"Μαυροπούλι" του David Harrower σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Καραντινάκη στο Θέατρο ΣΗΜΕΙΟ / LAB

Blackbird by David Harrower

Μαυροπούλι

MAVROPOULI

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΓΙΟΒΑΝΙΔΗΣ

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΚΗΣ

ΣΚΗΝΙΚΑ: ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΑΓΚΛΙΔΗΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΣΤΑΥΡΟΣ ΓΑΣΠΑΡΑΤΟΣ

ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: ΓΙΟΥΛΑ ΖΩΙΟΠΟΥΛΟΥ

ΦΩΤΙΣΜΟΙ: ΣΑΚΗΣ ΜΠΙΡΜΠΙΛΗΣ

ΠΑΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ:

ΡΕΗ < ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΥΛΩΝΑΣ

ΟΥΝΑ < ΒΙΡΓΙΝΙΑ ΤΑΜΠΑΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΜΙΚΡΗ < ΑΝΝΑ-ΜΑΡΙΑ ΚΟΡΝΙΑ

15 χρόνια μετά τον παράξενο ερωτικό δεσμό της 12χρονης Oύνα και του 42χρονου Ρέυ, η Ουνα εμφανίζεται μπροστά του.

Οργισμένη,μπερδεμένη,χαμένη στο παρελθόν η Ούνα ζητάει από τον Ρέυ απαντήσεις. Ζητάει τη λύτρωση…

Γιατί κατάφερε αυτός να προχωρήσει τη Ζωή του;

Γιατί όχι κι αυτή;

Γιατί δεν την προστάτεψε;

Ο Ρέυ θα της τα πει όλα, θα της εξηγήσει, θα προσπαθήσει να την πείσει.

Έχει ανάγκη την συγχώρεση της.

Εξάλλου αυτή τον αγάπησε πρώτη.

Αυτή τον διάλεξε.

Δυο φαντάσματα του παρόντος, αθώα όσο και ένοχα, με μια διαφορετική αλήθεια, ένα διαφορετικό τραύμα ο καθένας.

Μια ιστορία αγάπης, κοινωνικής κακοποίησης και πόνου…

Δυο άνθρωποι που ζήσανε κάτι υπέροχο και φρικαλέο ταυτόχρονα.

Ποιος ο θύτης και ποιο το θύμα;

Μια ιστορία παιδοφιλίας και κακοποίησης;

Ή μια ιστορία αγάπης σε λάθος χρόνο;

mavropouli

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Ένας χώρος εργοταξίου, πίσω απο τζαμαρίες.

Ένας χώρος με φωριαμούς εργατών.

Ένας χώρος με αρκετές καρέκλες κι ένα τραπέζι.

Ένας χώρος με ένα καλάθι σκουπιδιών ξεχειλισμένο.

Ένας χώρος με έναν ψύκτη εμφιαλωμένου νερού.

Ένας χώρος με πολλά σκουπίδια στο πάτωμα και στο τραπέζι.

Ένας χώρος με λάμπες φθορίου όπου μία τρεμοπαίζει.

Ένας χώρος που από τα παράθυρα του περνάνε σκιές.

Ένας μεσήλικας άντρας και μία νεαρή γυναίκα.

Ένα σμήνος μαυροπούλια να πετάνε στον ουρανό.

Ένα μαυροπούλι να πετάει μέσα στο μυαλό τους.

Χωρίς αναισθητικό εγχείρηση ανοικτής μνημοσύνης.

Μνημοσύνη, ένας ποταμός στον Κάτω κόσμο, που έρεε παράλληλα με αυτόν της Λήθης. Οι ψυχές των νεκρών έπιναν από τη Λήθη, έτσι ώστε να μη θυμούνται τις προηγούμενες ζωές τους.

Τώρα στην κόλαση του Πάνω κόσμου, η Λήθη σαν την λάμπα φθορίου τρεμοπαίζει.

Τα σκουπίδια της μνήμης σιγά-σιγά αποκτούν σώμα.

Το σώμα ζωντανό-νεκρό διψάει και γίνεται επιθετικό, ικανό να ξεσκίσει σάρκες για να ξεδιψάσει.

Όταν ανοίξει η πόρτα θα είναι για να έρθει η επόμενη μέρα, Αθώα, Δροσερή χωρίς Παρελθόν.

Οι σκιές στο παραθύρο συνεχίζουν να περνούν.

Η Λάμπα φθορίου συνεχίζει να τρεμοπαίζει.

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

5 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016

Χώρος:

Θέατρο ΣΗΜΕΙΟ/LAB (ΠάνωΧώρος)

Χαριλάου Τρικούπη 4 (Πίσω απο την Πάντειο)

Τηλ. Επικοινωνίας θεάτρου 2109229579