Το καινούργιο θεατρικό έργο της Μιμής Ντενίση αποτελεί τη συνέχεια της «Σμύρνης μου, αγαπημένης» και καλύπτει τα χρόνια μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, φτάνοντας μέχρι το Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο.Στηριγμένη στους χαρακτήρες και την ιστορία του προηγούμενου της έργου, η συγγραφέας, αυτή τη φορά, ξεπερνάει τον εαυτό της!
Με βάση μια εκτεταμένη ιστορική έρευνα, μάς παρουσιάζει ένα πολυδιάστατο θεατρικό κείμενο, με εξαιρετική δομή, πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή και απόλυτα ολοκληρωμένους χαρακτήρες, που απογειώνονται από την ευρηματική της σκηνοθεσία και τις εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών.
Το σύνολο όλων αυτών των στοιχείων προσφέρει μια απολαυστική παράσταση στους θεατές και κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον τους, σε όλη τη διάρκεια των τρεισήμισι ωρών!
Βασική της επιδίωξη στην όλη προσέγγιση του θέματος είναι η αντικειμενικότητα και η επισήμανση των κινήτρων που οδήγησαν σε όλες τις θετικές και αρνητικές ενέργειες!
Η Φιλιώ, η ηρωίδα που υποδύεται η ίδια, πρωταγωνιστεί στη δράση, αλλά ταυτόχρονα αναλαμβάνει το ρόλο της αφηγήτριας, ανάμεσα στις σκηνές!
Η αφήγηση αυτή είναι ευσύνοπτη και μεστή και περιέχει πολλές άγνωστες και ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες!
Αυτές οι λεπτομέρειες αποτελούν το αλατοπίπερο της παράστασης και ικανοποιούν τον ψαγμένο και απαιτητικό θεατή: (-Ξέρετε, εγώ ήρθα στη Σμύρνη το 1917 για να δω τον «Ριγκολέτο», με τον Ενρίκο Καρούζο. –Α, ναι. Αυτή η παράσταση έχει μείνει ιστορική!) Αλλά, στηρίζονται σε μια πολύ γερή βάση τόσο από πλευράς δραματουργίας, όσο και από πλευράς παραγωγής!
Βασικοί της σύμμαχοι σ’ αυτό το πολύ φιλόδοξο εγχείρημα ήταν σίγουρα ο Θρασύβουλος Γιάτσιος, καλλιτεχνικός διευθυντής του κέντρου Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος και η Τζέλα Ζούλια που ανέλαβε τη διεύθυνση παραγωγής!
Η συνεργασία και ο συντονισμός μεταξύ τους και με τη δημιουργό είναι προφανές ότι λειτούργησαν άψογα!
Ο Μανώλης Παντελιδάκης, στον τομέα της σκηνογραφίας έκανε τα μαγικά του, για μια ακόμη φορά, σε συνεργασία με τον Κωνσταντίνο Τηλιγάδη και τον Δημήτρη Αγαθόπουλο που δημιούργησαν τα τρισδιάστατα φόντα, με αποτέλεσμα η δράση να εκτυλίσσεται σε δεκάδες σκηνικούς χώρους, οι οποίοι εναλλάσσονται με κινηματογραφικό τρόπο και περιλαμβάνουν φυσική κίνηση (κύματα στη θάλασσα, φωτιά σε εξέλιξη κτλ)
Η Ηλένια Δουλαδίρη στα κοστούμια επιτέλεσε έναν πραγματικό άθλο και κατάφερε να ζωντανέψει μια ολόκληρη εποχή και όλες τις κοινωνικές της τάξεις.
Ο Αργύρης Θέος, με τους εντυπωσιακούς φωτισμούς του, ανέδειξε τη δράση και επέτεινε την κινηματογραφική αίσθηση.
Η Μάρω Μαρμαρινού με την κινησιολογία της υπογράμμισε τις ερμηνείες και τόνισε τους χαρακτήρες.
Ο Ανδρέας Κατσιγιάννης με την πρωτότυπη μουσική του και τις επιλογές του από τα παραδοσιακά τραγούδια της εποχής, ολοκλήρωσε ηχητικά τη θεατρική εικόνα.
Οι δεκαέξι βασικοί χαρακτήρες της παράστασης διαθέτουν όλοι τους αυτόνομη και ολοκληρωμένη υπόσταση και ο καθένας τους έχει τις διακυμάνσεις, την εξέλιξη και την κορύφωσή του!
Η Μιμή Ντενίση υποδύεται αριστοτεχνικά την αρχόντισα Φιλιώ Μπαλτατζή και μπαινοβγαίνει με μεγάλη άνεση στο ρόλο της αφηγήτριας, αντιμετωπίζοντας το κοινό σα μια παρέα φίλων, που τους λέει μια ιστορία.
Ο Γιώργος Αρμένης τιμά την παράσταση με την παρουσία του και την ερμηνεία του στο ρόλο του Ισαάκ Λεβί.
Ο Αλέξανδρος Αντωνόπουλος εντυπωσιάζει με τη στιβαρότητα και την τεχνική του και δίνει στο ρόλο του Χατζηπέτρου τη σωστή διάσταση που στηρίζει όλη την εξέλιξη.
Ο Μιχάλης Μητρούσης είναι μετρημένα πληθωρικός, γνήσια εκφραστικός και πάντα απολαυστικός.
Η Όλγα Πολίτου, με την καλοζυγισμένη ερμηνεία της μάς προσφέρει τρυφερότητα και συγκίνηση.
Η Νικολέττα Βλαβιανού διευρύνει το δραματικό πλαίσιο του ρόλου της με κωμικούς τόνους και κερδίζει το προσωπικό της στοίχημα.
Η Κωνσταντίνα Μιχαήλ σκιαγραφεί την αριστοκρατική κυρία Λεβί, με σιγουριά και ακρίβεια.
Ο Γιάννης Τσιμιτσέλης αναδεικνύει σωστα και μεθοδικά τις ποικίλες εκφάνσεις του χαρακτήρα του.
Η Κατερίνα Γερονικολού ακροβατεί άψογα ανάμεσα στην κωμική και τη δραματική διάσταση του ρόλου της.
Ο Λευτέρης Ελευθερίου καταφέρνει να συγκινήσει τόσο με το λόγο, όσο και με τη σιωπή του.
Η Νίκη Παλληκαράκη αποτελεί την ιδανική ερμηνεύτρια για το ρόλο της καλόκαρδης Μορφούλας.
Η Δήμητρα Σιγάλα υποδύεται τη μοδίστρα Αρίστη, με ένα μοναδικό μίγμα σοβαρότητας, ευαισθησίας και αξιοπρέπειας.
Ο Δημήτρης Μακαλιάς βρίσκει τα σωστά πατήματα στο παρελθόν τού ρόλου του και εξελίσσει με συνέπεια την ερμηνεία του.
Η Αντιγόνη Ψυχράμη εντυπωσιάζει τόσο με την υποκριτική της, όσο και με την ερμηνεία των τραγουδιών.
Η Μαρία Εγγλεζάκη διεκπεραιώνει πολύ ικανοποιητικά τον απαιτητικό της ρόλο, λιώνοντας μέσα του.
Η Αναστασία Σκοπελίτη μεταμορφώνεται εντυπωσιακά και υπηρετεί με συνέπεια και τα δύο άκρα του ρόλου της.
Εξαιρετικά πολύτιμη και αποφασιστικής σημασίας είναι η συμβολή των ηθοποιών Χρήστου Βελιάνο, Δήμητρας Μιχαηλίδου, Έφης Σταυροπούλου, Ηλία Νομικού, Ζαχαρένιας Φραγκιαδάκη, Κατερίνας Αντωνιάδου, Νικόλα Γκιούλη, Αντώνη Βαρθαλίτη, Νίκου Νικολαΐδη, Αιμίλιου Μωυσιάδη και Μαρίλιας Μητρούση.
Τέλος, οι μουσικοί Σωτήρης Μαργώνης και Θεοδόσης Συκιώτης συνεισφέρουν καθοριστικά στην παράσταση, παίζοντας ζωντανά επι σκηνής.
Τελικό συμπέρασμα: Ένα μεγάλο ιστορικό θέμα γίνεται μια μεγάλη θεατρική παραγωγή, με ένα μεγάλο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα και γνωρίζει μια μεγάλη επιτυχία! Και, δυστυχώς, η επικαιρότητά του είναι αναμφισβήτητη και ανησυχητική!
2000
2k
