Ο διακεκριμένος Ελβετός σκηνοθέτης Μίλο Ράου με την «Αυτοκρατορία / Empire» ολοκληρώνει την τριλογία του «Η Ευρωπαϊκή Τριλογία / The Europe Trilogy» που αποτελείται από τα έργα: «Εμφύλιοι πόλεμοι / The civil wars» (2014), «Σκοτεινά χρόνια / Dark ages» (2015) και «Αυτοκρατορία / Empire» (2016).
Η τριλογία έχει ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα, αποτελεί ένα πολυφωνικό πορτραίτο της Ευρώπης στα τέλη του 20ου αιώνα και αφουγκράζεται μια πληγωμένη Ήπειρο μετά το τέλος των ιδεολογιών, την πτώση του τείχους του Βερολίνου, την κατάρρευση του κομμουνισμού, τον εμφύλιο πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία και τον ρόλο της απέναντι στο κύμα των προσφύγων από εμπόλεμες χώρες κυρίως της Μέσης Ανατολής, χρησιμοποιώντας το θέατρο με μια αυτοαναφορικότητα.
Ο σαραντάχρονος σκηνοθέτης κάνει θέατρο – ντοκουμέντο με μια καθαρά προσωπική «ματιά» που εμπεριέχει έναν αναστοχασμό πάνω στο θέατρο και τη θεατρικότητα.
Ο Μίλο Ράου με το σχήμα του «Διεθνές Ινστιτούτο Πολιτικών Εγκλημάτων» παρουσιάζει στο Φεστιβάλ Αθηνών για δεύτερη συνεχή χρονιά, μετά το «Dark ages», την «Αυτοκρατορία / Empire». Στο έργο τέσσερις ηθοποιοί: η Μάγια Μόργκενστερν (Ρουμάνα, Εβραϊκής καταγωγής), ο Ακύλλας Καραζήσης (Έλληνας, της γενιάς του Μάη του ’68), ο Ramo Ali (Κούρδος από την Βόρεια Συρία που ζει στην Γερμανία) και ο Rami Khalat (Σύριος που ζει στην Γαλλία) «εξομολογούνται» στην κάμερα και στο κοινό βιώματα που τους σημάδεψαν στην παιδική τους ηλικία και μετά. Η πατρική φιγούρα, τα χρόνια των σπουδών, η απόρριψη, η φυγή, ο θάνατος, η ελπίδα για μια νέα αρχή. Η μνήμη λειτουργεί επιλεκτικά, αναδεύει το παρελθόν για να «σφυρηλατήσει» ένα παρόν που υπόσχεται ένα μέλλον στην «γηραιά» Ήπειρο.
Οι τέσσερις ηθοποιοί, καλούνται να παίξουν τον δυσκολότερο ρόλο της καριέρας τους, υποδυόμενοι τον ίδιο τον εαυτό τους με μέτρο, ευαισθησία, άλλοι και με χιούμορ. Οι προσωπικές τραγωδίες και περιπέτειες αναμειγνύονται με τις καλλιτεχνικές ανησυχίες και αναζητήσεις. Η τραγωδία ως αρχαία και σύγχρονη εμπλέκεται με την ζωή και την τέχνη.
Οι τέσσερις ηθοποιοί γυρίζουν το σκηνικό. Πίσω από ένα καπνισμένο και μισοκατεστραμμένο σπίτι εμφανίζεται το εσωτερικό του, η κουζίνα του Κούρδου Ali (σκηνικά: Anton Lukas), οι ηθοποιοί τοποθετούν τα φώτα και την κάμερα που χειρίζονται εναλλάξ, εκτός από την Μόργκερνστερν και παραμένουν συνεχώς στην σκηνή. Πάνω από την κουζίνα, στον δεύτερο όροφο, υπάρχει μια μεγάλη οθόνη όπου προβάλλεται το πρόσωπο του ηθοποιού που μιλά, δίνοντας την ευκαιρία στο θεατή να τον παρακολουθεί συγχρόνως και επάνω στην σκηνή.
Καταθέτουν τη ζωή τους και το πώς αυτή επηρεάζεται από την περιρρέουσα κοινωνικό-πολιτική κατάσταση συνοδευόμενοι από την μαγική μουσική της Ελένης Καραΐνδρου. Η Μάγια Μόργκενστερν, μιλάει για την ρετσινιά της Εβραίας στα παιδικά της χρόνια, τα σκληρά χρόνια του Τσουσέσκου, την άρνηση του πατέρα της να μιλήσει για τον παππού της, την επιλογή της να γίνει ηθοποιός, τους δύο γάμους της, τις ενοχές της εάν ήταν καλή μητέρα, την συνεργασία της με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο στο «Βλέμμα του Οδυσσέα», ο ρόλος της Παναγίας στην αντισημιτική ταινία «Τα Πάθη του Χριστού» σε σκηνοθεσία Μελ Γκίμπσον, την ανακάλυψη του θανάτου του παππού της στο Άουσβιτς, τους χωρισμούς της, την μοναξιά………
Ο Ακύλλας Καραζήσης ανακαλεί τον τυχοδιώκτη παππού του και την Ρωσίδα γιαγιά του, τον ιδιόρρυθμο πατέρα του με το «τρομακτικό» εξοχικό σπίτι στη Μένδη της Χαλκιδικής, τις παιδικές σεξουαλικές του φαντασιώσεις, τα δύσκολα χρόνια της χούντας, τις σπουδές στην Χαϊδελβέργη, το χασίς, την αγάπη του για το θέατρο και την παντοτινή αφοσίωση του σ’ αυτό…..
O Ramo Ali, ηθοποιός, το 13ο παιδί μια μεγάλης οικογένειας Κούρδων, αναφέρεται στον πατέρα του που τον «σκληραγωγούσε» χτυπώντας τον, στη θέλησή του να γίνει ηθοποιός, στο όνειρό του για ένα ελεύθερο Κουρδιστάν, στην σύλληψή του, στη φυγή του στην Γερμανία, στην σχέση του με την Γερμανίδα σύντροφό του, στην κρυφή επιστροφή του στον τόπο του για να δει τους δικούς του, στα συντρίμμια που αντίκρισε μετά από μια βομβιστική επίθεση…..
Ο Rami Khalat, ηθοποιός, θυμάται την δεκαμελή οικογένειά του, την μικρόσωμη μητέρα του, την Επανάσταση τον καθεστωτικό πατέρα του, την συμμετοχή του στην εξέγερση, την φυλακή, τα βασανιστήρια, τη φυγή στην Σουηδία, την αποπομπή του από εκεί, το πέρασμα στην Γαλλία, την δουλειά του στο Ράδιο Ροζάνα, την εμμονή του να ανακαλύψει στο διαδίκτυο τη φωτογραφία του χαμένου αδερφού του ανάμεσα σε πάμπολλες εκτελεσθέντων, την Γαλλίδα γυναίκα του, την τελευταία συνομιλία με την μητέρα του…….
Η Ευρώπη, ένα περίπλοκο και πολυπολιτισμικό κολάζ, μια κουρασμένη αυτοκρατορία σε νέες, αναζωογονητικές (;) περιπέτειες: με τους κατοίκους της να προσπαθούν να διαχειριστούν τις ζωές τους και τους «νέους κατοίκους της να αναζητούν μια «γη της επαγγελίας».
Μια πολύ καλή παράσταση ως προς την σύλληψη, το στήσιμο και την σοφή καθοδήγηση των ηθοποιών.
2000
2k
