Ρώσοι συγγραφείς- Από τον Ουμανισμό του Πούσκιν στον ποιητικό ρεαλισμό του Τσέχωφ

Το Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού Βeton7 διοργανώνει κάθε χρόνο το φεστιβάλ με τίτλο “Θεατρικές Συνθέσεις” με βάση ένα θεατρολογικό άξονα, δίνοντας την δυνατότητα σε θεατρικές ομάδες και μεμονωμένους καλλιτέχνες, να παρουσιάσουν την δουλειά τους στη σκηνή του Beton7.

Οι θεατρικές συνθέσεις V προτείνουν τους ανοιχτούς ορίζοντες της Ρωσικής λογοτεχνίας.

Ο Θάνατος του Ιβάν Ιλίτς – Λέων Τολστόι

(Σονάτες Αναχώρησης)

Ο επιφανής δικαστικός Ιβάν Ιλίτς, αναζητά μπροστά στο φόβο του θανάτου την προσωπική του σωτηρία. Απομονωμένος και αποξενωμένος μετατρέπει την οδύνη του επερχόμενου τέλους σε μια χαραμάδα φωτός.

Ο ήρωας του Τολστόι, συναντά ερμηνευτικά και ενσαρκώνει τον ήρωα στην ταινία του Louis Malle “Η φλόγα που τρεμοσβήνει”.

Οι έννοιες του χώρου και του χρόνου, της ζωής και του θανάτου, ισορροπούν θεατρικά ανάμεσα στη φιλοσοφική νουβέλα “Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς” του Τολστόι και στο υπαρξιακό δράμα της γαλλικής nouvelle vague.

Σκηνοθεσία-

δραματουργική επεξεργασία: Λεωνίδας Παπαδόπουλος

 

Θίασος Μοντέρνοι Καιροί

Νικολάι Γκόγκολ “Οι Παίκτες”

Πρόκειται φαινομενικά για μια φάρσα, μια κωμική ιστορία με αναπάντεχο τέλος. Στην πραγματικότητα το έργο ανασκαλεύει, αποκαλύπτει και απεικονίζει με τον πιο γλαφυρό τρόπο την παρακμή, τη διαφθορά και τη σαπίλα της ρώσικης κοινωνίας του 19^ου αιώνα.

Εκατόν εβδομήντα τόσα χρόνια μετά, στην εφιαλτικά αβέβαιη κοινωνία του σήμερα, το έργο αποκτά μιαν απίστευτη επικαιρότητα.

 Ο κλέψας του κλέψαντος, μια λέσχη αέναης απάτης, ένας συρφετός απατεώνων, που συναγωνίζονται στο πώς θα εξαπατήσει ο ένας τον άλλον, σε ένα περιβάλλον εξαπλωμένης διαφθοράς, μέσα στο οποίο κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τίποτα.

Σκηνοθεσία : Κώστας Νταλιάνης

 

ΤΣΑΪΚΑ! Δύο παράλληλες ιστορίες, ένα σημείο στίξης.

«Χρειάζονται νέοι τύποι. Νέοι τύποι χρειάζονται, καὶ ἂν δὲν ὑπάρχουν τοιοῠτοι, τότε τίποτε δὲν χρειάζεται.»

Άντον Τσέχωφ- Ο Γλάρος

Το θαυμαστικό αποτελεί το μοναδικό όπλο στα χέρια των ηρώων του Γλάρου. Μέσω αυτού καλούνται να εκφράσουν την αγανάκτηση, τον ενθουσιασμό, την οργή, τον έρωτα. Κάπου αλλού στη Ρωσία, ο δημόσιος υπάλληλος Εφίμ Φόμιτς Περεκλάντιν, ανακαλύπτει μόλις στην τελευταία δεκαετία της ζωής του, πως δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ του θαυμαστικό. Δύο παράλληλες ιστορίες που συναντιούνται σε ένα κοινό σημείο στίξης.

Σκηνική σύνθεση βασισμένη στο διήγημα «Το θαυμαστικό» και στο θεατρικό έργο «ο Γλάρος» του Άντον Τσέχωφ στην πρώτη μετάφραση του Γλάρου στα ελληνικά, του Αγαθοκλή Γ. Κωνσταντινίδη, που δημοσιεύθηκε το 1906 στο περιοδικό «Ηλύσια».

Δραματουργία- σκηνοθεσία: Δημήτρης Δημόπουλος, Λίνα Καλπαζίδου.

 

Ομάδα Illustrations Confuses

Το μπάνιο

Vl. Mayakovsky

«Το μπάνιο» κωμικοτραγικό δράμα του Βλάντιμιρ Μαγιακόφσκι. Το έργο συντάσσεται τον Ιανουάριο του 1930 περίοδο όπου η σταλινική καταπίεση συγκεκριμενοποιείται. Τρεις μήνες αργότερα ο συγγραφέας αυτοκτονεί. 

  Κύριο θέμα της παράστασης αποτελεί η κριτική της κρατικής λειτουργίας. Ο συγγραφέας εναντιώνεται στον γραφειοκρατικό μηχανισμό, τον στερεότυπο λόγο και το δύσκαμπτο πνεύμα του.

  Επιθυμία της ομάδας Illustrations Confuses (Αντωνία Βασιλάκου και Dimitri Rekatchevski ) αποτελεί πρωταρχικά να εισακουστεί το κείμενο του συγγραφέα, αλλά και να παρουσιαστούν οι σκηνές μέσα από ένα αισθητικό αποτέλεσμα που βασίζεται στο στυλιζάρισμα των ερμηνευτών με στοιχεία «γκροτέσκο», ορίζοντας την κωμικότητα μέσω της απαισιοδοξίας και του σαρκασμού.

 

Σκηνοθεσία : Αντωνία Βασιλάκου- Dimitri Rekatchevski

 

ArtIsLife

Η Μπάμπα Γιαγκά , το σκοτεινό τρυγόνι και ο γλάρος

 Τα παραμύθια  έχουν διαπεράσει το έργο των μεγάλων ρώσων δημιουργών. Mελετώντας τα επί σκηνής πλησιάζουμε τους ήρωες της ρώσικης λογοτεχνίας, οι οποίοι αναδεικνύονται σε αρχέτυπα που εκφράζουν εσωτερικές συγκρούσεις, όπως ακριβώς συμβαίνει και στον πυρήνα των λαϊκών ρώσικων παραμυθιών.

Η παράστασή μας ακουμπά στη ρώσικη αφήγηση που ξεκινάει από τα λαϊκά παραμύθια – κοινά με όλα τα άλλα  ευρωπαϊκά  –  και  φθάνει ως τα διηγήματα του Τσέχωφ και του Γκόρκι. 

 

Σκηνική σύνθεση/Σκηνοθεσία: Μαρία Φραγκή

 

Η Μύτη του Νικολάι Γκόγκολ, όπως την αφηγήθηκε ο Αντρέα Καμιλλέρι.

Ένας δημόσιος υπάλληλος περνά ώρες αγωνίας στο γραφειάκι του. Με μόνη συντροφιά και παρηγοριά του το δελτίο ειδήσεων από μια υπερμεγέθη τηλεόραση, παρακολουθεί το θρίλερ της ανεύρεσης της χαμένης μύτης του. Η μύτη εθεάθη μέσα στο πρωινό καρβέλι ενός κουρέα, ενώ έπειτα, σύμφωνα με μαρτυρίες πολιτών, άρχισε τις βόλτες στους δρόμους της πόλης…

Ένας ασυνήθιστος μονόλογος που απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες και συνδυάζει πειραματική ηλεκτρονική μουσική live επί σκηνής με προβολές βίντεο.

 

Από την ομάδα Anima Ludens.

Σκηνοθεσία: Ελένη Πολιτοπούλου

Μουσική-Sound Design-

live ηχητική δημιουργία: Άννα Μουζάκη

 

If, a play.

Πώς γεννιέται ένα θεατρικό έργο; Σε ποιόν ανήκει τελικά το έργο όταν γίνεται παράσταση; Στον συγγραφέα ή στον σκηνοθέτη;  Είναι η ζωή θεατρική; Μπορεί να ειναι ζωντανό το θέατρο;
Με βλέμμα αθωότητας και τη μέθοδο της διακειμενικότητας μέσα από επιστολές, θεατρικά έργα, πραγματικά ιστορικά στοιχεία αλλά και μυθοπλασία με τον τίτλο If, a play, η Αναστασία Κουμίδου αναπλάθει και σκηνοθετεί μια συνάντηση του Anton Chekhov με του Konstantin Stanislavski μια ωραία καλοκαιριάτικη νύχτα δίπλα στη λίμνη.

Σκηνοθεσία : Αναστασία Κουμίδου

 

“ΟΝΕΓΚΙΝ”

Ο Ονέγκιν είναι ένα πρόσωπο τυχερό, χαρισματικό, ένας νέος άντρας εύστροφος και ζωντανός, άριστος “στην επιστήμη του πάθους του τρυφερού”. Είναι όλ’ αυτά, έως ότου αισθανθεί το “spleen”: θυμός, χολή, ανία τον οδηγούν στο να παρατήσει τις έντονες ηδονές και να αφεθεί “στην απάθεια, στο μαράζι μιας άδειας ψυχής”. Ανίκανος ο ίδιος να γράψει, γνωρίζει τον ποιητή και γίνονται φίλοι καρδιακοί.

Βασισμένο στο έμμετρο μυθιστόρημα του Αλεξάντρ Πούσκιν “Ευγένιος Ονέγκιν”, το έργο μας επιχειρεί να απευθυνθεί στον απαθή άνθρωπο. Στον άνθρωπο του σήμερα, που δεν εκπλήσσεται πια. Μέσω της ζωντανής μουσικής, βασικό και αναπόσπαστο μέρος της σκηνικής δράσης, προσπαθούμε να προτείνουμε μια γνωριμία αυτού του ανθρώπου με τον ποιητή. Να αγγίξουμε τις χορδές αυτές που έχουν νεκρωθεί.

Συστατικά αυτής της μουσικής είναι αυτά της ιστορίας του Ευγένιου Ονέγκιν: η φιλία, η εξομολόγηση, η απόρριψη, η μονομαχία, ο θάνατος, η επανένωση, ο καημός.

Ομάδα Νοσταλγία – Τώνια Ράλλη

 

BETON7 | Πύδνας 7, Βοτανικός – Αθήνα 11855 | (στάση μετρό ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ) | τηλ.2107512625 | www.beton7.com