Έφυγε από τη ζωή η σπουδαία Ελληνίδα ηθοποιός Εύα Κοταμανίδου σε ηλικία 84 ετών. Γεννήθηκε το 1936 στην Νέα Φιλαδέλφεια, όπου και μεγάλωσε. Σπούδασε υποκριτική στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν και έγινε γνωστή από τις ταινίες του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, όπως «Ο Θίασος», «Μεγαλέξαντρος», «Τοπίο στην ομίχλη», «Το βλέμμα του Οδυσσέα» και «Τριλογία: Το λιβάδι που δακρύζει».
Στην καριέρα της έκανε επίσης πολλές εμφανίσεις στην τηλεόραση και το θέατρο, μεταξύ άλλων στις παραστάσεις «Το πανηγύρι» (Θέατρο Τέχνης “Κάρολος Κουν”, 1964, «Το τέλος του παιχνιδιού» (Θέατρο Τέχνης “Κάρολος Κουν”,1969), «Έστω» (Θεατρική Σκηνή, 1983), «Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα» (Λαϊκό Πειραματικός Θέατρο, 1984), «Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται» (Θεατρική Επιχείρηση Θάνος Μαρτίνος, 1985), «Το παιχνίδι της τρέλλας και της φρονιμάδας» (ΚΘΒΕ,1986), «Φεγγαρόφωτο» (Καλλιτεχνικός Οργανισμός Φάσμα, 1995), «Παπαγάλος με πορτοκαλί φτερά» (Καλλιτεχνικός Οργανισμός Φάσμα, 1998), «Ο γυάλινος κόσμος» (Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Λάρισας, 1999, «Εφτά λογικές απαντήσεις» (Καλλιτεχνικός Οργανισμός Φάσμα, 2006).
Την είδηση γνωστοποίησε ο πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, Σπύρος Μπιμπίλας.
Επίσης είχε συμμετάσχει μεταξύ άλλων στις τηλεοπτικές σειρές «Η φυλή των ανθρώπων» (1995), «Λεηλασία μιας ζωής» (1978), «Ο Πατούχας» (1984), «Παράξενα ελληνικά διηγήματα» (1981), «Προς Οφρύνιο» (1984), «Το φως του Αυγερινού» (19804), «Χωρικά ύδατα» (1998).
Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε επίσης στις ταινίες «Δονούσα» (1992), «Εκτός σχεδίου» (2005), «Ζωή χαρισάμενη» (1993), «Η καγκελόπορτα» (1978), «Οι κυνηγοί» (1977), «Το αίμα των αγαλμάτων» (1982), «Το ευτυχισμένο πρόσωπο της Λεωνόρας» (1982), «Το τελευταίο στοίχημα» (1989).
Στις εκλογές του Ιουνίου και του Νοεμβρίου του 1989 εξελέγη βουλευτής Β’ Αθηνών με τον Συνασπισμό, ενώ στις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου 2012 ήταν υποψήφια βουλευτής Επικρατείας με τη Δημοκρατική Αριστερά.
Η Εύα Κοταμανίδου είχε μιλήσει στη Lifo για τα γυρίσματα του «Θιάσου» και για το μεγαλείο του Θόδωρου Αγγελόπουλου. «Τον αγάπησα τόσο πολύ αυτόν το ρόλο. Όλοι είχαμε μια έγνοια, ότι γυρίζοντας την ταινία αυτή κάναμε μια ουσιαστική αντίσταση, με δυσκολίες και ταλαιπωρίες, γιατί φάγαμε πολλές βροχές και χιόνια. Παρ’ όλα αυτά, ήμασταν ευτυχείς», είχε δηλώσει μεταξύ άλλων.
«Ο Αγγελόπουλος, ως σεναριογράφος και ως σκηνοθέτης, έδινε σε όλες τις ταινίες του μια ποιητική χροιά. Δεν ανέπλαθε την Ιστορία όπως ακριβώς συνέβη. Έπαιρνε την ουσία με τον τρόπο που ο ίδιος την εισέπραττε και τη φιλμογραφούσε. Αυτό όλο, εγώ τουλάχιστον, που προερχόμουν από το Θέατρο Τέχνης και λάτρευα και την ποίηση, το έβρισκα μέσα στα πλάνα. Η Ηλέκτρα ήταν ένας αγαπημένος ρόλος και από το θέατρο. Μέχρι τότε δεν είχα ασχοληθεί μαζί της, ύστερα την ερμήνευσα και στο θέατρο», είχε πει για τον σπουδαίο Έλληνα σκηνοθέτη. «Οι ιδέες και οι αξίες της Αριστεράς δεν υπάρχουν πια όπως τότε που οι άνθρωποι πέθαιναν, σηκώνοντας ψηλά τη γροθιά, φωνάζοντας “Ζήτω” και πέφτοντας κάτω από τις σφαίρες. Ήταν άλλες ιδέες, άλλες αξίες, άλλη ηθική. Υπάρχει η αλληλεγγύη που υπήρχε τότε; Ο “Θίασος” μιλάει για τα βάσανα της Αριστεράς. Όταν σκοτώνεται ο πατέρας, ο Αγαμέμνονας λέει: “Εγώ ήρθα από την Ιωνία, εσείς από πού ήρθατε;”. Εμένα, που δεν είμαι από την Ιωνία αλλά από τον Πόντο –δηλαδή οι γονείς μου–, με άγγιζε αυτή η ατάκα – η Ιωνία ήταν από αρχαιοτάτων χρόνων αθηναϊκή αποικία», είχε σημειώσει η ίδια.
Πηγή άρθρου: m.lifo.gr
2000
2k
