«Σκοτεινή πέτρα» : Κριτική της παράστασης από τη Βίκυ Διαμάντη.

Το βραβευμένο έργο του Αλμπέρτο Κονεχέρο «Σκοτεινή πέτρα» ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο θέατρο Κιβωτός.
Μπορεί ο πόλεμος να ενώσει τους ανθρώπους; Στο πρόσωπο του «αντιπάλου» σου μπορεί να βρεις το φίλο που θα του εξομολογηθείς τα πιο μύχια μυστικά σου; Πολεμούν οι λαοί ή μόνο οι ηγέτες τους ουσιαστικά;
Η τέχνη μπορεί να ενώσει τις ψυχές; Αποτελεί τη σημαντικότερη κληρονομιά των παλαιότερων γενεών στις νεότερες; Ναι σίγουρα!!! Η τέχνη δημιουργεί ήθος, συναισθηματική διέγερση, βιώματα και έννοιες που διευρύνουν το μυαλό και το ανατάσσουν. Η τέχνη είναι απάγκιο και παρηγοριά για το σύγχρονο άνθρωπο που βρίσκεται σε κοινωνική παρακμή και αδιέξοδο. Το έργο του Αλμπέρτο Κονεχέρο «Σκοτεινή πέτρα», πιο επίκαιρο από ποτέ, μας μεταφέρει στον Εμφύλιο πόλεμο στην Ισπανία το 1937. Η συνάντηση του Ραφαέλ και του Σεμπαστιάν είναι ανατρεπτική. Ο Ραφαέλ τραυματισμένος, έχει συλληφθεί από τους φασίστες φαλαγγίτες του Φράνκο. Ο νεαρός Σεμπαστιάν είναι ο φρουρός του και θα εξελιχθεί ίσως στον άνθρωπο με τον οποίο ο Ραφαέλ θα μοιραστεί τις πιο μεγάλες του αλήθειες. Θα ζητήσει από αυτόν να του εκπληρώσει μία τελευταία επιθυμία: να βοηθήσει ώστε να σωθούν τα τελευταία έργα του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα. Έργα σημαντικά που «οι επόμενες γενιές πρόκειται να τα καταλάβουν».
Το έργο είναι εμπνευσμένο από τη ζωή του Ραφαέλ Ροντρίγκεθ Ραπούν, φοιτητή – μηχανικού ορυκτών πόρων, γραμματέα του θιάσου La Βarraca και συντρόφου του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα τα τελευταία χρόνια της ζωής και των δύο.
Το κείμενο είναι πολύ δυνατό. Διαθέτει ποιητικότητα και μία συναισθηματική παλέτα που πραγματικά καθηλώνει το θεατή και γεννά μέσα του καθοριστικά ερωτήματα γύρω από τη ζωή, τον έρωτα, το θάνατο, την ανθρώπινη φύση, τη βία… Οι λέξεις ακούγονται σαν μηνύματα από ένα διαφορετικό σύμπαν που προσπαθεί να ακυρώσει τα κακώς κείμενα του υπάρχοντος. Τα πρόσωπα λειτουργούν ως πομποί…
Ο Σταύρος Ραγιάς υποδύεται τον Σεμπάστιαν, ένα νεαρό φασίστα, ένα παιδί που δεν κατάλαβε πώς έμπλεξε και δρα σε έναν πόλεμο. «Δεν σκότωσα ποτέ κανέναν» παραδέχεται κάποια στιγμή κατά την εξέλιξη της πλοκής. Μήπως όμως συναίνεσε για να σκοτωθούν κάποιοι άλλοι; Το όπλο στα χέρια του είναι βαρύ… Ο ηθοποιός μπαίνει λίγο αδύναμα στο ρόλο του μιας και ο μονόλογος της έναρξης, παρότι το κείμενο δημιουργεί μεγάλη ένταση, δεν περνάει στον θεατή τα αντικρουόμενα συναισθήματα του νεαρού στρατιώτη: την προσωπική συντριβή απέναντι στο καθήκον. Βέβαια εδώ να πούμε ότι πιθανόν να χρειάζεται κάπως πιο επίμονη σκηνοθετική καθοδήγηση ώστε ο ηθοποιός να βρει τα πατήματά του και να οδηγηθεί στη σωστή υποκριτική γκάμα. Στη συνέχεια ωστόσο ο Σταύρος Ραγιάς ανεβάζει τους ρυθμούς και εξελίσσεται σε συγκλονιστική η ερμηνεία του, κυρίως στο δεύτερο μέρος της παράστασης.
Ο Γιάννης Τσεμπερλίδης με το παίξιμό του δίνει στον Ραφαέλ σάρκα, αλλά και συναισθηματική ύπαρξη, μιας και παίζει με βάθος και συναισθηματική ένταση. Χρειάζεται λίγο να δουλέψει τη χημεία με το συμπρωταγωνιστή του, αλλά σε γενικές γραμμές πετυχαίνει το στόχο του.
Ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης σίγουρα έχει επιλέξει ένα πολύ δυνατό στοίχημα. Αν και σε γενικές γραμμές ακολουθεί μία πολύ φρέσκια και ζωντανή σκηνοθετική άποψη που κάνει την παράσταση πολύ ενδιαφέρουσα, υπάρχουν σημεία που θα έπρεπε να δουλευτούν πιο προσεκτικά και να αποδώσουν την ένταση και το βάθος που απαιτείται όταν ανεβαίνει στη θεατρική σκηνή ένα τόσο ξεχωριστό θεατρικό κείμενο.
Τα σκηνικά και τα κουστούμια της Ηλένιας Δουλαδίρη πραγματικά ρεαλιστικά, συμβάλλουν τα μέγιστα και δημιουργούν τον χώρο που ιδανικά εκτυλίσσεται η δράση.
Ο φωτισμός του Τάκη Λυκοτραφίτη δημιουργεί την ανάλογη ατμόσφαιρα, παίζει υπέροχα μέσα στο σκηνικό και χρωματίζει τις ερμηνείες.
Η μουσική από τον Θέμη Καραμουρατίδη ενισχύει το δραματικό χαρακτήρα της παράστασης και υποβάλλει συναισθηματικά.

Ταυτότητα παράστασης

Σκοτεινή πέτρα

Συγγραφέας: Αλμπέρτο Κονεχέρο
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Ασπιώτης
Ερμηνεύουν: Σταύρος Ράγιας, Γιάννης Τσεμπερλίδης.
Φωνή του Λόρκα: Κωνσταντίνος Ασπιώτης
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Σκηνικά – Κουστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη
Σχεδιασμός φωτισμών Τάκης Λυκοτραφίτης
Βοηθός σκηνοθέτη Μαρία Νικολαΐδη