«Fuga» στο θεάτρο OLVIO : Κριτική της παράστασης.

Το θεατρικό έργο του Τζόρντι Γκαλθεράν «Fuga» παίζεται στην σκηνή του θεάτρου OLVIO.
Πρόκειται για κωμωδία με έντονα στοιχεία σάτιρας καθώς όλα ξεκινούν από ένα υπουργό που παραιτείται από τη θέση του γιατί το όνομά του εμπλέκεται σε ένα πολύκροτο σκάνδαλο. Η κωμωδία εξ ορισμού είναι ένα δύσκολο είδος καθώς η ανταπόκριση από τον θεατή (το γέλιο) είναι αυθόρμητη και ο ηθοποιός μπορεί με ευκολία να καταλάβει αν το αστείο περνάει και στον θεατή.

fuga

Αυτό το δύσκολο έργο καλούνται να υπηρετήσουν οι Αλέξανδρος Μυλωνάς, Φαίη Ξυλά, Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, Γιώργος Χρανιώτης και Μπέτυ Αποστόλου και η αλήθεια είναι ότι κερδίζουν το στοίχημα! Ο υπουργός Ισίδρο Γκαλιάνα παραιτείται λόγω ενός σκανδάλου που αποκαλύφθηκε εις βάρος του και ετοιμάζεται να δώσει τέλος στη ζωή του, στη βίλα που «κέρδισε» με τις κομπίνες του. Πριν «φύγει» θέλει να καλέσει για πρώτη και τελευταία φορά μια… επαγγελματία. Από τη βίλα όμως θα περάσει όχι μόνο ένα call-girl αλλά και μια μυστηριώδης πλασιέ, ένας πληρωμένος δολοφόνος και μια… μουγκή παράλυτη πεθερά.

Τη μετάφραση έκανε η Μαρία Χατζηεμμανουήλ που προσάρμοσε με πολύ ωραίο τρόπο και τον κωμικό χαρακτήρα του κειμένου ώστε να περάσει και στον Έλληνα θεατή.
Ο Νικορέστης Χανιωτάκης σκηνοθετεί με άνεση και γρήγορο ρυθμό μία παράσταση που καταφέρνει να κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον του θεατή από την πρώτη έως και την τελευταία στιγμή.
Τα σκηνικά από την Άννα Μαχαιριανάκη, ευέλικτα και πρακτικά εξυπηρετούν τις απαιτήσεις του έργου και έχουν αισθητική. Στο ίδιο πλαίσιο κινούνται και οι φωτισμοί από την Χριστίνα Θανάσουλα.
Ο Αλέξανδρος Μυλωνάς αποτελεί την απόλυτη πρωσοποποίηση του πολιτικού. Δημιουργεί ένα χαρακτήρα αδίστακτο, με κρυμμένες ευαισθησίες και έντονο αίσθημα μοναξιάς που γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από το περιβάλλον του.
Η Φαίη Ξυλά υποδύεται την πλασιέ. Ένας αμφιλεγόμενος χαρακτήρας που πραγματικά η ηθοποιός καταφέρνει να κάνει συμπαθή. Η υπόγεια ευαισθησία που προσδίδει στο ρόλο της σε συνδυασμό με τη δυναμική τεχνική που χρησιμοποιεί, είναι ένα πλεονέκτημα για την παράσταση.
Εντυπωσιακή η ερμηνεία του Κωνσταντίνου Γιαννακόπουλου ως πληρωμένου δολοφόνου. Χρησιμοποιεί όλα του τα ταλέντα όχι μόνο στην ερμηνεία αλλά και στην κίνηση, δημιουργώντας μία πολύ ξεχωριστή μορφή που κλέβει τις εντυπώσεις.
Πολύ πιο ώριμος ερμηνευτικά εμφανίζεται ο Γιώργος Χρανιώτης που εγκαταλείπει σε αυτή την παράσταση το προφίλ του «ωραίου» άνδρα και ντύνεται «μουγκή παράλυτη πεθερά» κάνοντας μία πολύ ξεχωριστή ερμηνεία από αυτές που τον έχουμε συνηθίσει έως τώρα.
Πιο αδύναμη ερμηνευτικά είναι η Μπέτυ Αποστόλου που θα έπρεπε ίσως να έχει δουλέψει το ρόλο της λίγο παραπάνω στα σημεία για να κάνει τη διαφορά.