Στον πολυχώρο πολιτισμού Αθηναϊδα παίζεται αυτό το διάστημα μία διαφορετική προσέγγιση του κλασικού θεατρικού έργου του Ουίλιαμ Σαίξπηρ «Άμλετ». Πρόκειται για έναν από τους πιο ανατρεπτικούς ήρωες του Ουίλιαμ Σαίξπηρ καθώς ακροβατούσε επικίνδυνα ανάμεσα στα όρια της λογικής και του παραλογισμού. Όλα ξεκινούν από ένα έγκλημα και καταλήγουν στο απόλυτο έγκλημα μιας και η ηθική παράβαση τιμωρείται, σύμφωνα με τις απόψεις που επικρατούσαν στην κοινωνία την εποχή που γράφτηκε το έργο. Στη συγκεκριμένη παράσταση μας δίνεται μία διαφορετική προσέγγιση μιας και ενώ το κείμενο χρησιμοποιείται σχεδόν αυτούσιο, λείπουν τα κουστούμια και τα βαρύτιμα σκηνικά και οι ηθοποιοί καλούνται να βασιστούν περισσότερο στην ερμηνεία παρά σε άλλα βοηθήματα που ενδεχομένως να βοηθούσαν περισσότερο το ερμηνευτικό κομμάτι. Ντύσιμο σύγχρονο, αφαιρετικό πλήρως το σκηνικό και απουσία κάθε άλλου στοιχείου που θα ενίσχυε την εικόνα.
Η σκηνοθεσία της Μαίρης Μαραγκουδάκη είναι λιτή και απέριττη. Δείχνει ότι προτίμησε να δώσει περισσότερο βάρος στις ερμηνείες. Ίσως σε κάποια σημεία να χρειαζόταν να δώσει μεγαλύτερη ένταση, κυρίως στη συναισθηματική έκφραση.
Ο φωτισμός του Τάσου Σκλαβούνου ίσως θα έπρεπε να υποκαταστήσει την απουσία σκηνικού. Αν και λειτουργεί σωστά και είναι τοποθετημένος σύμφωνα με τις απαιτήσεις, σε κάποια σημεία καλό θα ήταν τα φώτα να παίξουν το ρόλο του σκηνικού και να δώσουν στην παράσταση μία άλλη διάσταση. Να δώσουν ίσως πιο έντονα αυτή την πανκ απόχρωση, να κάνουν την ανατροπή.
Όσον αφορά τις ερμηνείες, θα ξεχωρίσω τον Νικόλα Πιπερά που υποδύεται τον Άμλετ, ο οποίος διατηρεί σε όλη τη διάρκεια μία ευθεία υποκριτική γραμμή και εντυπωσιάζει με τον τρόπο που αποδίδει τις ψυχολογικές μεταπτώσεις του ήρωα, την Κορνηλία Κυριάκη με το φυσικό λιτό παίξιμό της που καταφέρνει να βγάλει την τρυφερότητα της Οφηλίας και να αναδείξει το συναισθηματισμό της. Ο Νικόλας Μαυρουδής καταφέρνει να αντεπεξέλθει με άνεση στον ρόλο του Κλαύδιου, ωστόσο σε κάποια σημεία δείχνει να χάνει τη χημεία με τους γύρω του.
Η Μαίρη Μαραγκουδάκη, ως Γερτρούδη, θα έπρεπε να βγάζει μεγαλύτερη ένταση, ενώ ο Μανώλης Βαζαίος θα έπρεπε να δουλέψει λίγο παραπάνω τον Λαέρτη για να τον εξελίξει και να αποδώσει την ουσία της προσωπικότητάς του με μεγαλύτερο δυναμισμό και ασφάλεια επάνω στην σκηνή. Ο Μανώλης Καβίδας στηρίζει το κωμικό στοιχείο στον Πολώνιο αλλά θα ήταν ίσως πρακτικό να μην ακολουθεί το ίδιο στυλ παιξίματος και στον νεκροθάφτη.
Πολύ ωραία δουλειά έχει γίνει στην κίνηση από τον Κωνσταντίνο Καρβουνιάρη, ενώ και το βίντεο «Ποντικοπαγίδα» αποτελεί μία ευχάριστη έκπληξη για τον θεατή με έντονα στοιχεία βωβού κινηματογράφου και ιδιαίτερο στυλ.
Είναι μία παράσταση που ουσιαστικά αν δουλευτούν κάποιες λεπτομέρειες έχει πορεία. Ο πειραματισμός άλλωστε βοηθάει την τέχνη να εξελίσσεται και να αναπτύσσεται. Να σημειώσουμε στα συν της παράστασης τις μουσικές επιλογές που πραγματικά κρατούσαν το ύφος και είναι απόλυτα πετυχημένες όσον αφορά το ζητούμενο και τοποθετημένες σωστά και σύμφωνα με την εξέλιξη της ιστορίας.
Ταυτότητα παράστασης:
Hamlet that punk
Πολυχώρος πολιτισμού Αθηναϊς (Καστοριάς 34-36, Βοτανικός)
Κείμενο: Ουίλιαμ Σαίξπηρ
Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Μαίρη Μαραγκουδάκη
Εικαστική επιμέλεια – φωτισμοί: Τάσος Σκλαβούνος
Διδασκαλία και χορογραφίας σκηνικής πάλης: Κωνσταντίνος Καρβουνιάρης
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαίρη Άσπρου
Hair styling: Γιώργος Νικολαϊδης
Πρωταγωνιστούν: Νικόλας Πιπεράς, Νίκος Μαυρουδής, Μαίρη Μαραγκουδάκη, Κορνηλία Κυριάκη, Μανώλης Βαζαίος, Ανδρέας Ανδρεάδης, Μανώλης Καβίδας, Θεοδόσης Σκαρβέλης, Σοφία Νικολοπούλου, Μαίρη Άσπρου, στην «Ποντικοπαγίδα» εμφανίζεται ο Σταύρος Ράγιας.
Παραστάσεις: Τετάρτη στις 21.00
Έως 23 Δεκεμβρίου 2015
Εισιτήρια: 15 ευρώ (κανονικό), 7 ευρώ (μειωμένο), 5 ευρώ (ατέλειες)
Διάρκεια παράστασης: 120 λεπτά
2000
2k
