Μάνια Παπαδημητρίου : « Η δική μου θέση είναι η διαρκής και ανοιχτή απορία απέναντι σε ό,τι συμβαίνει »

Η σημαντική ηθοποιός και σκηνοθέτης Μάνια Παπαδημητρίου μιλάει στα Θ.Π για το «B.ound, το σκηνικό που φοβάται», την παράσταση που σκηνοθετεί και παίζει, στο Δημοτικό θέατρο Πειραιά, σε κείμενο της Χριστιάνας Λαμπρινίδη, από τις 27 Ιουνίου στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών.

Τι πραγματεύεται η παράστασή σας στο φεστιβάλ Αθηνών;

Είναι μια παράσταση πάνω σε αληθινές μαρτυρίες ανθρώπων από πάρα πολλά μέρη του κόσμου σε διαφορετικές συνθήκες ζωής, όλα επεξεργασμένα από την πένα της Χριστιάνας Λαμπρινίδη, σε μια μορφή σουρεαλιστικού παραμυθιού. Βλέπει κανείς διαφορετικές αγωνίες ανθρώπων σε διαφορετικές κοινωνικές πραγματικότητες και μπορεί να σκεφτεί πολλά για τον εαυτό του και τα δικά του προβλήματα.

Τι σας ενδιέφερε σε αυτό το έργο ;

Με ενδιέφερε η γραφή. Αυτή η καταιγιστική εναλλαγή εμπειριών που μου έδωσε το δικαίωμα διαβάζοντάς το να αισθανθώ πόσο μοιάζουμε οι άνθρωποι μεταξύ μας σε κάποια πράγματα , αλλά και πόσα άλλα μας διαφεύγουν, γιατί δεν έχουμε σκεφτεί ποτέ πώς νιώθει κάποιος που ζει μια διαφορετική πραγματικότητα από τη δική μας. Εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια χώρα και συνεχώς σκέφτομαι και έχω αγωνία για το μέλλον σύμφωνα με τα όσα έχω ζήσει ως τώρα. Όμως υπάρχουν χώρες ολόκληρες δίπλα μας που διαλύονται τούτη τη στιγμή και εκεί μέσα ζούσαν άνθρωποι που είχαν ακριβώς τις ίδιες αγωνίες με μένα. Όμως τώρα που μιλάμε αυτοί βρίσκονται δίπλα μας χωρίς χαρτιά να αναζητούν να ξαναχτίσουν τη ζωή τους από την αρχή. Αυτό δεν μπορεί να μην μας αφορά, γιατί ό,τι συμβαίνει στον διπλανό μας μπορεί πολύ εύκολα να συμβεί και σε μας.

Τι σημαίνει ο υπότιτλος «το σκηνικό που φοβάται»;

Αυτό που φοβάται το σκηνικό είναι ακριβώς όλα όσα σας ανέφερα προηγουμένως, όλα μοιάζουν αλληλοεξαρτώμενα στην εποχή μας και όλα μοιάζουν να κρέμονται από μια κλωστή.

Στην παράσταση ακούγονται πολλές διαφορετικές ιστορίες. Πώς συνδέονται μεταξύ τους;

Οι ιστορίες δεν συνδέονται μεταξύ τους. Οι πραγματικότητες που τις γεννούν συνδέονται. Η βασική εναλλαγή είναι κατάσταση ειρήνης – κατάσταση πολέμου. Όμως υπάρχουν και οι ενδιάμεσες καταστάσεις, όπως μετά τον πόλεμο, ή πριν τη σύγκρουση, ή σύγκρουση και ειρήνη μαζί. Η ιστορία μάς δείχνει πώς αλλάζει ο άνθρωπος και τα θέλω του, όταν αλλάζει το φόντο κάθε τρεις και λίγο. Και η επιλογή μας να γίνουν όλα αυτά από έναν θίασο 11 ανθρώπων μόνο και μάλιστα ηθοποιών κάνει αυτήν την εναλλαγή το θεμελιώδες στοίχημα της παράστασής μας.

Ποια η δική σας θέση απέναντι στα θέματα της παράστασής σας;

Η δική μου θέση είναι η διαρκής και ανοιχτή απορία απέναντι σε ό,τι συμβαίνει. Τα θέματα είναι πολύ μεγάλα και η γνώση μας γι’ αυτά ανεπαρκής. Απλώς να μπορούμε και να τα παραθέτουμε, κρατώντας την κατάλληλη απόσταση. Δεν θέλουμε να κοροϊδέψουμε τον κόσμο πως ξέρουμε κάτι περισσότερο απ’ όσο ο καθένας για όλα αυτά. Απλώς εμείς τα παραθέτουμε με μια συγκεκριμένη λογική για να φωτίσουμε κάποιες πτυχές της αλληλοδιαπλοκής των εξουσιών, που πάντα κρύβονται πίσω από συγκεκριμένες επιλογές που επηρεάζουν τη ζωή και την τύχη ολόκληρων πληθυσμών στον κόσμο. Οι πόλεμοι δεν γίνονται μόνοι τους κάποιοι τους προξενούν για λόγους συμφερόντων. Και κάποιοι τους σταματούν όταν τους συμφέρει. Το ζήτημα είναι ποιος γίνεται ο ενδιάμεσος για μια τέτοια αλληλουχία ; Κάποιος άνθρωπος και πάλι το κάνει αυτό. Και εδώ τίθεται το ερώτημα Αν δεν δεχόταν να το κάνει; Αν παραιτείτο; Ή για να το πω ποιητικότερα, αν έκοβε τα σκοινιά που τον κρατούν δεσμώτη;

Πρόκειται για μια παράσταση αφηγηματικού θεάτρου. Πώς δουλέψατε πάνω στο υλικό σας και ποιος ο βασικός σας σκηνοθετικός άξονας;

Είναι μια παράσταση συνόλου. Κάθε ιστορία επαληθεύεται και υποστηρίζεται από το σύνολο των ηθοποιών κινησιολογικά ή μουσικά. Αυτός είναι ο άξονας. Ουσιαστικά είναι σαν να προσπαθούμε να διαβάσουμε ξανά το έργο μπροστά στους θεατές ζωντανεύοντας ξεχωριστά κάποιες πιο σημαντικές αφηγήσεις.

Μελλοντικά σας σχέδια;

Προς το παρόν είναι τόσο δύσκολο αυτό που έχουμε να κάνουμε που δεν μπορώ να μιλήσω για τη συνέχεια. Για μενα είναι πολύ σημαντικό αυτό το στοίχημα με το Φεστιβάλ στο Δημοτικό θέατρο Πειραιά και όλα γυρνούν γύρω απ’ αυτό. Ελπίζω ,αν πάμε καλά να μας δοθεί η ευκαιρία για κάποια συνέχεια. Ως ηθοποιός θα συμμετάσχω σε τρεις παραστάσεις το χειμώνα, αν όλα πάνε καλά: επανάληψη τη « Γυάλα» στο Φούρνο και δυο άλλες στο Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας και στο Από Μηχανής. Αλλά επειδή το φόντο αλλάζει συνεχώς στο χώρο μας, λέω πάντα: αν όλα πάνε καλά .

2000

2k