Στο θέατρο Θησείον επέστρεψε για τρίτη χρονιά το θεατρικό έργο του Θανάση Τριαρίδη «Μένγκελε».
Πρόκειται για μία παράσταση που έχει κερδίσει το θεατρόφιλο κοινό και αποτελεί πλέον επιτυχία. Ξεφεύγοντας από τη βασική «εμμονή» του συγγραφέα, τη βίαιη συμπεριφορά που είχαν οι Ναζί απέναντι στους Εβραίους, καθώς το γεγονός αυτό είναι ιστορικά τεκμηριωμένο και δεν νομίζω ότι χωρεί ιδιαίτερου σχολιασμού, θα ήθελα να σταθώ στους προβληματισμούς που ξεπηδούν μέσα από το έργο.
Τελικά ο έρωτας υπερνικά τα πάντα ή μήπως και αυτός συνθλίβεται από την επιστήμη; Μπορεί να ερωτευτεί ένα συναισθηματικό «τέρας» ένα πρόσωπο ή ερωτεύεται ουσιαστικά το αποτέλεσμα των πειραμάτων του; Υπάρχει μετάνοια που μπορεί να ακυρώσει το έγκλημα; Μέχρι ποιου σημείου μπορεί να παίξει κανείς με την ηθική και την ιστορία; Δύο άνθρωποι προσπαθούν να δώσουν απαντήσεις σε εγκλήματα πολέμου και έρωτα μέσα από ένα παιχνίδι που στην πορεία παίρνει άλλη τροπή και μετατρέπεται σε μία εγκληματική πραγματικότητα.
Οι δύο ήρωες ουσιαστικά δεν εμβαθύνουν ιδιαίτερα στις λεπτές ισορροπίες μίας ανισόρροπης προσωπικότητας (και οι δύο ωστόσο πάσχουν από ψυχολογικά σύνδρομα και έχουν περίπλοκα ψυχολογικά προβλήματα). Ωστόσο οι ερμηνείες τους είναι απαιτητικές και χρειάζεται να χρησιμοποιηθούν ιδιαίτερες τεχνικές για να μένει το ενδιαφέρον του κοινού ζωντανό. Αυτό το επιτυγχάνουν περίφημα τόσο η Μυρτώ Αλικάκη όσο και ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος που αναπτύσσουν ανάμεσά τους μία ενδιαφέρουσα χημεία όσον αφορά το παίξιμό τους και καταφέρνουν μέσα από την υποκριτική τους ικανότητα να δώσουν μία άλλη διάσταση στο κείμενο.
Θα σταθώ στην σκηνοθεσία από τον Κώστα Φιλίππογλου, που τη θεωρώ υποδειγματική. Χρησιμοποιεί όλη την σκηνή ευρηματικά, παίζει με τις σκιές και τα χρώματα, στήνει τους δύο πρωταγωνιστές πάνω στην σκηνή με βάση σημειολογικές αναφορές όσον αφορά τη μετάβαση της εξουσίας και της δύναμης στον ένα ή τον άλλο. Χρησιμοποιεί την κίνηση και τη σωματική ομιλία για να εκφράσει συναισθήματα.
Η Όλγα Μπρούμα που έχει κάνει την σκηνική προσαρμογή και το βίντεο που προβάλλεται στη διάρκεια της παράστασης, δημιουργεί ένα εικαστικό αποτέλεσμα άψογο, αφαιρετικό και ιδιαίτερα κομψό.
Η μουσική από τον Δημήτρη Γιακουμάκη ντύνει τα συναισθήματα με νότες και διεγείρει τη φαντασία.
Η Μελίνα Μασχά, γνωστή για τις προσεγμένες δουλειές της γύρω από το φωτισμό, και εδώ ζωγραφίζει με τα φώτα, τα χρώματα, τα φλας, τις απότομες εναλλαγές φωτισμού και αναδεικνύει υπέροχα τους ήρωες, συμβάλλοντας στην εικαστική πλευρά της παράστασης.
Η ταυτότητα της παράστασης:
Κείμενο: Θανάσης Τριαρίδης
Σκηνοθεσία: Κώστας Φιλίππογλου
Σκηνική – εικαστική ευθύνη και video: Όλγα Μπρούμα. Μουσική Δημήτρης Γιακουμάκης.
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα.
Βοηθός σκηνοθέτη Ροζαλί Σινοπούλου
Ερμηνεύουν: Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Μυρτώ Αλικάκη.
Θέατρο Θησείον (Τουρναβίτου 7, Ψυρρή, τηλ. 210 32 55 444).
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Σάββατο 19.00, Δευτέρα, Τρίτη 21.00, Κυριακή 21.30, από 3 Οκτωβρίου έως 3 Νομεβρίου.
Τιμές εσιτηρίων: Κανονικό: 14€, Φοιτητικό, σπουδαστικό: 10€.
2000
2k
