Από το «Λεωφορείον ο Πόθος», θυμάμαι μια εικόνα που, φαντάζομαι, κανείς που έχει δει την παράσταση δε θα την ξεχάσει μέχρι να πεθάνει. Είναι η στιγμή που ανοίγει το παράθυρο και θέλει να φωνάξει «βοήθεια». Είναι ένας άνθρωπος μόνος, κι όμως ξέρει ότι αν φωνάξει «βοήθεια» δε θ’ ανοίξει κανένα απ’ τα γειτονικά παράθυρα και γι’ αυτό φωνάζει «φωτιά». Γιατί ξέρει ότι έτσι θα ενδιαφερθούν οι γείτονες μήπως και αρπάξει το δικό τους σπίτι. Και αυτό το «φωτιά, φωτιά» ήταν κάτι το σπαρακτικό, ήταν κάτι που έδινε όλη την αγωνία, το άγχος του ανθρώπου του μόνου, του ανθρώπου που… καίγεται. Δεν υπήρξε μία παράσταση που να μην είμαι στην κουίντα για να δω αυτό το «φωτιά». Μέχρι που έκανα χάσμα να βγω στην επόμενη και από τότε με απαγόρευσε να κάθομαι στις κουίντες…
ΝΙΚΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ
Ο Τεννεσσή Ουίλλιαμς γεννήθηκε το 1911 στο Κολόμπους του Μισσισσιπή. Το πραγματικό του όνομα ήταν Τόμας Λάνιερ Ουίλλιαμς. Το 1939 κατάφερε να κερδίσει το πρώτο βραβείο νέων συγγραφών στο διαγωνισμό του Group Theatre. Τη δεκαετία που ακολούθησε έγραψε κάποια από τα πιο χαρακτηριστικά και πολυβραβευμένα έργα του, όπως “Γυάλινος κόσμος” (1943), το οποίο μάλιστα απορρίφθηκε από την κινηματογραφική εταιρία MGM, “Λεωφορείον ο Πόθος” (1945), και “Τριαντάφυλλο στο στήθος” (1948). Είχε ήδη προηγηθεί η γνωριμία του με τον Φραν Μέρλο το 1947, του οποίου ο θάνατος το 1963 τον οδήγησε στην κατάθλιψη. Τα δεκατέσσερα αυτά χρόνια υπήρξε πολυγραφότατος, κέρδισε πολλά βραβεία, και αρκετά έργα του μεταφέρθηκαν στη μεγάλη οθόνη σε σκηνοθεσία Ηλία Καζάν, μεταξύ αυτών και το “Λεωφορείον ο Πόθος” με τον Μάρλον Μπράντο και την Τζέσσικα Τάντυ που γνώρισε τεράστια επιτυχία.
Κάποια από τα έργα της περιόδου αυτής: “Γλυκό πουλί της νιότης” (1952), “Λυσσασμένη γάτα”(1955), “Ορφέας στον Άδη”(1957), “Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι” (1958), “Η νύχτα της Ιγκουάνα” (1961). Τα επόμενα χρόνια τα έργα του συνέχιζαν να βραβεύονται και να γνωρίζουν επιτυχία, παρ’ όλα αυτά στην Ελλάδα δεν είναι ιδιαίτερα γνωστά, κάποια μάλιστα δεν έχουν παιχτεί καν. Πέθανε το 1983, όταν ένα πώμα σφηνώθηκε στο λαιμό του.
Η πρώτη παράσταση του “Λεωφορείον ο πόθος” στην Ελλάδα έγινε το 1949 σε σκηνοθεσία Κάρουλου Κουν και ερμηνεία Μελίνας Μερκούρη και Βασίλη Διαμαντόπουλου, όπου ακούστηκε και για πρώτη φορά το τραγούδι “Χάρτινο το φεγγαράκι” σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι και στίχους Νίκου Γκάτσου. Ακολούθησαν πάμπολλες παραστάσεις, και το ρόλο-πρόκληση της Μπλανς Ντυ Μπουά έπαιξαν οι μεγαλύτερες Ελληνίδες ηθοποιοί από την Έλλη Λαμπέτη το 1965, μέχρι την Κάτια Δανδουλάκη το 1998.
Τα έργα του Τενεσσή Ουίλλιαμς παίζονται σχεδόν κάθε χρόνο με αποτέλεσμα να θεωρείται ο πιο δημοφιλής θεατρικός συγγραφέας στην Ελλάδα. Οι αντιήρωές του κατάφεραν να γίνουν απ’ τους πιο χαρακτηριστικούς και δύσκολους ρόλους του παγκόσμιου ρεπερτορίου, ιδιαίτερα ο ρόλος της Μπλανς. Άλλωστε, οι φράσεις “το αντίθετο του θανάτου είναι ο πόθος” και “δε μ’ αρέσει ο ρεαλισμός, θέλω μαγεία” είναι πλέον κλασσικές…
2000
2k
