«Οικογένεια Άνταμς», στο θέατρο Βέμπο.
Ένα σκίτσο του Charles Addams που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό New Yorker to 1938, αποτέλεσε την αρχή της «δημιουργίας» της ομώνυμης οικογένειας. Από το 1944, τα σκίτσα άρχισαν να δημοσιεύονται τακτικά σε εφημερίδες και, το 1963, εξελίχτηκαν σε τηλεοπτική κωμική σειρά του αμερικανικού δικτύου ABC. Ακολούθησαν δύο κινηματογραφικές μεταφορές, το 1991 και το 1993.
Το 2010, η μαύρη ατμόσφαιρα της «Οικογένειας Άνταμς» έγινε μιούζικαλ στο Broadway, σε κείμενο των Marshall Brickman και Rick Elice και μουσική και στίχους του Andrew Lippa, με πρωταγωνιστές τον Nathan Lane και την Bibe Neuwirth.
Έξι χρόνια μετά, ο Μάρκος, ο Θύμιος και ο Μάριος Τάγαρης αποφασίζουν να ανεβάσουν την παράσταση στην Αθήνα.
Στο ελληνικό θεατρόφιλο κοινό, αυτήν την ιδιόρρυθμη οικογένεια, ανέλαβε να τη γνωρίσει μια πολύ έμπειρη διασκευάστρια και σκηνοθέτις, που έχει ανεβάσει και πολλές άλλες μουσικές παραστάσεις (Grease, Rent, Το μαγαζάκι του τρόμου κτλ).
Η απόδοση του κειμένου και των στίχων ενός αμερικανικού μιούζικαλ είναι εξ’ ορισμού πολύ απαιτητική. Στο συγκεκριμένο έργο, όμως, λόγω του μαύρου χιούμορ, ο βαθμός δυσκολίας ήταν ακόμη μεγαλύτερος.
Η Θέμις Μαρσέλλου, με τη διασκευή της, κατάφερε όλες οι παραδοξότητες των διαλόγων και των τραγουδιών να «περνάνε» στους θεατές, χωρίς να ξενίζουν και ταυτόχρονα να βγάζουν και πολύ γέλιο. Η σκηνοθεσία της κατάφερε να δώσει ρυθμό και να απογειώσει την παράσταση σε όλα τα επίπεδα. Καθοριστική υπήρξε η συμβολή του πολύ επιτυχημένου casting.
Η Άννα Αθανασιάδη, με τις εξαιρετικές της χορογραφίες της, στροβίλισε τους ηθοποιούς σαν επαγγελματίες χορευτές και σφράγισε την επιτυχία.
Η Μαίρη Τσαγκάρη μετέφερε στη σκηνή το σπίτι της οικογένειας Άνταμς, με πολύ έξυπνους τρόπους που αποδίδουν όλη τη μεγαλοπρέπεια και τις ιδιαιτερότητές του.
Η Παναγιώτα Κοκορού, με τα κοστούμια της, εικονογράφησε τους χαρακτήρες αποτελεσματικά και με χιούμορ.
Ο Λευτέρης Παυλόπουλος, με τους καλοζυγισμένους φωτισμούς του, προσδίδει στην παράσταση την τρομακτικά κωμική ατμόσφαιρα που της χρειάζεται.
Ο Αντώνης Καφετζόπουλος αναλαμβάνει τον απαιτητικό ρόλο του Gomez και τον φέρνει εις πέρας, με εξαιρετική άνεση.
Η Μαρία Σολωμού αποδεικνύεται η ιδανική ελληνίδα ηθοποιός για το ρόλο της Morticia και εντυπωσιάζει τόσο ερμηνευτικά, όσο και εμφανισιακά.
Η Demy είναι ένα ταλαντούχο και δροσερό πλάσμα, που «κεντάει» στο ρόλο της Wednesday.
Ο Βασίλης Αξιώτης στο ρόλο του θείου Fester, κερδίζει το κοινό με την ερμηνεία και την παρουσία του.
Ο Γιώργος Γιαννίμπας είναι ένας δεσποτικός μπάτλερ Lurch, που η κίνηση και η φωνή του προσθέτουν πολλά στην παράσταση.
Η Θέμις Μαρσέλλου, εκτός όλων των άλλων, ερμηνεύει εξίσου επιτυχημένα το ρόλο της γιαγιάς.
Ο μικρός Παναγιώτης Τασούλης (ο οποίος, στο ρόλο του Pugsley, εναλλάσσεται με τον Ανδρέα Ζόκα και τον Έντμοντ Κόνα) αποτέλεσε την έκπληξη της βραδιάς! Απίστευτη φωνή και ερμηνεία για έναν ανήλικο ηθοποιό, κάτι που σπάνια συναντάται στην ελληνική σκηνή.
Τα μέλη της οικογένειας Beineke, που έρχονται για να γνωρίσουν τους μελλοντικούς συμπέθερους είναι επίσης ένα και ένα:
Ο Κωνσταντίνος Καζάκος είναι ο ιδανικός Mel, που από συντηρητικός και αυστηρός οικογενειάρχης, αποφασίζει να ακολουθήσει το ένστικτό του και μετατρέπεται σε μεσόκοπο ροκά.
Η Ευαγγελία Μουμούρη ως Alice, ξεδιπλώνει το πολυδιάστατο ταλέντο της, παίζει στα δάχτυλα τις κωμικές ισορροπίες του ρόλου και δίνει μια ερμηνεία που πρέπει να μελετηθεί από τις ξένες συναδέλφους της.
Ο Άρης Μακρής κατακτά με άνεση το ρόλο του Lucas και αφήνει σημαντικές υποσχέσεις για το μέλλον.
Εξαιρετικοί σε παρουσία, κίνηση και ερμηνεία είναι και οι υπόλοιποι οκτώ ηθοποιοί του θιάσου: H Μαρία Βασιλάτου, ο Γιώργος Βούντας, ο Διονύσης Δημητρακόπουλος, ο Γιάννης Ζαράγκαλης, ο Στέλιος Κέλλερης, η Ιουλίτα Μωσαΐδου, η Βαρβάρα Νεμπή και η Κατερίνα Σούσουλα.
Η ζωντανή οκταμελής ορχήστρα υπό τη διεύθυνση του Ηλία Καλούδη είναι το μεγάλο ατού της παραγωγής και δίνει πνοή στην παράσταση.
Στη σκηνή του Broadway -όπως και στις δύο κινηματογραφικές ταινίες- υπήρχε και το «Πράγμα», ένα ζωντανό ασώματο χέρι, που εμφανιζόταν σε κάποια σημεία της δράσης. Εδώ, το βλέπουμε σε βιντεοπροβολή, μαζί με τα υπέροχα κινούμενα κάδρα που ζωντανεύουν ο Γιώργος Κωνσταντίνου, η Άννα Παναγιωτοπούλου και η Σοφία Βογιατζάκη.
Η παράσταση τελειώνει με τον Αντώνη Καφετζόπουλο να ρωτάει την Μαρία Σολωμού: «Είσαι δυστυχισμένη, αγάπη μου;» και εκείνη να του απαντάει: «Απολύτως!»
Οι θεατές της παράστασης, αντίθετα, θα περάσουν μια ευφρόσυνη βραδιά και θα φύγουν απόλυτα ικανοποιημένοι, έχοντας απολαύσει τη δουλειά όλων των συντελεστών.
Το συγκεκριμένο ανέβασμα αποτελεί απόδειξη πως όταν υπάρχει μεράκι, ταλέντο και διάθεση για δουλειά, ακόμη και ένα μιούζικάλ αμερικανικής «κοπής», με ιδιότυπη υπόθεση, χαρακτήρες και χιούμορ, μπορεί να κερδίσει και –πολύ περισσότερο– να ενθουσιάσει το ελληνικό κοινό και να δημιουργήσει τις ουρές, που παρατηρούνται κάθε βράδυ έξω από το θέατρο Βέμπο.
Άκης Χαραλαμπίδης 3/2/2016
2000
2k
