H Μαρλέν Σαΐτη είναι ένα από τα πιο αγαπημένα και ταλαντούχα πλάσματα του θεατρικού χώρου. Αεικίνητη, εργατική , προσηλωμένη στους στόχους και στα πιστεύω της υπηρετεί την υποκριτική τέχνη με αγάπη και αφοσίωση. Η πειθαρχία άλλωστε και η ζεστή της παρουσία, εντός ή εκτός σκηνής, είναι δύο από τα βασικά χαρακτηριστικά της μαζί με το μοναδικό της χαμόγελο. Φέτος εμφανίζεται ως Μιπ Γκις στο “Ημερολόγιο της Άννα Φρανκ” και κερδίζει για άλλη μια φορά τις εντυπώσεις!
Σπούδασες υποκριτική στο Λος Άντζελες και μάλιστα εργάστηκες εκεί για κάποιο διάστημα. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου καθηγητές στη σχολή και ποιοι οι αγαπημένοι σου σκηνοθέτες με τους οποίους συνεργάστηκες εκεί;
Ένας από τους αγαπημένους μου καθηγητές ήταν ο Marc Marno. Υπήρξε μαθητής του ιδίου του Lee Strasberg και ήταν από τους λίγους που ο Strasberg του είχε εξηγήσει πώς να μεταδώσει τη μέθοδο στους μαθητές. Πολλοί μπορεί να έχουν διδαχθεί τη μέθοδο, αλλά λίγοι είναι αυτοί που έχουν το χάρισμα και την υπομονή να την κάνουν κατανοητή στους ενδιαφερόμενους και να την επικοινωνήσουν. Ο τρόπος με τον οποίο δούλευε με τους μαθητές του ήταν τέτοιος που σε μαγνήτιζε. Είχε τη δυνατότητα να καταλάβει πάρα πολλά, βλέποντάς σε μόνο μία στιγμή πάνω στη σκηνή και να σου δώσει τροφή για εξέλιξη και σκέψη. Δούλευε την κάθε λεπτομέρεια, το πώς παίζεις με όλο σου το σώμα και πόση ισορροπία οφείλει να έχει το μικρό σου δαχτυλάκι με τη φωνή σου. Ένας ακόμα αγαπημένος μου καθηγητης είναι ο Carlos Colunga, ο οποίος ανήκει στη νεότερη γεννιά καθηγητών και μπορούσα να έχω μία άμεση σχέση μαζί του και να συζητάμε τους προβληματισμούς μου και τις δυσκολίες. Όσον αφορά σκηνοθέτες, είχα την τύχη να με σκηνοθετήσει η γυναίκα του Lee Strasberg, Άννα, στην παράσταση ο “Άγιος Γεώργιος και ο Δράκος”, καθώς επίσης να με σκηνοθετήσει και ο γιος του Strasberg, David, στο έργο “Ποιος Φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ;”. Αυτές είναι δύο πολύτιμες συνεργασίες από τις οποίες έμαθα πολλά για τον ίδιο τον Lee Strasberg μέσα από τα αγαπημένα του πρόσωπα.
Κρατάς επαφές μαζί τους;
Με τον Carlo Colunga κρατάω επαφή, και μάλιστα πολλές φορές σκεφτόμουν πόσο πολύ θα ήθελα να τον έχω κοντά μου στην Ελλάδα για να μου κανει coaching.
Την πιθανότητα να ξαναζούσες και να εργαζόσουν στην Αμερική, έχοντας μάλιστα και την αμερικάνικη υπηκοότητα, την έχεις σκεφτεί; Ποιες είναι οι δυσκολίες εκεί συγκριτικά με την Ελλάδα και ποια τα πλεονεκτήματα;
Η αλήθεια είναι ότι από τη στιγμή που γύρισα στην Ελλάδα προσαρμόστηκα με μεγάλο ενθουσιασμό στην αρχή, ο οποίος όμως περιορίζεται αλλά και επανέρχεται. Είναι έτσι τα πράγματα στην Ελλάδα, που δεν υπάρχει η κατάλληλη οργάνωση σε αυτό το επάγγελμα. Η μία δουλειά δεν εξασφαλίζει την επόμενη, και επειδή θεωρώ ότι δεν πρέπει να υπάρχουν κενά, ο κάθε ηθοποιός πρέπει να είναι επί ποδός από μόνος του, ενώ στην Αμερική ο κάθε ηθοποιός έχει τον δικό του αντζέντη, ο οποίος έχοντας δει τη δουλειά του τον ξεχωρίζει, και πιστεύοντας σε αυτόν του εξασφαλίζει τις ακροάσεις του. Να σημειώσω βεβαίως, ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να βρεις τον κατάλληλο και συνεπή αντζέντη, ο οποίος θα σε στηρίξει και θα σε προωθήσει κατάλληλα.
Μαρλέν, ασχολεισαι με την υποκριτική τέχνη από πολύ μικρή ηλικία και δουλεύεις σχεδόν ασταμάτητα όλα αυτα τα χρόνια στο θέατρο, το σινεμά και την τηλεόραση. Έχεις σκεφτεί ποτέ να σταματήσεις και ν’αλλάξεις επάγγελμα, και αν ναι, ποιοι λόγοι σ’εχουν κάνει να σκεφτείς κάτι τέτοιο;
Ποτέ δεν έχω σκεφτεί να εγκαταλείψω την υποκριτική. Παρ’όλες τις αντιξοότητες της δουλειάς την αγαπάω, με γεμίζει και μου δίνει δύναμη.
Πώς βλέπεις τη σημερινή κατάσταση της χώρας και το μέλλον του καλλιτεχνικού χώρου γενικότερα;
Ο καλλιτεχνικός χώρος πάντα έχει μέλλον διότι σε οποιεσδήποτε συνθήκες και αν ζούμε ο άνθρωπος έχει ανάγκη να εκφρασθεί και ο κόσμος στηρίζεται σ’αυτόν διότι έτσι εκτονώνεται, ελπίζει και ταυτίζεται.
Φέτος εμφανίζεσαι ως Μιπ Γκις στο “Ημερολόγιο της Άννα Φρανκ”. Τί σε γοήτευσε στην ηρωίδα που υποδύεσαι και ποιες οι ομοιότητες και οι διαφορές σου με το χαρακτήρα που υποδύεσαι;
Η ηρωίδα που υποδύομαι είναι ένας άνθρωπος με Α κεφαλαίο. Μία γυναίκα απλή της διπλανής πόρτας, που όμως είχε θάρρος, τόλμη, ευστροφία, πείσμα, ευαισθησία, εχεμύθεια, μα πάνω απ’όλα, αγάπη για τον συνάνθρωπο, χαρακτηριστικά, που την έχρισαν να είναι αυτή, η οποία βοήθησε την οικογένεια Φρανκ, καθώς και την οικογένεια Βαν Ντάαν καθόλη τη διάρκεια της παραμονής τους στην κρυφή σοφίτα. Ήταν αυτή η οποία θα προσπαθούσε με όλη της τη δύναμη και με κίνδυνο την ίδια της τη ζωή, να βρίσκει ὀ,τι χρειαζόντουσαν σε περίοδο πολέμου, σε μία περίοδο όπου η κατοχή έκανε και το πιο απλό πράγμα δυσεύρετο, αλλά ανεκτίμητο για κάποιους οι οποίοι δεν είχαν τη δυνατότητα ούτε καν να μυρίσουν το καθαρό αέρα, ούτε μία ηλιαχτίδα φωτός στα πρόσωπά τους, πόσο μάλλον να βγουν έξω. Με μεγάλη μου έκπληξη αντιλήφθηκα ότι η Μιπ Γκις έφυγε από τη ζωή το 2010, κάτι το οποίο μας κάνει να σκεφτούμε ότι δεν είναι και τόσο μακρυά η ιστορία της Άννας Φρανκ. Θέλω να πιστέυω πως και εμένα σαν προσωπικότητα με διακρίνουν στοιχεία όπως η δοτικότητα και η αγάπη μου για τον συνάνθρωπο.
Φαντάζομαι είχες διαβάσει και συ το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ ως έφηβη.
Ήταν το αγαπημένο βιβλιο της αδελφής μου όταν ήταν 11 χρονών, και αυτή με παρότρυνε να το διαβασω. Μας είχε συγκλονίσει και τις δύο τόσο πολύ αυτή η ιστορία που μόλις μάθαμε ότι παιζόταν στο θέατρο πήγαμε και το είδαμε δύο φορές. Στον ομώνυμο ρόλο έπαιζε η Ελένη Κούρκουλα και στον ρόλο του πατέρα της ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ.
Πρέπει να υπερασπιζόμαστε πιστεύεις τις αρχές και τα δικαιώματά μας μέχρι θανάτου;
Ένας άνθρωπος που δεν υπερασπίζεται τις ιδέες του και την ελευθερία του είναι ήδη νεκρός. Δεν υπάρχει πιο σπουδαίο πράγμα από τη δύναμη της πίστης μας, δηλαδή να υπερασπιζόμαστε μέχρι τελευταίας πτώσης τα ιδανικά μας.
Εσύ ασχολείσαι με την πολιτική, με τα κοινά;
Με απασχολούν τα πολιτικά της χώρας και δεν χάνω ποτέ την αισιοδοξία μου.
Πιστεύεις στο θεό;
Πιστεύω απόλυτα στο Θεό και κάθε μέρα βλέπω τη παρουσία του με τα σημάδια του.
Πολλοί άνθρωποι χάθηκαν άδικα και πολλοί εξακολουθούν να πληρώνουν το τίμημα της διαφορετικότητας.Υπάρχει τελικά Θεία Δίκη;
Υπάρχει. Ίσως δεν τη βλέπουμε άμεσα, αλλά μετά από καιρό ξεπροβάλλει δειλά δειλά η παρουσία της με το δικό της τρόπο, διότι πιστεύω στη Θεία Δίκη.
Η σάτιρα πρέπει να είναι ελεύθερη; Έχουμε δικαίωμα να σατιρίζουμε θρησκευτικά σύμβολα?
Ο κάθε ένας που έχει χιούμορ και αυτοσαρκασμό μπορεί να αντέξει και να δεχθεί τη σάτιρα, αλλά σε ό,τι έχει σχέση με τα ιερά σύμβολα διαφωνώ.
Ποια εφόδια θεωρείς απαραίτητα για κάποιον που θέλει να ακολουθήσει τον δρόμο της υποκριτικής;
Να έχει επιμονή και αντοχή. Να είναι συνεπής, να ακτινοβολεί εσωτερική λάμψη και να είναι σκληρός εργάτης.
Ως ηθοποιός έχεις ερμηνεύσει ρόλους και στο σινεμά και στην τηλεόραση πέρα από το θέατρο. Τελικά τί προτιμάς;
Σε οποιοδήποτε χώρο, είτε θέατρο, τηλεόραση, είτε κινηματογράφο, εάν νοιώθω ότι εξελίσσομαι, περνάω υπέροχα.
Ποια είναι η πιο αγαπημένη σου θεατρική δουλειά που ξεχωρίζεις ως τώρα, αλλά και η καλύτερη συνεργασία που είχες μέχρι στιγμής; Και επίσης, ποια στοιχεία κάνουν για σένα μια συνεργασία ιδανική;
Δε θα ήθελα να αναφέρω κάποια συγκεκριμένη δουλειά, γιατί θα ήταν άδικο για τις άλλες. Από όλες κρατάω τα θετικά διότι με έχουν πάει ένα βήμα παραπέρα. Η συνεργασία είναι ιδανική, όταν νοιώθω ότι όλοι οι παράγοντες της εκάστοτε δουλειάς έχουν το ίδιο πάθος για το αποτέλεσμα.
Υπάρχει κάποιος «ρόλος – απωθημένο» που θα ήθελες να ερμηνεύσεις στο μέλλον;
Είμαι ακόμα στην αρχή, και δόξα τω Θεώ, υπάρχει τέτοια ποικιλία ρόλων και έργων που όλα τα ονειρεύομαι να τα ερμηνεύσω. Ανάλογα και με την ηλικία που θα βρίσκομαι.
Τι θα ήθελες εσύ καλλιτεχνικά από τη νέα χρονιά;
Να είμαι καλλιτεχνικά απασχολημένη διαρκώς σε γόνιμες και ενδιαφέρουσες δουλειές.
Οικογένεια θέλεις να κάνεις?
Ναι, πιστεύω πολύ στην οικογένεια. Θαυμάζω τους ανθρώπους που είναι μαζί και αγαπημένοι μετά από πολλά χρόνια, και γι’αυτό χρειάζεται επικοινωνία, εμπιστοσύνη και αγάπη. Πιστέυω ότι η οικογένεια- και όταν λεω οικογένεια εννοώ τους ανθρώπους που ο καθένας έχει επιλέξει να ονομάσει οικογένεια- όταν εμπεριέχει όλα τα παραπάνω στοιχεία σε ισσοροπεί.
Όσο μεγαλώνουμε, λένε πως βλέπουμε πιο καθαρά τα μειονεκτήματά μας. Ποιο από αυτά θα ήθελες να πετάξεις με την πάροδο του χρόνου;
Να μην είμαι τόσο ενθουσιώδης.
Και ποιό στοιχείο του χαρακτήρα σου δε θα ήθελες να χάσεις ποτέ;
Την αισιοδοξία και την πίστη μου.
2000
2k
