Ο ΜΑΓΙΚΟΣ ΑΥΛΟΣ ΤΟΥ ΒΟΛΦΓΚΑΝΓΚ ΑΜΑΝΤΕΟΥΣ ΜΟΤΣΑΡΤ ΣΕ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΜΠΑΡΡΗ ΚΟΣΚΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΛΥΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΣΤΟ ΙΔΡΥΜΑ «ΣΤΑΥΡΟΣ ΝΙΑΡΧΟΣ»
Στο πλαίσιο της συνεργασίας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με ξένους καταξιωμένους καλλιτέχνες και φορείς παρουσιάστηκε «Ο Μαγικός Αυλός», η πιο γνωστή και αγαπημένη όπερα του Μότσαρτ, σε ποιητικό κείμενο του Εμάνουελ Σίκανεντερ. Ένας εντυπωσιακός και μοναδικός Βερολινέζικος Μαγικός Αυλός. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Κωμικής Όπερας του Βερολίνου και σκηνοθέτης της παράστασης Μπάρρη Κόσκυ συνεργάστηκε με την καταπληκτική βρετανική θεατρική ομάδα «1927» για να προκόψει μια πανέξυπνη και πρωτοποριακή παράσταση με ιδιαίτερη αισθητική: ένα μείγμα «ζωντανής» παράστασης και κινουμένων σχεδίων. Ένα πρωτόγνωρο θέαμα για όπερα που συναρπάζει μικρούς και μεγάλους.
Η θεατρική ομάδα «1927» (χρονιά της πρώτης ταινίας με ήχο) αποτελούμενη από τον κομίστα και εικονογράφο Πωλ Μπάρριτ και τη συγγραφέα και περφόρμερ Σουζάν Αντράντε δημιούργησε πανέξυπνα, χιουμοριστικά και ευφάνταστα κινούμενα σχέδια (ιστοί αράχνης, παπαρούνες, χρωματιστά σύννεφα, ασανσέρ που ανεβοκατεβαίνουν, τραπουλόχαρτα, άγριοι λύκοι με ζαρτιέρες που χορεύουν, νωχελικοί ροζ ελέφαντες να κολυμπούν σε ποτήρια κοκτέιλ…) με τα οποία «έντυσε» έναν λευκό τοίχο με ζωηρά χρώματα και ευφρόσυνη διάθεση χαρίζοντας στην όπερα μια πειραματική διάσταση και προσφέροντας στους θεατές ένα παράξενο και σκοτεινό παραμύθι. Τρεις περιστρεφόμενες πόρτες, «καρφιτσωμένες» πάνω σ’ ένα λευκό τοίχο, σε αρκετό ύψος από το δάπεδο της σκηνής και εκατέρωθεν αυτών άλλες δύο περιστρεφόμενες πόρτες αποκαλύπτουν τους ήρωες του παραμυθιού: τον Ταμίνο, την Παμίνα, τη Βασίλισσα της Νύχτας, τις τρεις Κυρίες, τον Παπαγκένο, το Ζαράσκρο…
Ο Μπάρρη Κόσκυ σκηνοθέτησε με «ταχυδακτυλουργική» μαεστρία την παράσταση επιτυγχάνοντας οι εξαιρετικοί σολίστες να «συνομιλούν» με θαυμαστή ακρίβεια με τα κινούμενα σχέδια, ένας αξιοθαύμαστος συγχρονισμός του animationμε το «ζωντανό» θέαμα. Με την επιλογή αυτού του θεάματος που πάντρεψε: το βωβό κινηματογράφο, το μιούζικ χολ, το κόμικ, το βοντβίλ και το βερολινέζικο καμπαρέ, ο Κόσκυ κατόρθωσε να «απελευθερώσει» αυτήν την όπερα από την τετριμμένη ερμηνεία που σχετίζεται με τη μύηση στη Μασονία. Έτσι η βασίλισσα της Νύχτας έχει τη μορφή μιας τεράστιας αράχνης, ο Ταμίνο είναι ένας κομψευόμενος νεαρός που αναζητά την αγαπημένη του, ο Παπαγκίνο μοιάζει με τον Μπάστερ Κίτον, ο Μονόστρατος εμφανίζεται με την όψη του Νοσφεράτου, οι τρεις κυρίες είναι βγαλμένες από βωβή ταινία… Προτείνει λοιπόν ένα συναρπαστικό ερωτικό παραμύθι που νικά τη μοναξιά, συντρίβει τις δυνάμεις του κακού και στο οποίο θριαμβεύει η συντροφικότητα.
Όλοι οι σολίστες ήταν εξαιρετικοί, κατά τη γνώμη μου, με κορυφαία τη χαρισματική κολορατούρα σοπράνο Χριστίνα Πουλίτση στο ρόλο της Βασίλισσας της Νύχτας, ρόλο με τον οποίο διαπρέπει διεθνώς.
Το ευφυές σκηνικό και τα εκπληκτικά κοστούμια της Έστερ Μπιαλάς, το έντονο «κλοουνερί» μακιγιάζ καθώς και οι κατάλληλοι φωτισμοί ενίσχυαν το «ιδιόμορφο» αισθητικό στυλ της παράστασης.
Μια εντυπωσιακή και ιδιαίτερα πρωτότυπη παραγωγή που ενθουσιάζει κοινό και κριτές σε ολόκληρο τον κόσμο μηδέ εξαιρουμένης της χώρας μας.
2000
2k
