Ανάμεσα στο 1972 και στο 1973 η Έλλη Λαμπέτη συνεργάζεται μ’ ένα άλλο θεατρικό μύθο, την Κατερίνα Ανδρεάδη γνωστή ως κυρία Κατερίνα. Σύμφωνα και με την μαρτυρία του Φρέντυ Γερμανού στη βιογραφία της Έλλης Λαμπέτη, από τις εκδόσεις Κάκτος, από την πρώτη στιγμή που υπέγραψαν τα συμβόλαια βλέπουν η μία την άλλη σαν “κακοποιό” στοιχείο. Η πρώτη τους συνεργασία είναι η “Τυφλόμυγα”, έργο που δε θα γνωρίσει επιτυχία εμπορική.
Με το επόμενο έργο τους όμως θα πάρουν μια θεαματική θεατρική ρεβάνς. “Οι μικρές Αλεπούδες” της Λίλιαν Χέλμαν θα γεμίσουν το θέατρο “Διάνα” και θα αποθεωθούν από κοινό και κριτικούς. “Μια έξοχη παράσταση και ένα έξοχο ντουέτο” γράφουν τα δημοσιεύματα της εποχής.
Το έξοχο ντουέτο σύμφωνα πάντα με τον Φρέντυ Γερμανό μεγαλουργεί στη σκηνή, αλλά δεν ανταλλάσει ούτε χειραψία στη ζωή. Χαρακτηριστικά ο μεγάλος δημοσιογράφος και παρουσιαστής αναφέρει : «Οι δυο σπουδαίες ηθοποιοί έβγαλαν μια φωτογραφία την ημέρα που κλείστηκε η συμφωνία και από τότε δεν ξαναμίλησαν εκτός σκηνής. Το κακό με τη Λαμπέτη είναι ότι κάποια στιγμή δεν μπορεί να της μιλάει ούτε και στη σκηνή. Κυρίως δεν μπορεί να την ακούει. Σε μια σκηνή η Κάτια Δανδουλάκη, που παίζει στο έργο, βλέπει ένα απίστευτο θέαμα: Η Κατερίνα μιλάει στη Λαμπέτη και εκείνη της έχει γυρίσει την πλάτη και φτιάχνει αδιάφορα σε ένα βάζο τα λουλούδια σα να μην την ακούει. Η Κάτια της ψυθιρίζει έκπληκτη: ” Έλλη σου μιλάει…γιατί δεν την κοιτάς;”. Η Έλλη απαντάει αθώα : “από τακτ, χρυσό μου!”».
Οι φημολογούμενες ψυχρές σχέσεις των δυο μυθικών ηθοποιών δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ επισήμως από τις ίδιες. Η ίδια η Κατερίνα σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις της ( σπάνιες και οι συνεντεύξεις και οι γενικότερες εμφανίσεις της εκτός θεάτρου) στην Μ. Ρεζάν το 1982 δήλωνε στην ερώτηση της δημοσιογράφου (Από τις καινούργιες πρωταγωνίστριες, ποια είναι η σημερινή Κατερίνα) :«Αν ήθελα να τις φέρω πιο κοντά σε μένα… Λαμπέτη και πάλι Λαμπέτη και πάντα Λαμπέτη. Όχι πως δεν υπάρχουν άλλες και δε θα γίνουν άλλες». Ένα χρόνο αργότερα η Έλλη Λαμπέτη θα φύγει από τη ζωή…
Η γνωριμία της Έλλης και της Κατερίνας μετρούσε αρκετά χρόνια πριν όταν ίδια η κυρία Κατερίνα, αναγνωρισμένη ήδη ως σπουδαία ηθοποίος και θιασάρχης από το τη δεκαετία του 30, και μετά, την πήρε στο θίασό της. Το 1948 συνεργάζονται στις παραστάσεις Ο Απόλλων του Μπελάκ (Ζαν Ζιροντού) και Χρυσή μου Ρουθ (Νόρμαν Κράσνα). Από εκείνα τα χρόνια είναι γνωστό το περιστατικό με …την αχρωματοψία της Έλλης. Η κυρία Κατερίνα συχνά ξεχνούσε τα ονόματα των ηθοποιών στις πρόβες και αναφερόταν σ’ αυτές με βάση το χρώμα του φορέματος που φορούσαν. “Εσύ η μπλε, ξαναπές την ατάκα σου” είπε κάποια στιγμή στην Έλλη Λαμπέτη. Και αυτή φυσικά δεν δέχτηκε ν’ ακούσει. Εξάλλου η Έλλη δεν ήταν μια συνηθισμένη περίπτωση νέου ηθοποιού καθώς στέφθηκε πρωταγωνίστρια από τα πρώτα της βήματα και έπαιξε αμέσως σπουδαίους ρόλους. Η έκκληση επαναλήφθηκε ξανά και ξανά σε υψηλότερους τόνους με την Λαμπέτη εν κατακλείδι να απαντά: “Σ’ εμένα μιλάτε; Ξέρετε πάσχω από αχρωματοψία”.
Ωστόσο το περιστατικό αυτό δεν εμπόδισε την ισχυρή θιασάρχη να εμπιστευτεί την Έλλη στο έργο «Φθινοπωρινή Παλίρροια». Τον καιρό εκείνο, η κυρία Κατερίνα έψαχνε για έναν «ζεν πρεμιέ» που θα συμπρωταγωνιστούσε μαζί με τη νεαρή Λαμπέτη στο έργο. Ο νεαρός ηθοποιός Αλέκος Αλεξανδράκης την επισκέφτηκε με λουλούδια στο σπίτι της μαζί με την Άννα Συνοδινού και πήρε το ρόλο. Έκανε τα πρώτα του βήματα στο θεατρικό σανίδι στις 9 Ιουλίου 1949 και άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις σε κριτικούς και κοινό. «Παρουσιάστε όπλα. Επιτέλους, ένας εραστής στο ελληνικό θέατρο», έγραψε χαρακτηριστικά ο Αιμίλιος Χουρμούζιος στην Καθημερινή. Στην παράσταση η Έλλη Λαμπέτη φημολογούταν ότι έζησε έναν θυελλώδη έρωτα με τον Αλεξανδράκη το Καλοκαίρι του 1949 που διήρκεσε έξι μήνες. Ο δεσμός τους, δεν κράτησε πολύ, καθώς ο Αλεξανδράκης προτίμησε να ακολουθήσει την Κατερίνα σε μία περιοδεία. Στο Σουδάν γνώρισε την πρώτη του γυναίκα, Μαρτζ Βάλβη, με την οποία παντρεύτηκε λίγο αργότερα στην Αθήνα. Ο γάμος τους κράτησε τρία χρόνια, όσο κι αυτός με την Κλοντ Σαμπαντού, μια πανέμορφη Γαλλίδα.
Η Κατερίνα Ανδρεάδη αποσύρεται μετά από τη μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία των ¨Μικρών Αλεπούδων” και δεν εμφανίζεται ποτέ ξανά στο θέατρο παρά τις πιέσεις και τις προτάσεις. Η μόνη της τηλεοπτική εμφάνιση γίνεται το 1976, καλεσμένη του Φρέντυ Γερμανού, στην εκπομπή που παρουσίαζε ο διάσημος δημοσιογράφος με τίτλο ” Το πορτραίτο της Πέμπτης”. Η ίδια δε δέχτηκε ποτέ να εμφανιστεί πριν ή μετά στο σινεμά ή στην τηλεόραση. Πέθανε το 1993, σε ηλικία 90 ετών, ξεχασμένη από κάποιους παρά τη σπουδαία θεατρική παρακαταθήκη της για πάνω από 4 δεκαετίες και την ανάδειξη δεκάδων ηθοποιών που έμελε να διαμορφώσουν τα θεατρικά δρώμενα μέχρι και σήμερα.
Επιμέλεια αφιερώματος Γ. Καντήρος
Περισσότερα για την κυρία Κατερίνα
https://camille-mudness.endokrinologos.com/η-κατερινα-ανδρεαδη-και-ο-θιασοσ-τησ-κα/