“EXHIBIT B”
Το Fast Forward Festival (F.F.F.) που διοργανώνει η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών συνδυάζει τις παραστατικές τέχνες με το θέατρο, το χορό, τη μουσική και την τεχνολογία. Το φετινό 3ο F.F.F. την επίβλεψη του οποίου είχε η Κάτια Αλφαρά, κατά γενική ομολογία, υπήρξε το πιο επιτυχημένο και πιο ενδιαφέρον,
Το 3o F.F.F. διήρκησε από τις 16 έως 31 Μαίου και λειτούργησε μέσα στην Στέγη αλλά διείσδυσε και σε δημόσιους χώρους, πλατείες, νεοκλασσικά κτίρια κ.ά. Η έκθεση/περφόρμανς “Exhibit B” εντάσσεται στο πλαίσιο του 3ου F.F.F. και στήθηκε στο κτίριο της πρώην Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου στην οδό Ακαδημίας.
Πρόκειται για μια ιδιότυπη έκθεση, με ζωντανά εκθέματα-ανθρώπους, σκηνοθετημένα από τον Νοτιαφρικανό, δραματουργό, σκηνογράφο, σκηνοθέτη Μπρετ Μπέϊλυ.
Αυτή η συγκλονιστική «ανθρώπινη εγκατάσταση» που έχει περιοδεύσει σε ολόκληρο τον κόσμο και ο Πήτερ Μπρουκ χαρακτήρισε «ασυνήθιστο επίτευγμα» αποτελεί κόλαφο για τη λευκή φυλή.
Ο Μπρετ Μπέϊλυ καυτηριάζει οσα διέπραξαν οι αποικιοκράτες Γερμανοί, Άγγλοι, Γάλλοι, Ισπανοί, Βέλγοι, Ολλανδοί προκειμένου να καρπωθούν τα πλούσια αγαθά της αφρικανικής γης, δημιουργώντας μια γενοκτονία φυλών και λαών που μέχρι σήμερα αγνοείται ή εσκεμμένα αποσιωπάται.
Στα διαφορετικά δωμάτια του κτιρίου ο Μπρετ Μπέϊλυ, με ιδιαίτερη εικαστική ευαισθησία, ευφάνταστο στήσιμο, υποβλητική μουσική (χορωδία από το Βέντχουκ της Ναμίμπια) και δραματουργική συνοχή, έστησε μαύρους μετανάστες (που πιθανόν βιώνουν και αυτοί κάποια μορφή ρατσισμού) που ζουν στον τόπο μας για να αναπαραστήσουν σκηνές βίας και μεγάλης αγριότητας (ένα καλάθι γεμμάτο κομμένα χέρια που ήταν άχρηστα πια για τη συγκομιδή καουτσούκ, μια μαύρη γυναίκα να γδέρνει με ένα κομμάτι γυαλί το κρανίο της φυλής της για να σταλούν για «εξέταση» σε πανεπιστημιακά εργαστήρια…) όπου οι μαύροι-διαφορετικοί άνθρωποι αντιμετωπίζονται σαν «άγρια ζώα» ή «εξωτικά αξιοπερίεργα» κατάλληλα προς μελέτη. Ο Νοτιαφρικανός καλλιτέχνης με σοφό τρόπο κάνει μια πολιτική χειρονομία μέσα στον εικαστικό-θεατρικό χώρο, με αυτά τα ταμπλώ βιβάν βάζοντας τον σύγχρονο πολιτισμένο (sic) άνθρωπο να κοιτάξει κατάματα ένα βάναυσο και απάνθρωπο παρελθόν και ν’ αναρωτηθεί εάν και αυτός εκτίθεται ταυτόχρονα στα βλέμματα των ζωντανών αγαλμάτων.
Όταν τελείωσε η σιωπηλή περιήγηση στο κτίριο-μουσείο και βγήκα έξω, ένιωθα ένα δυνατό σφύξιμο στο στομάχι και απέραντη ντροπή που είμαι λευκή και Ευρωπαία.
2000
2k
