Σαν σήμερα στις 23 Ιουλίου 1996 η Αλίκη Βουγιουκλάκη άφησε την τελευταία της πνοή μετά από μία σύντομη κι άνιση μάχη με τον καρκίνο βυθίζοντας στο πένθος την Ελλάδα που την είχε ακολουθήσει πιστά και φανατικά σε όλη τη διάρκεια της 40χρονης πορείας της στο θέατρο και τον κινηματογράφο.
Η επίσης πρόωρα χαμένη από καρκίνο Μαλβίνα Κάραλη παραθέτει στο βιβλίο που έγραψε για την Αλίκη με τίτλο ¨Γλυκό Κορίτσι” μεταξύ άλλων αναμνήσεών της από τη μεγάλη ελληνίδα σταρ τα παρακάτω…
Στην Ελλάδα η πιο εμπορική εκδοχή της θεατρικής παράστασης «Εβίτα» ήταν με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Βλάση Μπονάτσο στο θέατρο «Αλίκη» τη σεζόν 1981-1982 που συνεχίστηκε στο κηποθέατρο «Αλίκη» το καλοκάιρι του 1982.
Παραμονές πρεμιέρας της θεατρικής παράστασης Εβίτας. Η Αλίκη κάθεται στην πλατεία και παρακολουθεί τη σκηνή της κηδείας της. Την ώρα που ο Βλάσης Μπονάτσος, που υποδυόταν τον Τσε Γκεβάρα, αρχίζει να τραγουδάει: “Όλη η χώρα συντάχτηκε εδώ και θρηνεί μια θεατρίνα. Την Έυα Περόν”, μου ζητάει τσιγάρο, Σιλκ κατ, κατά προτίμηση.
Η δασκάλα της φωνητικής δεν είναι εκεί. Κοντεύει να ξημερώσει. “Ποπό , κηδειάρα της έκαναν!”, λέει. “Ξέρεις πόσοι ποδοπατήθηκαν στην κηδεία της…λες να μου κάνουν κι εμένα τέτοια κηδειάρα σαν της Περόν;”, έλεγε γελώντας. ” Ή να κλέψουνε το σώμα μου, όπως το σώμα της Εβίτας; Μόνο που εμένα θα το κάνουν για να ψάξουν να βρουν αν έχω σημάδια από πλαστικές”.
Έβαλε τα γέλια και γω ανατρίχιασα. Είμαι προληπτική. Δε θέλω ν’ ακούω κουβέντα για θανάτους και κηδείες. Η Αλίκη όμως συνέχιζε : ” Με κομπινεζόν έπρεπε να τη θάψουν την κουφάλα την Εβίτα. Όπως την εποχή που το ‘παιζε Λάνα Τάρνερ. Μετά το γύρισε στο πιο σοβαρό κι ύστερα από λίγο έπαθε ό,τι και γω. Δεν την αφήσαν να είναι ο ευατός της και τελικά τη λάτρευαν γι’ αυτό που δεν ήταν...”
Από το βιβλίο “Γλυκό Κορίτσι”, εκδόσεις Αστάρτη
2000
2k
