Λίγο μετά το τέλος της παράστασης “Κατερίνα” του Αύγουστου Κορτώ σε σκηνοθεσία Γιάννη Νανούρη, η ηθοποιός και συγγραφέας Δάφνη Μανούσου βρέθηκε με το μουσικό Γιάννη Αναγνωστάτο, γνωστό ως Λόλεκ, στο νέο θεατρικό στέκι Quinta , δίπλα στο θέατρο “Θησείο”.
Ο Λόλεκ μίλησε στη Δάφνη για την συμμετοχή του στην “Κατερίνα” με τη Λένα Παπαληγούρα, για τη νέα του δισκογραφική δουλειά με τίτλο “Ουρανός Μολύβι”,καθώς και για την παράσταση “Closer” σε σκηνοθεσία Ιωσήφ Βαρδάκη με τη SquareTheatreCompany στο θέατρο 104 αποκλειστικά για τα θεατρικά προγράμματα!
Στη παράσταση ‘’Κατερίνα’’ του Αύγουστου Κορτώ σε σκηνοθεσία Γιάννη Νανούρη δεν παίζεις και τραγουδάς μόνο δικά σου κομμάτια αλλά έχεις και ρόλο ηθοποιού. Πως θα περιέγραφες αυτή σου την εμπειρία και είναι κάτι που θα ήθελες να επαναλάβεις ίσως και στο μέλλον;
Είναι πραγματικά ξεχωριστή εμπειρία! Είναι η δεύτερη φορά που συμμετέχω σε παράσταση παίζοντας ζωντανά μουσική. Η πρώτη φορά ήταν πέρυσι στην παράσταση Αθήνα: Μια ακυβέρνητη πολιτεία σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση. Το βιβλίο του Αύγουστου είναι εξαιρετικό όπως και η συνεργασία με τον Γιώργο Νανούρη και τη Λένα Παπαληγούρα. Απο τις πρώτες κιόλας πρόβες είχε φανεί ξεκάθαρα οτι υπάρχει ξεχωριστή χημεία μεταξύ μας. Η παράσταση έχει στηθεί απο τον Γιώργο με ένα τρόπο όπου ο λόγος, η σκηνοθεσία και η μουσική είναι σε έναν διαρκή διάλογο. Ακόμα και ο φωτισμός γίνεται ζωντανά απο τον ίδιο το Γιώργο με φακούς. Η ιστορία του έργου είναι οδυνηρή αλλά προσφέρει με μεγάλη γεναιοδωρία στο τέλος ένα αίσθημα γαλήνης. Σίγουρα θα ήθελα να το επαναλάβω στο μέλλον.
Όταν δουλεύεις σε κάτι έχεις ξεκάθαρη εικόνα για το αποτέλεσμα ή αφήνεις τη διαδικασία να σε οδηγήσει ακόμα και αν αυτό που θα προκύψει είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που είχες αρχικά στο μυαλό σου;
Συνήθως έχω απο την αρχή ξεκάθαρη εικόνα για το τι θα κάνω. Αυτό είναι βέβαια κάτι που πλάθεται μέσα απο τις πρόβες και σε συνεννόηση με τον σκηνοθέτη και τις ανάγκες του έργου. Συνεπώς μπορεί να αλλάξουν πράγματα, αλλά δε μου έχει τύχει να χρειαστεί να αλλάξει άρδην η πρώτη αίσθηση για την κατεύθυνση και το γενικό ύφος της μουσικής.
Σε ποιά ηλικία κατάλαβες οτι η μουσική θα αποτελέσει μόνιμο σύντροφο της ζωής σου;
Απο 12 ετών όταν αγόρασα το πρώτο μου γουόκμαν. Ήθελα να έχω συνεχώς μουσική στα αυτιά μου. Ειδικά όταν περπατούσα η όταν πήγαινα εκδρομές. Τότε θέλησα να μάθω να παίζω κιθάρα για να βγάλω τα τραγούδια που μου άρεσαν.
Η τελευταία σου δισκογραφική δουλειά το ‘’Ουρανός Μολύβι’’ έχει πολλές αναφορές στο ρεμπέτικο τραγούδι. Αυτό πώς ακριβώς προέκυψε, ήταν κάτι που ήθελες να κάνεις απο καιρό ή άκουσες κάτι , εμπνεύστηκες και αυτό σε έβαλε στην όλη διαδικασία;
Ο δίσκος είναι αποτέλεσμα σύμπραξης με τον Γιάννη Καχραμάνογλου και είναι λογικό να περιέχει κάτι και απο τους δυο μας. Ήταν κάτι που ήθελα να κάνω απο καιρό και για αυτό επιχειρούσα να πειράζω ρεμπέτικα τραγούδια ακόμα και απο την εποχή του πρώτου δίσκου. Από εκεί και πέρα άφησα όλες τις επιρροές μου να βγουν και να βγει ένας δίσκος που έχει αναφορές σε όλα αυτά αλλά ταυτόχρονα είναι και πολύ φρέσκος.
Τι είναι αυτό που θα έλεγες οτι σε ανεβάζει σε ενα live και σε βοηθάει να βγάλεις τον καλύτερο εαυτό σου και τι είναι αυτό που θα έλεγες μπορεί να σε χαλάσει ή ακόμα και να σε μπλοκάρει.
Σίγουρα βοηθάει πολύ να έχει καλό ήχο ο χώρος που παίζω σε πρώτη φάση. Έπειτα έρχεσαι απέναντι στον κόσμο και πρέπει δώσεις οτι καλύτερο έχεις. Πολλές φορές αρκεί να δεις ένα ωραίο βλέμμα κάποιου απο τον κόσμο. Όταν συντονιστούν όλοι μαζί τότε δεν υπάρχει περίπτωση να μην το διασκεδάσω η να μην το χαρώ.
Aπο την εποχή που έγραψες το ‘’Have you noticed’’ τι θα έλεγες πως έχει αλλάξει στο Γιάννη;
Είμαι πολύ πιο κοντά σε αυτό που θα ήθελα να είμαι. Έχω ζήσει ωραίες στιγμές απο τη μουσική και έχω ζήσει αρκετά αδιέξοδα. Έχω δει τις αντοχές μου και είμαι σίγουρος για αυτό που κάνω. Όταν άρχισα είχα την αίσθηση πως δεν θα κρατούσε για πολύ. Χαίρομαι πολύ που είμαι συνεπής με τον εαυτό μου και που δημιούργησα τις συνθήκες ώστε μπορώ να κάνω ακριβώς αυτό που θέλω. Το πάθος μου παραμένει αμείωτο. Η μουσική με έφερε κοντά σε ανθρώπους που θαύμαζα πάντα και είχα την τιμή να συνεργαστώ μαζί τους. Είμαστε ότι ακούμε.
Με μια λέξη πως θα περιέγραφες τα τραγούδια σου;
Δε βαριέσαι, καλά είναι.
Έχεις κάποιο αγαπημένο soundrack;
Το soundtrack του Nino Rota για το ” The Godfather”
Όταν είσαι στεναχωρημένος τι μουσική ακούς για να σου φτιάξει τη διάθεση;
Δεν επιδιώκω πάντα ν’ ακούσω μουσική που θα μου φτιάξει τη διάθεση. Συνήθως θα θελήσω να ακούσω κάτι αντίστοιχο της κατάστασης μου. Όσο πιο χάλια τόσο πιο θανατηφόρο αυτό που θα ακούσω ένα πράμα…
Στο Closer του Πάτρικ Μάρμπερ, την παράσταση για την οποία γράφεις μουσική αυτό το καιρό ακούγεται η παρακάτω ατάκα απο έναν απο τους τέσσερις ήρωες του έργου: ‘’H συντροφικότητα θα θριαμβεύει πάντα επι του πάθους’’, πόσο σύμφωνο σε βρίκσει αυτό;
Συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό αρκεί να υπάρχει κάποιο πάθος πάντα στη ζωή μας. Μπορεί να είναι η δουλειά μας ή κάποια δραστηριότητα. Ζωή χωρίς πάθος είναι ζωή χωρίς ζωή. Για τους ανθρώπους που ψάχνουν το πάθος μονάχα στις ερωτικές σχέσεις η απάντηση στο ερώτημα είναι πολύ δύσκολη και το πιθανότερο είναι πως δεν θα καταφέρουν να βρουν εύκολα μια ισορροπημένη λύση. Το ερωτικό πάθος είναι ανεξέλεγκτο βέβαια και μπορεί να σε βάλει στη δίνη του πριν καν να το καταλάβεις, αλλά νομίζω πως απο μια ηλικία και μετά αυτό γίνεται δυσκολότερα ακριβώς γιατί ξέρεις τι θέλεις και επιλέγεις συνειδητά τους ανθρώπους που αγαπάς και θες να είναι δίπλα σου.
Ευχαριστούμε το Coctail Bar Quinta (Τουρναβίτου 9, δίπλα στο θέατρο “Θησείο”) για την υπέροχη φιλοξενία του στο χώρο, την όμορφη μουσική και τα μοναδικά coctail του!!!
2000
2k
