Γιάννης Λασπιάς : «Η δουλειά γραφείου που είχα επιλέξει μ’έκανε κάθε μέρα και πιο δυστυχισμένο».

Πηγή : http://www.onlytheater.gr/magic_bus/_arthra_/11005-to-neo-aima-giannis-laspias.html

Για το onlytheater.gr στην Αγγελική Καρυστινού

Η ενασχόληση με την υποκριτική ξεκίνησε εντελώς τυχαία,όταν άρχισα να συνοδεύω μια φίλη μου σε κάποια θεατρικά σεμινάρια που παραχωρούσε δωρεάν ο Δήμος του Ελληνικού. Κάπως έτσι αποφασίσαμε να δώσουμε και οι δυο εξετάσεις στο υπουργείο πολιτισμού. Θυμάμαι έδωσα ένα μονόλογο από τον Άμλετ(πόσο αστείο πρέπει να ήταν να βλέπεις ένα δεκαενιάχρονο παιδί να παίζει τον Αμλετ..) και έναν από τους Γάμους του Φίγκαρο (μάλλον πιο κοντά στην ηλικία μου και στην τότε φάτσα μου…). Πέρασα τις εξετάσεις και έτσι τελειώσα τη δραματική σχολή του συγχωρεμένου του Φωτιάδη. Μετά την ολοκλήρωση του στρατιωτικού μου δυστυχώς έχασα και τον πατέρα μου και ξύπνησαν όλες οι ανασφάλειές μου. Σταμάτησα να λέω ότι είμαι ηθοποιός, ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στο Καποδιστριακό πανεπιστήμιο και άρχισα να δουλεύω σα βιβλιοθηκονόμος χωρίς να ασχολούμαι καθόλου με το θέατρο. Δεν πήγαινα καν να δω παραστάσεις . Η δουλειά γραφείου που είχα επιλέξει μ’έκανε κάθε μέρα και πιο δυστυχισμένο. Αισθανόμουν φυλακισμένος.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΣΠΙΑΣ ΩΣ ΑΛΑΙΝ ΡΕΙΓ ΣΤΟ “ΘΕΟ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ” ΤΗΣ ΓΙΑΣΜΙΝ ΡΕΑΖΑ

Μια μέρα σ’ένα πάρτυ γνώρισα μια φίλη ηθοποιό. Όταν με ρώτησε με τι ασχολούμαι της είπα ασυναίσθητα : Ηθοποιός. Λίγους μήνες μετά μου πρότεινε ν’αντικαταστήσω ένα παιδί της ομάδας που ανήκε, για ένα έργο που επρόκειτο ν’ανέβει στο Απλό Θεατρο. Δέχτηκα αμέσως. Έτσι ξεκίνησα πάλι με μια παύση μερικών ετών να παίζω.Παραιτήθηκα από τη δουλειά γραφείου που πήγαινα και ξανάγινα χαρούμενος. Από τότε δε ξανάφησα ποτέ το θέατρο και με αυτή την κοπέλα την Ιωάννα Σταυροπούλου καθώς και άλλους δύο ηθοποιούς τη Δάφνη Μανούσου και τον Αργύρη Θανάσουλα, που επίσης παίξαμε μαζί στο Απλό, δημιουργήσαμε την ομάδα μας τη Square Theatre Company.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΣΠΙΑΣ ΩΣ ΖΑΚ ΓΟΥΑΙΤ ΣΤΟ LUV

Έτσι ήρθαν συνεργασίες και ρόλοι , όπως ο Αλαιν στο ” Θεό της Σφαγής ” που ανέβηκε για δεύτερη φορά στην Ελλάδα σε σκηνοθεσία Δημήτρη Γιαμλόγλου με τους Αργύρη Θανάσουλα , Ιωάννα Σταυροπούλου και Δάφνη Μανούσου, “Το Βερολίνο 1989” στο Απλό Θέατρο σε σκηνοθεσία Άρη Τρουπάκη, το “LUV” σε σκηνοθεσία Αντώνη Σπίνουλα, η “Άσκηση για Φόνο” στο Αγγέλων Βήμα…
Ρόλοι και συνεργασίες που θα τις θυμάμαι μια ζωή…

O ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΣΠΙΑΣ ΩΣ ΝΤΑΝ ΣΤΟ CLOSER

Φέτος το Μάρτη θα ερμηνεύσω τον Νταν από το Closer του Πάτρικ Μάρμπερ σε σκηνοθεσία Ιωσήφ Βαρδάκη στην κεντρική σκηνή του θεάτρου 104. Είναι ένας ρόλος που αγαπάω πολύ, αρκετά συναισθηματικός και αρκετά κόντρα στο χαρακτήρα μου γι’αυτό και αφόρητα γοητευτικός για μένα. Επίσης θα σκηνοθετήσω και θα επιμεληθώ τα κείμενα για το αναλόγιο με τίτλο “Έγκλημα και Τιμωρία: Η σκοτεινή, νουάρ πλευρά των μεγάλων Ρώσων Συγγραφέων” στο «Αγγέλων Βήμα». Αφορά τις ζωές και τα έργα των τεσσάρων μεγάλων Ρώσων Λογοτεχνών. Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, Αντόν Τσέχωφ, Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι και Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, ειδομένα μέσα από τις ταραχώδεις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες που επικράτησαν στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα στη Ρωσία. Τα κείμενα θα αναγνώσουν η Δάφνη Μανούσου , η Στέλλα Μπούρου και άλλοι με τη συνοδεία κάποιων πολύ αξιόλογων μουσικών. Έτσι συνεχίζω την όμορφη συνεργασία μου με το Αγγέλων Βήμα , μετά την κωμωδία «Άσκηση για Φόνο» που ανέβηκε σε παραγωγή του θεάτρου από την ομάδα μας τη Square.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΣΠΙΑΣ ΩΣ ΕΝΤΡΙΑΜ ΜΠΟΝΑΜ ΣΤΟ ΑΣΚΗΣΗ ΓΙΑ ΦΟΝΟ

Επίσης το έργο “Καμίλ Κλοντέλ: Mudness” που έγραψα και σκηνοθέτησα πέρυσι θα παρουσιαστεί σε κάποια φεστιβάλ του εξωτερικού και υπάρχει σκέψη για επανάληψή του τον ερχόμενο χειμώνα.