«Το κουκλόσπιτο» : Κριτική της παράστασης.

Η θεατρική παράσταση «Το κουκλόσπιτο» του Χένρικ Ίψεν παίζεται στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής.
Πρόκειται για ένα εμβληματικό έργο του Ίψεν, πρωτοπόρο για την εποχή που γράφτηκε μιας και παρουσιάζει την πορεία μίας γυναίκας προς την ανεξαρτησία, γεγονός που εκείνη την εποχή δεν ήταν αποδεκτό μιας και η θέση της γυναίκας, σύμφωνα με τα κοινωνικά στερεότυπα, ήταν στο σπίτι, να φροντίζει τα θέματα του σπιτιού και να ασχολείται κυρίως με την ανατροφή των παιδιών.
Ο Ίψεν έχει στήσει πολύ έξυπνα τους χαρακτήρες μιας και φέρνει δίπλα δίπλα μία γυναίκα, τη Νόρα, που ζει σύμφωνα με τις επιταγές του συζύγου της μία ήρεμη οικογενειακή ζωή, χωρίς η ίδια να έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις παρά μόνο να φροντίζει τον Τόρβαλντ και τα παιδιά της, σε ένα περιβάλλον αποστειρωμένο, χωρίς ερεθίσματα και αναζητήσεις. Δίπλα της η Κριστίνα, μία γυναίκα που οι συγκυρίες της ζωής την ανάγκασαν ουσιαστικά να πάρει τη ζωή στα χέρια της, να εργαστεί, να έχει εντελώς διαφορετικές ανάγκες και αναζητήσεις. Βέβαια και η Κριστίνα υποκύπτει στην ανθρώπινη ανάγκη για συντροφικότητα και ζει με την ανάμνηση ενός ματαιωμένου έρωτα που όταν ξαναβρίσκεται στο δρόμο της, προσπαθεί να ξαναφέρει στη ζωή της και να τον ζήσει. Από την άλλη, η Νόρα ζει ένα λανθάνοντα «έρωτα» για το φίλο του άνδρα της, μιας και εκείνος της αφήνει περισσότερα περιθώρια δράσης και έκφρασης.

Η σκηνοθεσία από τον Γιώργο Σκευά πληροί τις απαιτήσεις του έργου, αν και σε κάποια σημεία ο ρυθμός γίνεται λίγο αργός με αποτέλεσμα αυτό να κουράζει το θεατή και να κάνει το έργο «κοιλιά». Ίσως αν δουλευτούν αυτές οι στιγμές λίγο παραπάνω να μπορέσει να έρθει η ισορροπία και η παράσταση να αποκτήσει ξεχωριστό ενδιαφέρον.

Το σκηνικό από την Εύη Μανιδάκη δεν εντυπωσιάζει. Είναι πολύ αφαιρετικό και όχι τόσο πρακτικό, τόσο από την άποψη ότι ο θεατής δεν μπορεί να έχει πλήρη εικόνα αν κάθεται σε συγκεκριμένες θέσεις, όσο και γιατί δεν επιτρέπει στους ηθοποιούς να το χρησιμοποιήσουν και να πλάσουν τις σκηνές πιο ρεαλιστικά. Το τοιχάκι που βρίσκεται στο κέντρο, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι λειτουργεί σημειολογικά ως ένα πλαίσιο (ουσιαστικά το κουκλόσπιτο) μέσα στο οποίο κινείται η ηρωίδα, ωστόσο πρακτικά δεν έχει αυτή τη λειτουργία. Αντίθετα τα κουστούμια από τη Νίκη Ψυχογιού, παρότι δεν είναι εποχής, δημιουργούν μία πολύ ωραία και εναρμονισμένη με την παράσταση εικόνα, είναι άνετα και βοηθούν στο χτίσιμο του τύπου που υποδύεται ο κάθε ηθοποιός.

Οι φωτισμοί από την Κατερίνα Μαραγκουδάκη ίσως θα έπρεπε να είναι πιο ζωντανοί και να παίζουν σε περισσότερα επίπεδα. Η μουσική καλή, χωρίς όμως κάτι το ιδιαίτερο.

Η ερμηνεία της Αμαλίας Μουτούση πραγματικά εντυπωσιακή. Δίνει σάρκα και οστά στη Νόρα με ένα τρόπο πολύ πειστικό και άνετο. Κλιμακώνει υπέροχα τις ψυχολογικές της μεταπτώσεις και τα αδιέξοδα. Λειτουργεί όχι μόνο με την εκφορά του λόγου και με την κίνησή της αλλά και με το βλέμμα της.

Ο Άρης Λεμπεσόπουλος επίσης ερμηνεύει υπέροχα τον αυταρχικό Τόρβαλντ. Του προσδίδει τον απαραίτητο δυναμισμό και την ένταση, ενώ ισορροπεί υπέροχα την τραγικότητα αυτού του χαρακτήρα με την υπεροψία της εξουσίας του επάνω στη γυναίκα του.

Η Μαρία Ζορμπά ως Κριστίνα Λίντε, είναι πάρα πολύ καλή. Ο λόγος της, η κίνησή της, το πρόσωπό της και οι εκφράσεις της δίνουν ξεχωριστό ενδιαφέρον σε αυτό το ρόλο και πραγματικά η συμμετοχή της είναι ένα στοιχείο που βοηθάει πολύ την παράσταση.

Ο Γιώργος Συμεωνίδης, ως Νιλς Κρόγκσταντ, κάνει μία πολύ ωραία ερμηνεία χωρίς όμως κάτι το ιδιαίτερο ή υπερβατικό.

Ο Νικόλας Παπαγιάννης, ως γιατρός Ρανκ ισορροπεί υπέροχα ανάμεσα στο τραγικό και το σαρκασμό που χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο ήρωα.

Πρόκειται για μία παράσταση που έχει πολύ δυνατές ερμηνείες ωστόσο δεν υποβοηθούνται από το περιβάλλον. Πάντα όμως «Το κουκλόσπιτο» του Χένρικ Ίψεν αποτελεί μία ξεχωριστή εμπειρία ως παράσταση για εκείνους που αγαπούν το καλό θέατρο.

Ταυτότητα παράστασης

Το κουκλόσπιτο

Του Χένρικ Ίψεν

Μετάφραση – Δραματουργική επεξεργασία: Γιώργος Σκεύας

Σκηνοθεσία: Γιώργος Σκεύας

Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη

Κουστούμια: Νίκη Ψυχογιού

Μουσική – Σύνθεση ήχων: Σήμη Τσιλαλή

Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη

Βοηθός σκηνοθέτη: Σύλβια Λιούλιου

Βοηθός σκηνογράφου: Φιλάνθη Μπουγάτσου

Σχεδιασμός χτενισμάτων: Αλέξανδρος Μπαλαμπάνης