Ο πολύπλευρος και ταλαντούχος ηθοποιός και σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Μούτσης, λίγο πριν την εμφάνισή του στο ” Σίσυφο” στο κηποθέατρο Παπάγου στις 23 Σεπτεμβρίου, συστήνεται στο κοινό των θεατρικών προγραμμάτων και μοιράζεται μαζί μας μια ήδη πολύ ενδιαφέρουσα πορεία ζωής, παρά το νεαρό της ηλικίας του!
Πριν 31 χρόνια (ακόμη δε μπορώ να πιστέψω πως διανύω τα πρώτα μου –άντα), στις 6 Νοεμβρίου, γεννήθηκα στην Αθήνα, όπου και μεγάλωσα. Από το δημοτικό θυμάμαι, πως είχα έφεση στις θετικές επιστήμες και συγχρόνως κυνηγούσα κάθε λογής καλλιτεχνική δραστηριότητα, από ζωγραφική και παραδοσιακούς χορούς, μέχρι χορωδίες και παιδικές θεατρικές παραστάσεις. Για χρόνια ήμουν και σε ομάδες μπάσκετ, αλλά κάπου στα 20 μου σταμάτησα (1:80 δε με λες και πρώτο μπόι!).
2002 ήταν η χρονιά που μπήκα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για να σπουδάσω την πρώτη μου αγάπη, τη Χημεία. Αργότερα όμως, ήθελα να έρθω σε επαφή με το θέατρο και έτσι ξεκίνησα σε ένα θεατρικό εργαστήρι , έπειτα συνέχισα με κάποια επιπλέον μαθήματα στο θέατρο των Αλλαγών. Παρ’ όλ’ αυτά, αν και δεν είχα σκεφτεί ποτέ τον εαυτό μου επαγγελματία ηθοποιό, δεν ένιωθα πλήρης μέσα μου. Έτσι ολοκληρώνοντας τις σπουδές μου στο χημικό, συνειδητοποίησα (αν και κοντά 25 χρόνων), πως ήταν επιτακτική η ανάγκη μου να σπουδάσω σε δραματική σχολή. Το 2012 ήταν η χρονιά που πήρα το πτυχίο μου από το Νέο Ελληνικό Θέατρο του Γιώργου Αρμένη.
Σήμερα λοιπόν, η φύση μου είναι κάτι σαν το φωτόνιο, διττή, εργάζομαι ως καθηγητής παραδίδοντας μαθήματα σε μαθητές, αλλά συγχρόνως ασχολούμαι και με το θέατρο. Νιώθω πολύ τυχερός καθώς συμμετείχα σε θεατρικές παραστάσεις, αλλά & σε ταινίες μικρού μήκους ήδη από το πρώτο έτος. Το 2010 συμμετείχα στην πρώτη μου επαγγελματική παράσταση στο θέατρο Χώρα, γεμάτος άγχος και αγωνία! Από τις περισσότερες συνεργασίες, έχω όμορφες αναμνήσεις. Κάποιες παραστάσεις που ξεχωρίζω είναι οι Μετρημένες Μέρες σε σκηνοθεσία του Κώστα Γάκη & της Βάσιας Ατταριάν, το Κρέας σε σκηνοθεσία Ιωσήφ Βαρδάκη, το Καβάφης Επέστρεφε του Γιώργου Λιβανού & το Dreamville της Έφης Μεράβογλου – με το οποίο ταξιδέψαμε στην Τεργέστη , στο T.A.C.T. Festival. Επίσης, τελειώνοντας τη σχολή, έκανα την πρώτη μου σκηνοθετική απόπειρα με το έργο Tita – Lou, συνεργασία που με έκανε να αγαπήσω τη σκηνοθεσία όσο και την υποκριτική.
Είναι σαφές πως δε διανύουμε σα χώρα και σα λαός τα καλύτερα μας χρόνια. Όλοι οι κλάδοι έχουν ανεργία, όλοι οι επαγγελματίες δυσκολεύονται οικονομικά. Με βαθιά λύπη όμως, θα ήθελα να αναφέρω πως μεγάλη μερίδα κόσμου και παραγωγών, θεωρούν τους ηθοποιούς χομπίστες! Δεν κατανοούν, ή δεν τους βολεύει να κατανοήσουν πως έχουμε σπουδάσει, πως είμαστε επαγγελματίες και πως έχουμε και εμείς έξοδα. Ναι, για κάποιους δεν είναι ευνόητο αυτό, το να έχει ο ηθοποιός έξοδα. Πιστεύω πως έχουμε ευθύνη εμείς οι νέοι ηθοποιοί, που στο βωμό της απόκτησης πείρας, δημιουργίας βιογραφικού ή ακόμη και στο βωμό της ματαιοδοξίας, λέμε εύκολα ναι σε συνεργασίες με μηδέν αμοιβή ή τουλάχιστον με αμοιβή μη αντάξια της εργασίας μας. Αν δε γίνει κατανοητό από όλους πως παιδεία και πολιτισμός είναι ένα, πως χωρίς αυτά δεν έχει μέλλον μια κοινωνία, τότε η κατηφόρα δε θα έχει σταματημό.
Ο φετινός χειμώνας φέτος αναμένεται εργατικός ομολογώ! Ήδη από το καλοκαίρι κάνουμε πρόβες για την παράσταση «οι 5x4 αυτοσχεδιάζουν», με επικεφαλής την Έλενα Μαμασούκα, όπου από τέλη Οκτώβρη θα αρχίσουμε να χτίζουμε μοναδικές παραστάσεις με τη βοήθεια του κοινού, κάθε Παρασκευή & Σάββατο, στο χώρο Τέχνης 92art στη Δάφνη. Εργαζόμαστε πυρετωδώς & με την Έφη Μεράβογλου, η οποία σκηνοθετεί τον Διονύση Νικολόπουλο & εμένα στο έργο της, «Ορφέας & Ορέστης». Συγχρόνως ολοκληρώνουμε τις πρόβες μας για την έναρξη των παιδικών παραστάσεων «Αναζητώντας τη ζωή» & «Οικογένεια Σκαντζόχοιρων σε κίνδυνο» του Δημήτρη Τσίρου στο θέατρο Άνεσις. Είμαι πολύ ευτυχής καθώς η παράσταση που είχα σκηνοθετήσει πέρυσι «οι 7 κλαίουσες» θα παιχτεί για δεύτερη χρονιά, αυτή τη φορά τα Δευτερότριτα του Οκτώβρη στο θέατρο Παραμυθίας. Πρόκειται για την εκπληκτική ομάδα ΜανταΜίτσες, με επικεφαλής του όλου εγχειρήματος την Κωνσταντίνα Νικολαΐδη.
Τέλος, θέλω να προσκαλέσω τον κόσμο που επιθυμεί να ξεφύγει από τη μιζέρια των ημερών, στη μία & μοναδική παράσταση που θα παίξουμε την Τετάρτη στις 23 Σεπτεμβρίου στο κηποθέατρο Παπάγου στις 20:30. Ο ” Σίσυφος” είναι μια απίστευτα καλογραμμένη σατυρική κωμωδία του Κώστα Παπαγεωργίου, υπό το σκηνοθετικό βλέμμα του Ακίνδυνου Γκίκα με έναν θίασο (Κώστας Παπαγεωργίου, Φίλιππος Φιλόγλου, Αλέξανδρος Ζουριδάκης, Θοδωρής Ηλιόπουλος, Χρύσα Θεολόγου κ.α.) που μόνο γέλιο θα προσφέρει στο θεατή, αλλά & τροφή για σκέψη. Εγώ υποδύομαι το θεό Άρη, ο οποίος ομολογουμένως είναι σαφώς επηρεασμένος από την προσωπικότητα του Σάκη Ρουβά!
Κλείνοντας, θα ήθελα να τονίσω πως δεν πρέπει να αφήσουμε το παιδί που υπήρχε κάποτε μέσα μας να εξαφανιστεί, παρά τις δυσκολίες. Με χιούμορ, φαντασία και με το «μαζί», όλα είναι πιο εύκολα.
2000
2k
