Ηθοποιός με τεράστια ερμηνευτική γκάμα, τόσο σε τραγικούς όσο και σε κωμικούς ρόλους, αισθαντική και με μια υπέροχη, αξέχαστη φωνή, στάθηκε πάντα ανυποχώρητη και μακριά από τις ποικίλες συναλλαγές, κάτι που της κόστισε τον σταδιακό παραγκωνισμό της σε μια εποχή που οι αξίες καθορίζονταν από το χρήμα… Αυτός ήταν και ο λόγος που τη θεατρική στέγη που κατάφερε να δημιουργήσει στα τελευταία χρόνια της καριέρας της, τη δεκαετία του ’90, το θέατρο “Προσκήνιο” στην πλατεία Βάθη (όπου ανέβασε σε δική της σκηνοθεσία την Κοντέσσα Βαλέραινα, παίζοντας μάλιστα με σπασμένο πόδι, σε αναπηρικό καροτσάκι, τον Εραστή του Πίντερ, καθώς και μερικά ακόμη έργα), στο τέλος την έχασε…
Κόρη του συνθέτη Πάνου Τριανταφυλλίδη, η Νίκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1942 και αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου και του Πέλλου Κατσέλη. Η πρώτη της εμφάνιση στο σανίδι ήταν το 1963, με τον θίασο Αλέκας Κατσέλη στην παράσταση του έργου «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα».
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Θεάτρου Συνόλου και της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης, ενώ τη δεκαετία του ’90 ίδρυσε το Θέατρο «Τριανταφυλλίδη» στη πλατεία Βάθη.
Από την αρχή της σταδιοδρομίας της καθιερώθηκε ως πρωταγωνίστρια και το 1971 το Κέντρο Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου της απένειμε το βραβείο «Μαρίκα Κοτοπούλη» ως την καλύτερη ηθοποιό της περιόδου 1970-71. Το 1970 κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, για την ταινία μικρού μήκους «Συνηθισμένο μου όνειρο». Τιμήθηκε ακόμα και στο φεστιβάλ Ιθάκης.
Πρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου.
Στον «Αστραπόγιαννο» στο πλευρό του Νίκου Κούρκουλου, στη «Μοίρα ενός αθώου» με τον Πέτρο Φυσσούν, στις «Όμορφες Μέρες», στην «Ευρυδίκη» και σε πολλές ακόμα. Έγραψε, επίσης, τα έργα «Πάρτυ στο σπίτι της Ελισσάβετ Π.», «Ηχώ και νάρκισσος», «Τρελλή Ελένη», τα οποία παρουσιάστηκαν σε δική της σκηνοθεσία.
Το 1976 ερμήνευσε τον ρόλο τής Στέλλα Βιολάντη στην τηλεοπτική διασκευή του ομώνυμου έργου του Γρηγορίου Ξενόπουλου, που προβλήθηκε από την ΕΡΤ1. Δίδαξε στις δραματικές σχολές του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και του Πέλλου Κατσέλη. Ήταν σύζυγος του ηθοποιού Κώστα Μεσσάρη και απέκτησαν μια κόρη.
Όπως είχε η ίδια δηλώσει σε συνέντευξή της, πριν από λίγα χρόνια, η κατάσταση της υγείας της χειροτέρευε καθώς είχε από μικρή πρόβλημα με τα κόκαλα και κυρίως με τα πόδια της. Παρέμενε στο σπίτι της, καθώς δεν μπορούσε να περπατήσει.
Τα τελευταία 20 χρόνια είχε αποσυρθεί λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας.Έγραψε θεατρικά έργα τα οποία παρουσιάστηκαν με δική της σκηνοθεσία. Επίσης είχε μεταφράσει και έκανε διασκευές σε γνωστά έργα του παγκόσμιου θεατρικού ρεπερτορίου,αλλά και έργα του αρχαίου ελληνικού θεάτρου. Όλο αυτό το σημαντικό υλικό το κληροδότησε στη κόρη της την ηθοποιό και σκηνοθέτη Ζωή Μασούρα.
Η Νίκη Τριανταφυλλίδη ήταν μία εξαίρετη ηθοποιός, ένα ιδιαίτερα ταλαντούχο πρόσωπο του θεάτρου, μία εκρηκτική προσωπικότητα με ανήσυχο πνεύμα,που δε δίσταζε σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή να βάλλει εναντίον του οποιοδήποτε συστήματος. Είχε ασυμβίβαστο χαρακτήρα,είχε φίλους και μη φίλους.Ανήκε πολιτικά στην Αριστερά και για ένα διάστημα υπήρξε δημοτική σύμβουλος με το ΚΚΕ . Αγαπούσε πολύ το κόσμο του θεάτρου και ιδιαίτερα τους ηθοποιούς και ήθελε τα έργα που έγραψε,διασκεύασε και μετέφρασε να τα ανεβάζουν νέες θεατρικές ομάδες και παραγωγές. Σημαντικότερη παράσταση των τελευταίων χρόνων που πραγματοποίησε, με καθολική αναγνώριση από το κοινό υπήρξε η διασκευή και μετάφραση του θεατρικού έργου Πιρλιπλιν και Μπελίσσα του Λόρκα που αποδόθηκε ευπρόσδεκτα με δύο ρόλους από το Λεόντιο Πετμεζά και τη Ζωή Μασούρα. Για την παράσταση έγραψαν θετικά,επιδοκιμαστικά και ευμενή σχόλια οι ακαδημαϊκοί Ευάγγελος Μουτσόπουλος , Νικόλαος Λάος, οι κριτικοί θεάτρου Γιάννης Βαρβέρης, Λέανδρος Πολενάκης, Ροζίτα Σώκου ,Μηνάς Χρηστίδης, Νέστορας Μάτσας , Κώστας Γεουργουσόπουλος και πολλοί άλλοι πνευματικοί άνθρωποι. Κύκνειο συγγραφικό της άσμα ήταν η μετάφραση-διασκευή του έργου του Αριστοφάνη, Εκκλησιάζουσες που ανέβασε η Ζωή Μασούρα, αφιερώνοντας τη παράσταση στη μνήμη της ,με τη θεατρική ομάδα, Πενίας Τέχνες τον Ιούνιο του 2013. Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε οξύτατα οικονομικά προβλήματα, όπως τόσοι και τόσοι ηθοποιοί που φτάνουν στο τέλος της καριέρας τους χωρίς να έχουν την παραμικρή στοργή από την οργανωμένη πολιτεία. Η αρωγή εκ μέρους της πολιτείας, αλλά και των συνδικαλιστικών φορέων των ηθοποιών, φαντάζει σαν μια αυτονόητη υποχρέωση απέναντι σε μια τόσο σημαντική μορφή για τα θεατρικά μας πράγματα…Πέθανε στην Αθήνα στις 13 Μαΐου 2013.
Φιλμογραφία
Η Νίκη Τριανταφυλλίδη, είχε συμμετάσχει στις ταινίες: Ουρανός (1962), Η Παγίδα (1962), Κατρακύλισμα στο βούρκο (1962), Αμόκ (1963), Πικρή μου, Αγάπη (1964), Ο κράχτης (1964), Βρώμικη πόλις (1965) , Η μοίρα του αθώου (1965), Ο Θάνατος του Αλέξανδρου (1966), Αντίο για πάντα (1967), Ψωμί για έναν Δραπετη (1967), Καρδιές που Ξέρουν ν’ Αγαπούν (1967),Καταραμένη Αγάπη (1968), Ο Τάφος των Εραστων (1968), Το Κανόνι και τ` Αηδόνι (1968), Ένα Κορίτσι Αλλιώτικο από τα άλλα (1968), Στον δάσκαλό μας … με αγάπη (1969), Αγάπησα έναν Προδότη (1969), Το Νυφοπάζαρο (1969), Ο Αστραπόγιαννος (1970), Όμορφες μέρες (1970), Το Όνειρο της Κυριακής (1970), Σε Ικετεύω, Αγάπη μου (1970), Δεν Υπάρχουν Λιποτάκτες (1970), Χωρίς Συνείδηση (1972), Ο Κατάδικος (1975), Ευριδίκη ΒΑ 2Ο37 (1975), Αντίο Βερολίνο (1994).
Στην τηλεόραση είχε εμφανιστεί στις σειρές: Από την άλλη όχθη (1973, ΕΙΡΤ), Αστυνομικές ιστορίες (1973, ΥΕΝΕΔ), Γυναίκα από βελούδο (1985, ΕΡΤ), Γυναικείες μορφές της ελληνικής ιστορίας (1982, ΕΡΤ), Εν τούτω νίκα (1973 ΥΕΝΕΔ), Η συμμορία της Μαίρης (1987, ΕΤ2), Κεφαλλονίτικες ιστορίες (1986, ΕΡΤ), Νίνα (1983, ΕΡΤ), Ο Χριστός ξανασταυρώνεται (1975, ΕΙΡΤ), Οι συμμαθήτριες (1985, ΕΡΤ), Οι φρουροί της Αχαΐας (1981, ΕΡΤ) και Το σπίτι των ξένων (1972, ΕΙΡΤ).
Θέατρο Κ.Θ.Β.Ε
Με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος είχε συνεργαστεί στις παραστάσεις: «Ιφιγένεια εν Ταύροις» (Θέατρο Δάσους,1987), «Ο ηλίθιος» (Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών – Κεντρική Σκηνή, 1980), «Εκκλησιάζουσες» (Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων, 1979), «Το παραμύθι χωρίς όνομα» (Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών – Κεντρική Σκηνή, 1979 ), «Η προξενήτρα» ( Δημοτικό Θέατρο Κήπου, 1978), «Η βασίλισσα του χιονιού» (Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών – Κεντρική Σκηνή, 1977), «Ο κύκλος με την κιμωλία» ( Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών – Κεντρική Σκηνή, 1977), «Ο άγιος πρίγκηψ» ( Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων, 1977), «Ιφιγένεια η εν Ταύροις» (Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων, 1972).
Πηγές: Αυγή, Wikipedia
2000
2k
