο ανέβασμα ενός τέτοιου έργου υπάρχουν λεπτές ισορροπίες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στο εντελώς ξεχωριστό αλλά και στην απόλυτη καταστροφή.
Το ίδιο το έργο κατατάσσεται στο λαϊκό θέατρο. Επομένως στο χέρι ενός καλλιτέχνη είναι να του δώσει εντελώς ξεχωριστή μορφή και διαφορετική διάσταση δημιουργώντας επί σκηνής κάτι αυτούσιο και μοναδικό. Παρά το φαινομενικά απλό θέμα ωστόσο είναι ένα έργο που στο βάθος του θίγει ουσιώδη ζητήματα: την ψυχολογία του άνεργου, τη διάβρωση της ανθρώπινης ψυχής μέσα στην καταναλωτική κοινωνία, το ήθος που λυγίζει μπροστά στο χρήμα, την σκληρότητα και την έλλειψη συναισθημάτων, την συναισθηματική αναπηρία, τη λάμψη που κρύβει στο βάθος της πολλή βρωμιά… Αφού περάσουμε το παζάρι του Βοτανικού, με τα παραπήγματα, τις πραμάτειες απλωμένες σε αυτοσχέδιες «βιτρίνες», τις φωτιές, τους ανθρώπους και τα αυτοκίνητα με τα εμπορεύματα φορτωμένα, φτάνουμε σε μία πινακίδα με φωτάκια… Cartel… Όλα λοιπόν ξεκινούν με λαϊκά τραγούδια στη διαπασών, σαν να βρισκόμαστε σε μία φιέστα κάπου σε ένα παρακμιακό μαγαζί επαρχιακής πόλης. Δύο νέοι ζουν μαζί την ίδια στιγμή αλλά με διαφορετική οπτική. Εκείνη εντυπωσιάζεται από τα πυροτεχνήματα, τα φώτα και τη λάμψη και κάνει όνειρα για μία λαμπερή ζωή. Εκείνος ζει την απογοήτευση της ανεργίας, νιώθει μοναξιά και απόρριψη. Οι άνθρωποι γύρω τους περισσότερο λειτουργούν σαν ερείσματα του ονείρου της Καρολίνας ή του εφιάλτη του Καζιμίρ. Οι διαδρομές τους χωρίζουν, συναντιούνται και κυλούν παράλληλα και τελικά τους βοηθούν να ανακαλύψουν την ουσία της ζωής μέσα από ένα καρουζέλ ανθρώπων και καταστάσεων που βιώνουν.
Ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος που σκηνοθετεί την παράσταση, παίρνει λοιπόν ένα φαινομενικά λαϊκό δράμα και το μεταμορφώνει σε μία avant garde παράσταση με έντονα στοιχεία καμπαρέ. Δημιουργεί ένα παιχνίδι ήχων και χρωμάτων και χρησιμοποιεί εφευρετικά όλες τις δυνατότητες που του δίνει ο industrial χώρος του Cartel: τα γκαράζ, το underground σκηνικό, τα σκληρά φώτα. Κάνει σωστή διδασκαλία στους ηθοποιούς και τους αναδεικνύει, διατηρεί μέτρο και ρυθμό χωρίς να εγκλωβίζεται στους θεατρικούς κανόνες. Πολύ έξυπνη η επιλογή να αντικαταστήσει τα τραγούδια μίας γερμανικής φιέστας, με ελληνικά λαϊκά τραγούδια φέρνοντας το έργο πιο κοντά στην ελληνική πραγματικότητα.
Ο Βασίλης Μπισμπίκης ως Καζιμίρ πραγματικά δίνει μία ξεχωριστή ερμηνεία. Πλάθει επί σκηνής ένα πολύ ρεαλιστικό χαρακτήρα, με εντάσεις, προβληματισμούς, αλλά και έντονα ξεσπάσματα όταν η αδικία τον πνίγει. Διατηρεί τις ισορροπίες και απογειώνει το ρόλο.
Η Ευτυχία Γιακουμή ως Καρολίνα, αν και σε κάποια σημεία θα την ήθελα πιο έντονη, καταφέρνει να εκφράσει την κενότητα που βιώνει η Καρολίνα, και παράλληλα να την κάνει συμπαθή στο θεατή.
Ο υπόλοιπος θίασος είναι άριστα κουρδισμένος και λειτουργεί υποστηρικτικά στο πρωταγωνιστικό δίδυμο.
Ο Παναγιώτης Σούλης ως Σουρτσινιέρ, ο Ιάσονας Παπαματθαίου ως Φραντς, ο Στέλιος Κυριακίδης ως Ράουχ, η Ιουστίνη Μάτσιαζεκ ως Έλλη, δημιουργούν από μόνοι τους ανθρώπινες φύσεις που άλλοτε στέκουν θύματα και άλλοτε θύτες μέσα στο κοινωνικό σύνολο, κερδίζοντας το θεατή.
Θα σταθώ σε τρεις από τους ηθοποιούς ξεχωριστά…
Η Μαρία Σκαφτούρου, ως Έρνα, ξεχωρίζει. Ερμηνεύει μία γυναίκα που μεταμορφώνεται ουσιαστικά όσο εξελίσσεται η παράσταση. Πρόκειται για μία μορφή που σε πρώτη ανάγνωση περνά αδιάφορη, ωστόσο στην πορεία μεταλλάσσεται σε μοχλό της εξέλιξης, μεταμορφώνεται σε δυναμική διεκδικήτρια της ζωής, με έντονα συναισθηματικά στοιχεία.
Ο Μάνος Καζαμίας, ως Σπέερ, κρατάει ένα ρόλο που αν και μικρός, αποδεικνύεται ιδιαίτερος. Ο ηθοποιός είναι πολύ συγκεντρωμένος στην ερμηνεία του σε όλη τη διάρκεια του έργου και καταφέρνει να δώσει δυναμική στη μορφή που ερμηνεύει.
Η Ελεονώρα Αντωνιάδου, ως Μαρία, βγάζει με άνεση όλη αυτή την… αλητεία μίας νυχτόβιας, τον τσαμπουκά, αλλά και τη θλίψη που κρύβεται μέσα στο σκοτάδι. Πολύ ωραία ερμηνεία.
Το σκηνικό που έχει δημιουργήσει ο Kenny MacLellan, με μία εντελώς garage αισθητική, συμβάλλει στην ιδιαίτερη ατμόσφαιρα της παράστασης, αλλά και τα κουστούμια από τον ίδιο είναι απολύτως προσαρμοσμένα στο ύφος του έργου. Οι φωτισμοί από τον Σάκη Μπιρμπίλη είναι από τα συν της παράστασης μιας και λειτουργούν βάσει των δρώμενων επί σκηνής, δημιουργώντας μοναδικές εικόνες για τον θεατή.
Πρόκειται για μία παράσταση που αν και αρχικά ξενίζει λίγο το θεατή με το στυλ της, τελικά καταφέρνει να τον κερδίσει και να του προσφέρει πραγματική απόλαυση. Το συστήνουμε.
Ταυτότητα παράστασης
Καζιμίρ και Καρολίνα
Συγγραφέας: Έντεν φον Χόρβατ
Μετάφραση, Σκηνοθεσία: Δημοσθένης Παπαδόπουλος
Σκηνικά – Κοστούμια: Kenny MacLellan
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Στεφανία Βλάχου
Παίζουν οι ηθοποιοί: Ελεονώρα Αντωνιάδου, Ευτυχία Γιακουμή, Μάνος Καζαμίας, Ιουστίνα Ματιασέκ, Βασίλης Μπισμπίκης, Ιάσονας Παπαματθαίου, Μαρία Σκαφτούρα, Παναγιώτης Σούλης, Στέλιος Τυριακίδης
Διάρκεια: 100′
Cartel
Αγ. Άννης & Μικέλη 4 – Βοτανικός, στάση μετρό Ελαιώνας
Τηλ: 6939898258 Email: [email protected]
Website: www.carteltexnoxoros.com
Τιμές εισιτηρίων: €12
€8 (μειωμένο)
€5 (ατέλειες/ανέργων)
Κρατήσεις: 6939898258
Παραστάσεις: Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή στις 21.0
2000
2k
