Μετά τον χωρισμό της με τον Ζάχο Χατζηφωτίου, η Τζένη Καρέζη, εγκατέλειψε την κοσμική ζωή. Στο πλευρό του Κώστα Καζάκου, με τον οποίο παντρεύτηκε το 1968, ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τη σκληρή πολιτική πραγματικότητα. Η άνοδος των συνταγματαρχών στην εξουσία τη συγκλόνισε.
Στις 22 Ιουνίου του 1973, η Τζένη Καρέζη και ο Κώστας Καζάκος ανεβάζουν στο θέατρο “Αθήναιον” το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλη “Το Μεγάλο μας Τσίρκο”. Στο έργο, μέσα από σατιρικά και δραματικά νούμερα και τραγούδια γινόταν μια αναδρομή στην ιστορία της Ελλάδας από την Τουρκοκρατία, τον Όθωνα και τους υπόλοιπους κυβερνήτες της ανεξάρτητης Ελλάδας ως την Μικρασιατική καταστροφή, τον πόλεμο του ’40 και το –τότε– σήμερα… Η μουσική του έργου ήταν του Σταύρου Ξαρχάκου και τα τραγούδια της παράστασης απέδιδαν ο Νίκος Ξυλούρης και τα μέλη του θιάσου. Τα σκηνικά της παράστασης ήταν του Ευγένιου Σπαθάρη και στο θίασο πρωταγωνιστικούς ρόλους είχαν ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, ο Στέλιος Κωνσταντόπουλος, ο Νίκος Κούρος, ο Τίμος Περλέγκας και ο Χρήστος Καλαβρούζος.
Επιμέλεια αφιερώματος : Γιάννης Καντήρος
Το “μεγάλο μας τσίρκο” είχε μεγάλη απήχηση στο αθηναϊκό κοινό, και λόγω της μεγάλης προσέλευσης των θεατών οι παραστάσεις στο “Αθήναιον” χαρακτηρίστηκαν εκ των υστέρων ως οι ” μαζικότερες — μέχρι το Πολυτεχνείο — πολιτικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας”. Σύντομα οι λογοκριτές της χούντας κατάλαβαν ότι το έργο δεν ήταν μια απλή κωμωδία αλλά περνούσε στον κόσμο αντιδικτατορικά μηνύματα και-αποφασίζωμεν και διατάσσωμεν- σταμάτησαν τις παραστάσεις. Οι πρωταγωνιστές του έργου συνελήφθησαν και η Τζένη Καρέζη κλείστηκε στη φυλακή για τρεις μήνες.. Το έργο ανεβαίνει ξανά από τον ίδιο θίασο μετά την πτώση της χούντας σε Αθήνα και επαρχία και γνωρίζει και πάλι τεράστια επιτυχία.
Το Νοέμβρη του 1973 ηχογραφήθηκαν τα τραγούδια κι ένα μεγάλο μέρος της παράστασης στο στούντιο Polysound και το 1974 κυκλοφόρησε ένας διπλός δίσκος.
Το “Μεγάλο μας τσίρκο” του Ιάκωβου Καμπανέλλη παρουσιάστηκε το καλοκαίρι του 1973 στο θέατρο Αθήναιον με τους Τζένη Καρέζη, Κώστα Καζάκο, Διονύση Παπαγιαννόπουλο, Τίμο Περλέγκα, Χρήστο Καλαβρούζο κ.α.
Τα τραγούδια έγραψαν ο Ιάκωβος Καμπανέλλης και ο Σταύρος Ξαρχάκος και τα ερμήνευσε ο Νίκος Ξυλούρης.
Τα σκηνικά επιμελήθηκε ο Ευγένιος Σπαθάρης και το έργο σκηνοθέτησε ο Κώστας Καζάκος.
Εκατοντάδες θεατές παρακολουθούσαν καθημερινά την παράσταση, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των αστυνομικών. Οι τελευταίοι δεν βρίσκονταν εκεί για να απολαύσουν το έργο, αλλά ως απεσταλμένοι του καθεστώτος. Σημείωναν τα κομμάτια της παράστασης στα οποία χειροκροτούσε περισσότερο ο κόσμος, για να επιβεβαιώσουν ότι το έργο είχε μηνύματα εναντίον του καθεστώτος. Την ημέρα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, Καρέζη, Καζάκος και Ξυλούρης ήταν στο πλευρό των φοιτητών. Άλλωστε το θέατρο στο οποίο παιζόταν η παράσταση, ήταν ακριβώς απέναντι από το Πολυτεχνείο. Τρεις μέρες μετά, τον αγώνα των ηθοποιών διέκοψε η αιφνίδια σύλληψη της Καρέζη.