Ο Γιώργος Βέλτσος θα πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του έναν πολύ τυχερό θεατρικό συγγραφέα, αφού μέσα σε έξι μήνες, δύο ξεχωριστοί σκηνοθέτες, ανέβασαν με μοναδικό τρόπο και σε αντιθεατρικό χώρο, ο καθένας με τον δικό του σκηνοθετικό κώδικα, τα έργα του: «Σχέσδιο για Ηλέκτρα – Σχέδιο για Ιφιγένεια / Πρώτο Σχεδίασμα» από τον Γιάννη Λεοντάρη στην βιβλιοθήκη «Ανθός» του πολυχώρου «Φούγάρο» στο Ναύπλιο και «Αυτοκρατορία» (I have your data) από τον Μιχαήλ Μαρμαρινό στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.
Δικαίως ο Μιχαήλ Μαρμαρινός, επί μήνες, αναζητούσε χώρο κατάλληλο για να στεγάσει την παράσταση της «Αυτοκρατορίας». Το νέο κτίριο του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα Αράτα Ισοζάκι προσέφερε τον ιδανικό φυσικό σκηνικό χώρο. Ο διαφανής τρίτος τοίχος του βάθους της υποτιθέμενης «Ιταλικής Σκηνής», αυτή η πελώρια γυάλινη πρόσοψη του κτιρίου «κοινονούσε» τον μέσα χώρο της δράσης με το έξω, τον παραλιακό πεζόδρομο με το απέραντο γαλάζιο του Θερμαϊκού κόλπου.
Η «αυτοκρατορία» του υδάτινου στοιχείου ως δύναμη διάδωσης πολιτισμών, γιατί ως γνωστόν στα παράλια άνθισαν διάφοροι πολιτισμοί οι οποίοι μετέπειτα διείσδυσαν στην ενδοχώρα, προσέφερε την ζεστή αγκαλιά όπου βυθιζόταν η «αυτοκρατορία» του ήλιου (σηματοδοτώντας το τέλος του πανδαμάτορα χρόνου) καθώς η «Αυτοκρατορία» του Γιώργου Βέλτσου ευρίσκετο σε εξέλιξη στο εσωτερικό του κτιρίου του Αράτα Ισοζάκι, τεκμήριο της «αυτοκρατορίας» της κατεστημένης αστικής τάξης της Θεσσαλονίκης.
Η παράσταση-περφόρμανς περιέχει όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις παραστάσεις του Μιχαήλ Μαρμαρινού. Κυρίαρχο το μακρύ τραπέζι, του «Εθνικού Ύμνου» και του «Φάουστ», να σηματοδοτεί το Οβάλ Γραφείο, η «συνομιλία» δράσης στο εσωτερικό με τον έξω περιβάλλοντα χώρο όπως γινόταν στο Θησείο- στον προσωπικό του χώρο- και στο “Inseso” στην Πειραιώς. Ο λόγος στο μικρόφωνο, η διάχυση της μουσικής του Δημοσθένη Γρίβα από διάφορα κρυφά και φανερά σημεία της αίθουσας, το κοκτέϊλ πάρτυ στο φουαγιέ του Μεγάρου, οι βιντεοπροβολές, οι μετακινήσεις των θεατών και η αέναη κίνηση των ηθοποιών με συνδυασμό με ξαφνική ακινησία.
Σε μια προσπάθεια ανάγνωσης, η παράσταση χωρίζεται σε 3 επίπεδα-μέρη που παραπέμπουν σε αντίστοιχες ιστορικές περιόδους.
Στο πρώτο μέρος στον ισόγειο χώρο του κτιρίου, το κοινό όρθιο ακόυει λέξεις να έρχονται πίσω από τις πολύχρωμες τέντες- παραπετάσματα που παραπέμπουν στην νομαδική ζωή των λαών της Παλαιάς Διαθήκης, λέξεις που σηματοδοτούν την εποχή του βασιλιά Ναβουχοδονόσωρα, της πόρνης Βαβυλώνας, του διαδόχου Βαλτάσαρ και του προφήτη Δανιήλ-ονειροκρήτη.
Στο δεύτερο μέρος το κοινό περνά στο εσωτερικό του ισόγειου χώρου, κάθεται με το βλέμμα στραμμένο προς τη θάλασσα κόντρα στον ήλιο του Θερμαϊκού και η δράση διαχέεται προς τα έξω. Ενώ αμέριμνοι περιπατητές μπαίνουν στην οπτική των θεατών και στο «Κάδρο» της δράσης χωρίς να διαταράσσουν την σταθερότητα της «Αυτοκρατορίας». Εδώ ζωντανεύει η Ιστορία της Βαβυλώνας των λαών, η Ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών, με το Οβάλ Γραβείο και τον εκάστοτε Πρόεδρο Βαλτάσαρ σε διαρκή κόντρα με τον προφήτη Δανιήλ – χάκερ, προσπαθώντας να «δαμάσει» το χρόνο και να χειραγωγήσει τα γεγονότα.
Στο τρίτο μέρος, το κοινό μεταφέρεται στο φουαγιέ του κτιρίου, στο μεσοπάτωμα όπου, μέσα στην ατμόσφαιρα ενός κοκτέϊλ πάρτυ, κυριαρχεί η σύγχρονη Βαβυλώνα, η νεώτερη Ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών, και όχι μόνον, η σύγχυση και η αγωνία των ερμηνειών και των καταστάσεων, τα βασανιστήρια με τα λαίκά τραγούδια, ενώ ο ήλιος βυθίζεται αργά-αργά προς τη μεριά του λιμανιού και τελικά όλες οι «αυτοκρατορίες»θα βυθιστούν στο νυχτερινό φως μέχρι το επόμενο απόγευμα, για να ξαναζωντανέψουν.
Η «Αυτοκρατορία» με τον αγγλικό επεξηγηματικό υπότιτλο (I have your data) είναι ένα κείμενο πυκνό, πολύπλοκο, πολυφωνικό, με έντονο το στοιχείο της διακειμενικότητας που συνομιλεί με κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης, με την αρχαία Τραγωδία, με έργα του Ίψεν και νεώτερων συγγραφέων.
Μια παράσταση ΓΕΓΟΝΟΣ για την πόλη της Θεσσαλονίκης, με εξαιρετικές ερμηνείες από δώδεκα νέους και ταλαντούχους ηθοποιούς του Κ.Θ.Β.Ε., η οποία δεν μεταφέρεται, δεν περιγράφεται παρά μόνο ΒΙΩΝΕΤΑΙ.
Σμαρώ Κώτσια.