«Μάνα θα πάω στο Χόλιγουντ» : Κριτική της παράστασης.

Στο θέατρο Ιλίσσια παίζεται η μουσικοθεατρική κωμωδία της Δήμητρας Παπαδοπούλου «Μάνα θα πάω στο Χόλιγουντ».
Δύο απογοητευμένοι νέοι άνθρωποι αποφασίζουν να κυνηγήσουν την τύχη τους και μία καριέρα στο Χόλιγουντ. Η ηθογραφική κωμωδία της Δήμητρας Παπαδοπούλου αποτυπώνει, με αρκετό χιούμορ, την ελληνική πραγματικότητα έτσι όπως έχει διαμορφωθεί στα χρόνια της κρίσης. Μιλάει για την απογοήτευση των νέων, το αδιέξοδο των άνεργων, τις αναμνήσεις του «ένδοξου» παρελθόντος, τις κοινωνικές διακρίσεις και το ρατσισμό, τις ακροδεξιές κορώνες, τη βία και φυσικά τον έρωτα που δρα σαν κατευναστική δύναμη…

hollywood

Το κείμενο της Δήμητρας Παπαδοπούλου σπιρτόζικο, με έντονη δόση χιούμορ και συγκινητικές πινελιές, πραγματικά λειτουργεί διαδραστικά στον θεατή θυμίζοντας οικείες στιγμές και συναισθήματα.

Η σκηνοθεσία όχι τόσο αυστηρή αλλά με έντονα χορευτικά στοιχεία (σκηνοθεσία Δήμητρα Παπαδοπούλου – Φωκάς Ευαγγελινός), ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα.

Η μουσική ενορχήστρωση από τον Παναγιώτη Τσεβά δίνει μία διαφορετική νότα στην παράσταση με τραγούδια που ξεσηκώνουν το κοινό.

Τα σκηνικά του Γιάννη Μουρίκη πολύ πρακτικά και ευέλικτα με μαγικές κινήσεις μας οδηγούν από τα σαλόνια των σπιτιών, στα δρομάκια της περιοχής της οδού Φυλής. Τα κουστούμια του Γιώργου Σεγρεδάκη ανάλογα με τις ανάγκες της παράστασης.

Οι φωτισμοί της Μελίνας Μάσχα ατμοσφαιρικοί και ζεστοί, δημιουργούν τις ανάλογες ατμόσφαιρες.

Ο Θανάσης Αλευράς δίνει ένα ρεσιτάλ ηθοποιίας: χορεύει, τραγουδάει, παίζει, μιμείται, και με μία λέξη δημιουργεί πάνω στην σκηνή ένα μοναδικό σόου αποδεικνύοντας ότι διαθέτει ξεχωριστό ταλέντο.

Η Κωνσταντίνα Μιχαήλ διαλύει τις όποιες προκαταλήψεις υπάρχουν για το υποκριτικό της ταλέντο και παίζει με αμεσότητα και φυσικότητα ενώ εντυπωσιάζει με την κίνησή της.

Ο Αντώνης Κρόμπας μας παρουσιάζει μία διαφορετική προσέγγιση ενός ακροδεξιού φασίστα, συνδυάζοντας την σκληρή συμπεριφορά με μία δόση τρυφερότητας, χωρίς όμως να ακυρώνει το μήνυμα του ρόλου του.

Ο Jerome Kaluta συγκινεί. Πραγματικά η ερμηνεία του είναι ιδιαίτερα εύθραυστη και με ένα τρόπο ακουμπάει βαθιά στο συναίσθημα και το κινητοποιεί.

Η Ελένη Ροδά θυμίζει με το παίξιμό της κάτι από το φιλότιμο που έπαιζαν οι ηθοποιοί στις παλιές ελληνικές ταινίες. Δίνει μία νοσταλγική αίσθηση στην παράσταση. Παράλληλα ερμηνεύει και τραγούδια ζωντανά στην σκηνή με ψυχή και συναίσθημα, δημιουργώντας μία μοναδική εμπειρία.

Οι Πέτρος Γεωργοπάλης, Στράτος Λύκος, Παναγιώτης Αλεξανδράκη δίνουν και εκείνοι τη δική τους πινελιά, ενώ λειτουργούν άψογα σε συσχετισμούς με τους άλλους ηθοποιούς επί σκηνής.

Μία παράσταση με πολύ κέφι, γέλιο, συναίσθημα στην σκηνή του θεάτρου Ιλίσσια. Μοναδική ένσταση η διάρκεια που είναι ελαφρώς μεγαλύτερη από το αναμενόμενο.

Holywood