«ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ «NATURE THEATER OF OKLAHOMA» ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ
Το φετινό Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου γνώρισε στο Αθηναϊκό κοινό την νεοϋορκέζικη ομάδα “Nature Theater of Oklahoma” με το έργο «Το κυνήγι της ευτυχίας». Οι Pavol Liska (σλοβένικης καταγωγής) και Kelly Copper είναι ιδρυτές της βραβευμένης με Obie (βραβείο off Broadway) ομάδας του “Nature Theater of Oklahoma” που δανείζεται το όνομά της από το μυθιστόρημα του Κάφκα “ Αμερική” και δραστηριοποιείται κυρίως στην Ευρώπη.
“ Το κυνήγι της Ευτυχίας ” είναι ένα έργο που στοχεύει στον σαρκασμό της σύγχρονης αμερικάνικης πραγματικότητας, σαρκάζει πώς αντιμετωπίζει ο απλός αμερικάνος πολίτης τον επεκτατισμό των διαφόρων αμερικάνικων κυβερνήσεων και γελοιοποιεί την pop αμερικάνικη κουλτούρα με όχημα τα κλισέ των σπαγγέτι γουέστερν.
Ο χώρος Η στην Πειραιώς 260 μετατράπηκε σε ένα παραδοσιακό σαλούν του Φαρ Ουέστ όπου ρέει το ουίσκι, ρίχνονται πιστολιές (κλασικά) και οι θαμώνες, διάφοροι καουμπόηδες (με την αρμόζουσα στολή και την στερεότυπη συμπεριφορά) και μια μονόφθαλμη σερβιτόρα, μιλούν για θέματα που τους απασχολούν με λόγο “ξένο” για την εποχή των σαλούν και των σπαγγέτι ταινιών. Ένα λόγο με σύγχρονους προβληματισμούς, όπου επαναλαμβάνεται συχνά η ρήση του Χένρι Ντέϊβιντ Θορώ “ζωές σιωπηλής απόγνωσης”. Ο μεξικανός μπάρμαν που τους παρακολουθεί, εμπνέεται ένα σενάριο για μια “ειρηνευτική επέμβαση” στη Βαγδάτη και όλοι μαζί “πετούν” για εκεί με τα φτερά που τους χαρίζει το ελιξίριο “RedBull”.
Από αυτό το σημείο αρχίζει ο μονόλογος του μπάρμαν περίπου μιας ώρας με εύστοχους και χιουμοριστικούς σχολιασμούς, αιχμές κατά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, του καταναλωτισμού της εμπορευματοποίησης, της διαφήμισης, της αναζήτησης του αμερικάνικου ονείρου με την συνοδεία βομβών, πυροβολισμών, ανατινάξεων πολλής μουσικής και χορού, δημιουργώντας ένα σουρεάλ μιούζικαλ. Και μέσα σε όλο αυτό το αλλοπρόσαλλο και παράδοξο σύμπαν “ξεπηδούν” δύο άστοχες αναφορές για την Ελλάδα: για την αντίσταση (Λέλα Καραγιάννη) και κλασσικά για το φαγητό της («Ροζαλία» ταβέρνα στα Εξάρχεια). Όλο αυτό όμως εξαντλείται γρήγορα με συχνές επαναλήψεις που έχει ως αποτέλεσμα η διάρκεια να ακυρώνει την καλή πρόθεση.
Το κείμενο (Pavol Liska και Kelly Copper που υπογράφουν και την σκηνοθεσία) έχει αδύναμη δραματουργία που δεν μπορεί να κρατήσει τον θεατή μόνο με τον τέλειο συγχρονισμό των κινήσεων των θαμώνων (σλοβένικο χορευτικό σχήμα Enknap Group) και τους διάφορους ευφάνταστους σχολιασμούς.
Η πολύ ενδιαφέρουσα και έξυπνη ιδέα του έργου γρήγορα “εξατμίζεται” και μοιάζει με έναν ανέκδοτο που “ξεχειλώνει”, δεν κορυφώνει και τελικά κουράζει αφάνταστα.
Σκηνοθεσία και σενάριο: Pavol Liska, Kelly Copper
Σκηνικά: Luka Curk
Κοστούμια: Katarina Škaper
Φωτισμοί: Luka Curk
Παίζουν: EnKnapGroup: Luke Thomas Dunne (Ηνωμένο Βασίλειο), Ida Hellsten (Σουηδία), Bence Mezei (Ουγγαρία), Lada Petrovski Ternovšek (Κροατία), Jeffrey Schoenaers (Βέλγιο), Ana Štefanec Knez (Σλοβενία)
2000
2k
