Ο Μαγιακόφσκι, η Βερόνικα Πολόνσκαγια και το θέατρο Τέχνης: Ένα μοιραίο πάθος

H επανάσταση, ο έρωτας , το θέατρο, ο θάνατος.

Ήταν απίστευτα βάναυσος, ακόμα και τώρα που τον σκέφτομαι αισθάνομαι απαίσια. Αλλά να μην τα θυμάμαι… Του είπα ότι τον αγαπώ, ότι θα είμαι μαζί του, αλλά όχι τώρα, όχι αυτή τη στιγμή χωρίς να πω τίποτα στον Γιάνσιν. Ξέρω πως ο Γιάνσιν μ’ αγαπά κι αν γίνει έτσι δε θα το αντέξει να φύγω χωρίς να του το πω…

Ανθρώπινα αγαπώ τον άνδρα μου και τον σέβομαι. Δεν μπορώ να του φερθώ έτσι. Μου ζητά να εγκαταλείψω το θέατρο. Το θέατρο δεν μπορώ να το αφήσω, δε θα μπορούσα ποτέ. Αν αφήσω τη δουλειά μου, θα δημιουργηθεί τέτοιο χάσμα στη ζωή μου που η ίδια η αγάπη του δε θα είναι αρκετή για να το καλύψει.

Όταν έχεις γνωρίσει το θέατρο και μάλιστα ένα θέατρο με τόσο ενδιαφέρον σαν το Θέατρο τέχνης, δεν μπορείς να είσαι απλά και μόνο η γυναίκα ενός ανθρώπου, έστω και ενός Βλαδίμιρου Μαγιακόφσκι.

Στην πρόβα οφείλω να πάω. Θα πάω πρώτα στην πρόβα στο θέατρο, έπειτα στο σπίτι, θα τα πω όλα στον Γιάνσιν και το βράδυ θα έρθω να μείνω πια μαζί του. Ο Βλαδίμιρ δε συμφωνούσε. Επέμενε όλα να γίνουν τώρα ,αυτή τη στιγμή. Του επανέλαβα πως έτσι δεν μπορώ.

Με ρώτησε:

-Δηλαδή θα πας στην πρόβα;

-Θα πάω.

-Και θα δεις τον Γιάνσιν;

-Ναι.

-Α ,έτσι… τότε φύγε αμέσως… αυτή τη στιγμή.

Του είπα πως είναι ακόμα νωρίς για την πρόβα. Θα φύγω σε 20 λεπτά.

-Όχι, όχι να φύγεις τώρα.

Τον ρώτησα:

-Θα σε δω σήμερα;

-Δεν ξέρω

-Θα μου τηλεφωνήσεις στις 5;

-Ναι, ναι…

-Δε θα με ξεπροβοδίσεις;

Ήρθε κοντά, με φίλησε κι είπε τελειώς ήρεμος στοργικά:

-Όχι, κοριτσάκι,πήγαινε μόνη. Να είσαι για μένα απολύτως ήσυχη.

Χαμογέλασε και πρόσθεσε:

-Θα σου τηλεφωνήσω. Έχεις λεφτά για το ταξί;

-Όχι.

Μου έδωσε 20 ρούβλια.

-Θα τηλεφωνήσεις;

-Ναι, ναι…

Βγήκα, έκανα μερικά βήματα προς την έξοδο και άκουσα τον πυροβολισμό.

Βερόνικα Πολόνσκαγια, η τελευταία ερωμένη του Βλαδίμιρ Μαγιακόφσκι.

veronika-polonskaya-sovetskaya-aktrisa-teatra-i-kino-veronika-polonskaya-i-mayakovskij

«Σε όλους. Μην κατηγορήσετε κανένα για τον θάνατό μου και παρακαλώ να λείψουν τα κουτσομπολιά. Ο μακαρίτης τα απεχθανόταν τρομερά. Μαμά, αδερφές και σύντροφοι, συγχωρέστε με – αυτός δεν είναι τρόπος (δεν τον συμβουλεύω σε κανέναν), μα εγώ δεν έχω άλλη διέξοδο. Λιλή, αγάπα με. Συντρόφισσα κυβέρνηση, η οικογένειά μου είναι η Λιλή Μπρικ, η μαμά, οι αδερφές και η Βερόνικα Βιτόλντοβνα Πολόνσκαγια. Αν τους εξασφαλίσεις μια ανεκτή ζωή, ευχαριστώ. Τα αρχινισμένα ποιήματα δώστε τα στους Μπρικ, αυτοί θα βρουν άκρη. Ως λένε, το επεισόδιο θεωρείται λήξαν το λοιπόν, η βάρκα του έρωτα στον καθ’ ημέραν βίον έχει συντριφτεί. Είμαστε πάτσι και πόστα οι δυο μας. Σε τίποτα δεν ωφελεί των συμφορών, των προσβολών, των αμοιβαίων πόνων η καταγραφή. Να ‘στε καλά»*. Έτσι ξεκινάει το γράμμα που άφησε πίσω του ο Βλαδίμηρος Βλαντίμιροβιτς Μαγιακόφσκι στις 14 Απριλίου του 1930, προτού πυροβολήσει στο μέρος της καρδιάς και βάλει τέλος στη ζωή του σε ηλικία 37 ετών, γράφοντας τον επίλογο μιας ιστορίας με λίγο-πολύ προδιαγεγραμμένο φινάλε. Ήταν ο ποιητής των μαζών, «ο νυμφίος του έρωτα, της επανάστασης και του θανάτου», το πρότυπο του νέου ανθρώπου που ξεπήδησε από τα ερείπια του παλιού κόσμου της τσαρικής Ρωσίας, ανεβασμένος στο άρμα της επανάστασης, μόνο και μόνο για να ηττηθεί κατά κράτος από τους ξέφρενους ρυθμούς μια εποχής που τον ξεπέρασε γρήγορα (ή δεν του ταίριαξε ποτέ) αλλά και από τις ίδιες τις ματαιωμένες προσδοκίες του.

Veronica Polonskaya

Η Βερόνικα Πολόνσκαγια είναι σοβιετική κινηματογραφική ηθοποιός καιθέατρο. Η μοίρα της είναι στενά συνδεδεμένη με τον Μαιακόφσκι. Ήταν η Polonskaya που ήταν η τελευταία αγάπη του μεγάλου ποιητή. Και είναι η τελευταία που είδε τον Μαιακόφσκι ζωντανό. Η Βερόνικα είδε την αυτοκτονία του.

Όταν η Veronica Polonskaya το 1924 συμπλήρωσε 16, μπήκε στο Θέατρο Τέχνης της Μόσχας. Μετά την αποφοίτηση, η Νόρα παρέμεινε να εργάζεται στο Τέχνης. Αλλά η μελέτη δεν τελείωσε εκεί. Έλαβε μαθήματα από τον Konstantin Stanislavsky και τον Nikolai Batalov.