Ο Γιώργος Γληνός ήταν από τους σημαντικούς Έλληνες ηθοποιούς του θεάτρου που διακρίθηκε σε δραματικούς κυρίως ρόλους, έργων του Σαίξπηρ, του Γκαίτε, του Σίλλερ και άλλων, σε μια εποχή που το καλό θέατρο ανθούσε στην Ελλάδα. Γνωστός στο ευρύ κοινό και από τις εμφανίσεις του στον κινηματογράφο. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον καπετάν Γιακουμή στην ταινία” Η Αγνή του λιμανιού (1952), του Γιώργου Τζαβέλλα, όπου αντικατέστησε τον Βεάκη που είχε στο μεταξύ πεθάνει.
Στην κεντρική φώτο με την Ελένη Παπαδάκη σε μια σπάνια φωτογραφία του 1938 από το έργο “Πρίγκηπας του Χόμπουργκ” σε σκηνοθεσία Δ. Ροντήρη.
Επιμέλεια αφιερώματος : Γιάννης Καντήρος
Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1895 όπου και ασχολήθηκε με το θέατρο από πολύ νέος. Ήρθε στην Ελλάδα με τη Μικρασιατική Καταστροφή. Ερχόμενος στην Ελλάδα εντάχθηκε στο θιάσο της Κοτοπούλη και την Ελεύθερη Σκηνή έως το 1930. Τη σαιζόν 1930-31 περιόδευσε με την Κυβέλη και τον Αιμίλιο Βεάκη στην Κωνσταντινούπολη. Το 1945 συνεργάστηκε με τους Ενωμένους Καλλιτέχνες, έπειτα με την Κυρία Κατερίνα και τη Μελίνα Μερκούρη και το καλοκαίρι του 1949 με τον Πέλο Κατσέλη. Πολυετής -αν και με διακοπές- ήταν η συνεργασία του με το Εθνικό Θέατρο, στη δύναμη του οποίου εντάχθηκε από τη σύστασή του το 1932 και με το οποίο διακρίθηκε, περνώντας πλέον στη γραμμή των σημαντικών πρωταγωνιστών και ερμηνεύοντας μερικούς από τους πιο χαρακτηριστικούς ρόλους του.Oι περίοδοι της συνεργασίας του ήταν: 1932-1944, 1950-1953 και, τέλος, 1955-1960, οπότε και αποσύρθηκε οριστικά από την ενεργό θεατρική ζωή για λόγους υγείας. Δίδαξε, επίσης, στη Δραματική Σχολή του Εθνικού. Μεταξύ των μαθητών του περιλαμβάνονται οι Θάνος Λειβαδίτης, Νίκος Κούρκουλος, Κατερίνα Γιουλάκη και Γιώργος Πάντζας και ξεκίνησε τη συνεργασία του με τους καλύτερους θιάσους της Αθήνας, όπως της Μαρίκας Κοτοπούλη, την Ελεύθερη Σκηνή, την Κυβέλη και κυρίως με το Εθνικό Θέατρο. Ωστόσο, στο ευρύ κοινό έγινε γνωστός παίζοντας στην επιτυχημένη ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα, «Η Αγνή του Λιμανιού» (Φίνος Φιλμ – 1952), ως συμπρωταγωνιστής της Ελένης Χατζηαργύρη και του, νεαρού τότε, Αλέκου Αλεξανδράκη. Η δεύτερη ταινία που έπαιξε, έχοντας και σε αυτή απήχηση σε όλη την Ελλάδα, ήταν το βουκολικό ειδύλλιο «Γκόλφω» του Ορέστη Λάσκου, (Φίνος Φιλμ – 1955), με συμπρωταγωνίστρια την Αντιγόνη Βαλάκου και πολλούς άλλους εξαιρετικούς ηθοποιούς.
Από τους ρόλους που υποδύθηκε ξεχώρισαν αυτοί του Ιάγου στον Οθέλο, του τρελού Φέστα στη Δωδεκάτη νύχτα και του Λεόντιου στο Χειμωνιάτικο παραμύθι του Σαίξπηρ, του Φιλίππου Β΄ στον Δον Κάρλο του Σίλερ, του Μεφιστοφελή στον Φάουστ του Γκαίτε, του Ταρτούφου στο ομότιτλο έργο του Μολιέρου του Τιερέχεν στη Σκουριά των Β.Κίρσον και Α.Ουσπένσκυ, του Προξένου Γκρότι στο Να ντύσουμε τους γυμνούς του Πιραντέλλο κ.άλ. Στο ελληνικό ρεπετρόριο (κλασικό και νέο), διακρίθηκε τις τραγωδίες του Σοφοκλή, του Αισχύλου και στην Τρισεύγενη του Παλαμά, όπου ως Πέτρος Φλώρης ενθουσίασε και τον ίδιο τον ποιητή.
Φιλμογραφία
- Για την αγάπη της (1930), του Βασίλη Περίδη.
- Η Αγνή του λιμανιού (1952), του Γιώργου Τζαβέλλα ως “καπετάν Γιακουμής”, όπου αντικατέστησε τον Βεάκη που είχε στο μεταξύ πεθάνει.
- Γκόλφω (1955), του Ορέστη Λιάσκου ως “Τάσος Θανασούλας”.
- Της τύχης τα γραμμένα (1957), του Φίλιππα Φυλακτού. Η ταινία είναι σπονδυλωτή και ο Γληνός συμμετέχει στο σκετς ” Ένας απατημένος σύζυγος “.
Πέρα από την αξιόλογη προσφορά του στην υποκριτική τέχνη, σημαντική ήταν και η συγγραφή του βιβλίου του «Ώρες Σκηνής», με σκέψεις και μελέτες πάνω στο ελληνικό θέατρο, που κυκλοφόρησε το 1953.
Το 1954 τιμήθηκε από την Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών για τα 35 χρόνια της καλλιτεχνικής του δράσης” ως ένας από τους “αξιώτερους και πιο σημαντικούς εργάτες της νεοελληνικής σκηνής”και το 1962 από την Εστία Νέας Σμύρνης. Επιπλέον, η πολιτεία του απένειμε το Χρυσό Σταυρό του Φοίνικος.
Πέθανε στις 5 Ιανουαρίου 1966.